Ανακούφιση, αυτό ήταν το συναίσθημα στους δρόμους της Γάζας μόλις ανακοινώθηκε η κατάπαυση του πυρός.
Πυροβολισμοί χαράς στον αέρα, αγκαλιές, φιλιά. Οι οπαδοί της Χαμάς ήταν ιδιαιτέρως χαρούμενοι, επειδή όπως λένε, ανάγκασαν τον ισραηλινό στρατό να συμφωνήσει σε μια ταπεινωτική κατάπαυση του πυρός.
«Αλλά ο περισσότερος κόσμος που συνάντησα την περασμένη εβδομάδα ανακουφίστηκε που θα σταματήσουν επιτέλους οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, και που δεν θα γίνει, προς το παρόν, χερσαία εισβολή», γράφει ο Γουάϊρ Ντέιβις, ανταποκριτής του BBC στη Γάζα.
«Την πρώτη ημέρα της σύγκρουσης ένας ισραηλινός πύραυλος έπεσε στο σπίτι του εικονολήπτη μας, του Τζιχάντ Μισαραουϊ. Σκότωσε τον γιό του, που ήταν 11 μηνών. Ηταν μια τρομακτική τραγωδία – και τις επόμενες οκτώ ημέρες σκοτώθηκαν, και τραυματίστηκαν, πολλά παιδιά. Είδα τέσσερα παιδιά, κάτω των 10 ετών, να έχουν θαφτεί στα ερείπια ενός σπιτιού που το χτύπησε ένας τεράστιος ισραηλινός πύραυλος. Στην αρχή, οι Ισραηλινοί είπαν ότι είχαν κάνει λάθος, αλλά αργότερα ξεκαθάρισαν τη θέση τους, λέγοντας ότι το σπίτι ήταν στόχος, αλλά ότι ο ανώτατος διοικητής της Χαμάς που ήθελαν να εξοντώσουν δεν ήταν εκεί. Τα τέσσερα παιδιά και αρκετοί άλλοι άμαχοι ήταν εκεί, και σκοτώθηκαν. Είναι ένας καταστροφικός κύκλος βίας», γράφει ο Ντέιβις.
«Μετά από τις προηγούμενες συγκρούσεις, το 2006, και το 2008-2009 τα πράγματα πήγαν κάπως έτσι: επετράπη στον κόσμο στη Γάζα να ανοικοδομήσει τους θεσμούς και τις υποδομές, αλλά, με το πέρασμα του χρόνου, καθώς αυξανόταν η δυσφορία για τον αποκλεισμό, παλαιστινιακές οργανώσεις άρχιζαν να χτυπάνε με όλο και περισσότερες ρουκέτες το Ισραήλ. Σε αντίποινα, οι Ισραηλινοί χρησιμοποιούσαν συντριπτική στρατιωτική βία, και το μεγαλύτερο μέρος από ό,τι είχε ξαναχτιστεί γκρεμιζόταν», συνεχίζει το ρεπορτάζ.
«Αυτό δεν πρέπει να είναι το μελλοντικό σενάριο για τους 1,7 εκατ. κατοίκους στη Γάζα, και για τις κοινότητες των ανθρώπων που ζουν στο νότιο Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί απαιτούν ασφάλεια, και οι άνθρωποι στη Γάζα απαιτούν την ελευθερία να πάρουν μια ανάσα. Δεν υπάρχει εγγύηση, φυσικά, ότι αυτή η εκεχειρία θα έχει διάρκεια – ούτε ότι η ζωή θα γίνει πολύ πιο υποφερτή για τους 1,7 εκατ. κατοίκους της Γάζας, ή για τους χιλιάδες Ισραηλινούς που ζουν με την πολύ αληθινή απειλή από τις ρουκέτες», γράφει ο Ντέιβις.
Και καταλήγει: «Απτή πρόοδος πρέπει να γίνει τώρα που θα αρχίσουν οι συζητήσεις για να χαλαρώσει ο ισραηλινός αποκλεισμός στη Γάζα (ή οι περιορισμοί, όπως προτιμούν να λένε οι Ισραηλινοί). Τα δικαιώματα στην αλιεία, το δικαίωμα να καλλιεργούν τα αγροτικά εδάφη τους, και η διακίνηση ανθρώπων και αγαθών είναι δικαιώματα που οι κάτοικοι της Γάζας τα απαιτούν, όπως κάθε άλλος λαός στον κόσμο».
