Αφού γύρισε µερικές σκηνές για το «Something’s got to give» του Τζορτζ Κιούκορ, κλείστηκε στη µοναξιά του καλιφορνέζικου σπιτιού της, ξάπλωσε στο κρεβάτι της, κατάπιε µια χούφτα βαρβιτουρικά και… Λέγεται ότι µπορεί και να τη δολοφόνησαν. Ο,τι κι αν έγινε, µε τον θάνατό της, στις 5 Αυγούστου του 1962, η Μέριλιν Μονρόε επιβεβαίωσε ότι αυτό το «Κάτι (που) πρέπει να δώσεις», κατά τον τίτλο της τελευταίας (ηµιτελούς) ταινίας της , για να παραµείνεις στο πέρασµα του χρόνου η απόλυτη σταρ, είναι ενίοτε η ίδια σου η ζωή. Προϋπόθεση που, συνειδητά ή µη, οικειοθελώς ή µε τη βία, η γοητευτική «χαζή» του Χόλιγουντ εκπλήρωσε µε τον χαµό της. Αφού προηγουµένως, στη σύντοµη πορεία της («έφυγε» 36 ετών), είχε παραδώσει την εκτυφλωτικής λάµψης (και γεµάτη µυστήριο, αµαρτία και αισθησιασµό) εικόνα της βορά στα αδηφάγα µάτια του πλήθους που αποθεώνει και απαξιώνει, θαυµάζει και µισεί ταυτοχρόνως. Ετσι ακραία, µε λατρεία και µε µίσος, συµπεριφέρθηκε αυτό το πλήθος και στη Νόρµα Τζιν Μόρτενσεν ή Μπέικερ, σε ένα παιδί αγνώστου πατρός και µιας µάνας µε ψυχολογικά προβλήµατα, που µεγάλωσε στην ανέχεια αλλά και που κατάφερε να αναρριχηθεί από τον βυθό του βάλτου στην κορυφή της δόξας – χωρίς όµως ποτέ να ξεπλύνει το όνοµά της από τη λάσπη της ταπεινής καταγωγής της.
Ενα κορίτσι µε ζωή σαν παραµύθι, από εκείνα που θέλουν τους ήρωές τους να µαρτυρούν ώσπου να βρουν την ευτυχία ή… κάτι σαν ευτυχία. Ετσι, η Μονρόε ήταν µια Κοκκινοσκουφίτσα (το κόκκινο ήταν εξάλλου ένα χρώµα που προτιµούσε) που χρειάστηκε να πολεµήσει πολλάκις τον Κακό Λύκο – της showbiz, των media, των προσωπικών της εφιαλτών. Ηταν µια Χιονάτη (το πάλλευκο δέρµα της προσέθετε µια αίσθηση διαφάνειας στα πορτρέτα της) αντιµέτωπη µε τον φθόνο εκατοµµυρίων γυναικών (επωνύµων και µη) που την έβλεπαν ως απειλή – η φήµη της αντροχωρίστρας τη συνόδευε πάντα.
Ηταν µια Ωραία Κοιµωµένη που φορώντας µόνο δύο σταγόνες Chanel No 5, όπως η ίδια είχε δηλώσει, συντρόφευε τα όνειρα πολλών ανδρών ανά την υφήλιο. Ηταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραµύθια του Χόλιγουντ, µόνο που εν προκειµένω, σε αντίθεση µε τα περισσότερα παραµύθια, εδώ το φινάλε ήταν τραγικό. Για τη φοβισµένη Νόρµα Τζιν. Γιατί για τη µοιραία και αυτοκαταστροφική Μέριλιν (που ενέπνευσε τον έρωτα ακόµη και στον πρόεδρο της Αµερικής) ήταν η αρχή της απόλυτης δόξας. Μιας δόξας που όχι µόνο δεν θαµπώνει µε την πάροδο του χρόνου αλλά εξακολουθεί να µας συγκινεί, όπως αποδεικνύει και η µισόν αιώνα µετά τον θάνατό της κυριαρχία του ονόµατός της στον χώρο της showbiz: µε δηµοπρασίες ρούχων και φωτογραφιών της, µε την κυκλοφορία βιβλίων για τη ζωή της («Norman Mailer – Bert Stern – Marilyn Monroe», εκδόσεις Taschen), µε την προβολή ται νίας στην οποία την υποδύεται η Μισέλ Γουίλιαµς …
Είναι περιττό να παραθέσουµε λεπτοµερώς ηµεροµηνίες και γεγονότα από τη ζωή της, µπορεί εύκολα να τα βρει καθένας. Εκείνο στο οποίο επιλέξαµε να σταθούµε είναι µια πλευρά του µύθου Μονρόε η οποία ακόµη και σήµερα δεν επισηµαίνεται µε την έµφαση που θα έπρεπε: ότι η Μέριλιν, εκτός από σταρ µε αφοπλιστικό σεξαπίλ, εκτός από µια προσωπικότητα αντιφατική που τη µία προέβαλλε την εικόνα της ανεγκέφαλης Μπάρµπι που επένδυε όλη της την ύπαρξη στο αβυσσαλέο ντεκολτέ της και την άλλη συναναστρεφόταν (και παντρευόταν) διανοούµενους όπως ο Αρθουρ Μίλερ , ήταν µια γυναίκα µε ταλέντο, προικισµένη ηθοποιός και τραγουδίστρια. Στο θέµα της υποκριτικής, παρ’ ότι δηµιούργησε σχολή ως αφελής ξανθιά (πόσες ηθοποιοί δεν «πάτησαν» στις ερµηνείες της σε ταινίες όπως «Οι άντρες προτιµούν τις ξανθές», «Εφτά χρόνια φαγούρα» «Μερικοί το προτιµούν καυτό» κ.ά. για να χτίσουν τους δικούς τους ρόλους;), οι ικανότητές της υπερέβαιναν την απλή µανιέρα: το έχουν παραδεχθεί συνεργάτες της, συνάδελφοί της που την έχουν δει να παίζει στο Actors Studio όπου σπούδασε ενώ ήταν ήδη διάσηµη, σκηνοθέτες όπως ο Τζον Χιούστον, ο Μπίλι Γουάιλντερ, ο Οτο Πρέµινγκερ κ.ά. που την εµπιστεύθηκαν. Το έχει αποδείξει και η ίδια µε εµφανίσεις της σε ταινίες όπως «Οι αταίριαστοι».
Οσο για το τραγούδι της, ακούστε τις ηχογραφήσεις της: τον άριστο τεχνικά αλλά και τόσο χαριτωµένο τρόπο µε τον οποίο ερµηνεύει ακόµη και τις πιο απλοϊκές µελωδίες και τους πιο παιδαριώδεις στίχους, προσδίδοντάς τους µοναδική γοητεία. Κοντολογίς, ακόµη και αν η ίδια θεωρούσε ότι «οι γυναίκες διαθέτουν δύο φοβερά όπλα: το µακιγιάζ και τα δάκρυα», στο δικό της οπλοστάσιο υπήρχαν όπλα πολύ πιο ισχυρά από ένα καλό µέικαπ και µια ανθεκτική µασκάρα. Αφορούσαν όχι µόνο την υπερχειλίζουσα σεξουαλικότητά της αλλά και τις καλλιτεχνικές δεξιότητές της. Αυτές είναι από µόνες τους αρκετές για να µην ξεχαστεί ποτέ το όνοµά της. Ολα τα άλλα – οι φήµες για ταινίες πορνό, τα κουτσοµπολιά για τους έρωτές της µε τους αδελφούς Τζον και Ρόµπερτ Κένεντι, για τους τρεις γάµους της, για τις σχέσεις της µε παντρεµένους συναδέλφους της (όπως µε τον Ιβ Μοντάν ), για τη νοσηλεία της σε ψυχιατρικές κλινικές και για τις υστερικές συµπεριφορές της – είναι τα συστατικά που «έχτισαν» τον µύθο της, χωρίς όµως να αναιρούν σε καµία περίπτωση το πληθωρικό ταλέντο της. Το οποίο, έτσι όπως αποτυπώνεται στην εικόνα της γελαστής κοπέλας µε τη star quality, η οποία σε έκανε να θέλεις διακαώς να είσαι εσύ ο daddy στον οποίο ανήκε η καρδιά της («My heart belongs to daddy»), λάµπει πάνω από κάθε ασχήµια.
Γεννιέται στο Λος Αντζελες.
Πρωταγωνιστεί στο «Νιαγάρα» και γίνεται διάσημη για το ακαταμάχητο σεξαπίλ της. Ακολουθεί την ίδια χρονιά το «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές», όπου εντυπωσιάζει τραγουδώντας «Diamonds are a girl’s best friend» και κερδίζει υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ηθοποιού σε κωμωδία ή μιούζικαλ.
Πρωταγωνιστεί στα «Εφτά χρόνια φαγούρα» του Μπίλι Γουάιλντερ, απ’ όπου και η διάσημη σκηνή του αεραγωγού που σηκώνει το φόρεμά της αποκαλύπτοντας τα καλοσχηματισμένα πόδια της.
Υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της στη «Στάση λεωφορείου» – Παντρεύεται τον συγγραφέα Αρθουρ Μίλερ.
Γνωρίζει τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας της με το «Μερικοί το προτιμούν καυτό» – δίπλα της οι Τόνι Κέρτις και Τζακ Λέμον.
Τραγουδάει το «Happy Birthday» στα γενέθλια του προέδρου Τζον Κένεντι σε μια ιστορική στιγμή της διεθνούς showbiz. (Η τουαλέτα που φορούσε, δημιουργία του γάλλου μόδιστρου και ενδυματολόγου Ζαν Λουί, δημοπρατήθηκε το 1999 για 1,26 εκατ. δολάρια!).
Βρίσκεται νεκρή στο σπίτι της, στο Μπρέντγουντ του Λος Αντζελες.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
