Tο ερώτηµα στην εποχή µας, την εποχή της κρίσης, είναι αµείλικτο: ποιος έχει όρεξη ή, το σηµαντικότερο, ποιος έχει λεφτά για εστιατόρια; Και εφόσον η απάντηση είναι προφανής, ποιος χρειάζεται τις κριτικές για αυτά; Στον καιρό των ισχνών αγελάδων, η κριτική για τα rib eye, είναι περιττή. Το ίδιο και η κριτική εστιατορίων.Είναι όμως έτσι; Μάλλον το αντίθετο…
Σε περιόδους οικονοµικής ανέχειας είναι απαραίτητη η κριτική εστιατορίων. Ο κόσµος σήµερα έχει ανάγκη από µια αξιόπιστη αξιολόγηση, ώστε να µη χαλαλίσει τα λίγα χρήµατα που του έχουν αποµείνει σε κακά εστιατόρια.
Αυτό το «κάτι παραπάνω», πάντως, το δίνει πολύ απλόχερα µια ταβέρνα που ανακάλυψα, οµολογουµένως κάπως όψιµα, στην Ανω Γλυφάδα, µε το όνοµα «Γιουβετσάκια». Η ονοµασία, όµως, ξεγελά. Ναι µεν προσφέρεται εκεί ένα εξαιρετικά µαγειρεµένο γιουβετσάκι, µε µοσχάρι, γλυκόφαγο, ήπιο, µελωµένο και σεµνά νόστιµο (κάπως έτσι είναι και η προσωπικότητα της θαυµάσιας µαγείρισσας στο µαγαζί αυτό), αλλά προσφέρονται επίσης η πανίδα και η χλωρίδα της χώρας στις µεγάλες δόξες τους.
Αυτό οφείλεται στον ιδιοκτήτη της ταβέρνας, Χάρη Τζίτζη, που ψάχνει µανιωδώς τις πρώτες ύλες του, οι οποίες είναι πάντα εποχικές, πάντα φρεσκότατες και, κυρίως, έχουν όνοµα και προέλευση-εγγύηση για τη νοστιµιά τους. Τα ψάρια µέσα στο καλάθι, που µας έδειχνε µε καµάρι ο κάπελας τη βραδιά που την επισκεφτήκαµε, έλαµπαν σαν καλοκαιρινή θάλασσα. Φάγαµε κατσούλες, κουτσοµούρες και πετροµπάρµπουνα, όλα τηγανισµένα, ώστε να είναι τραγανά και τρυφερά, εύθρυπτα απέξω κι απόλυτα ζουµερά µέσα. Φάγαµε, επίσης, διάφορα χορταρικά, όπως έξοχα κολοκυθοβλάσταρα Ναυπλίου, άγρια χόρτα βουνίσια από την Τρίπολη, λαχανίδες και µπρόκολα Ναυπλίου και άλλα πολλά, αρτυµένα µε εξαίρετο αγουρέλαιο. Αξιοσηµείωτα είναι, επίσης, τα τηγανητά κολοκυθάκια, τα οποία έχουν την εικόνα και τη γεύση µιας τεµπούρας φτιαγµένης σε ειδικό τεµπουράδικο στο Τόκιο.
Και µετά ήρθαν τα κρέατα. Νοµίζω ότι η ταβέρνα αυτή πρέπει να αλλάξει όνοµα και να µετονοµαστεί σε Αγριόγιδα, διότι, αν υπάρχει ένα πιάτο που την εκφράζει περισσότερο, είναι η σούπα µε αγριόγιδα από τον Τύρναβο, βουκολική, λιπαρή, κρεάτινη και µε µια άγρια νοστιµιά που αναστατώνει, αλλά και ζεσταίνει το είναι σου. Πρέπει να προσθέσω, όµως, ότι ναι µεν η σούπα αγριόγιδας είναι βουκολική, δεν είναι όµως βάρβαρη, µε την έννοια ότι η σοφή µαγείρισσα κατάφερε να δαµάσει τις κτηνοτροφικές αιχµές του πιάτου και, µέσα από καλά συγκερασµένες αρµονίες και ισορροπίες, το µεταµόρφωσε σε ένα δείγµα ελληνικής υψηλής γαστρονοµίας.
Οι αστικοί λαχανοντολµάδες που κόσµησαν το τραπέζι µας αµέσως µετά, σε αντίθεση µε την αγριόγιδα, έχουν γευστική ισορροπία ως εγγενές χαρακτηριστικό τους. Ισόποσες δόσεις λεµονιού, γλύκας, κρέατος και λάχανου, τραγανού και τρυφερού, απαιτούνται για την επιτυχία του εµβληµατικού αυτού πιάτου. Την αισθητική αυτή της ισορροπίας υπηρετεί και πάλι άψογα η εξαιρετική µαγείρισσα. Το ίδιο έχω να πω και για τους τηγανητούς κεφτέδες: τροφαντοί, τραγανοί, νόστιµοι και µε σαφές το άρωµα του δυόσµου, άφησαν στην ψυχή µας µια µελαγχολική επίγευση νοσταλγίας.
Ποιος, λοιπόν, δεν χρειάζεται έναν µπούσουλα για να πλοηγηθεί στην οικονοµική καταιγίδα που έχει φέρει η εν κρανίω τρικυµία της πολιτικής; Οταν ο καιρός λυσσοµανά, χρειαζόµαστε επειγόντως µια πυξίδα, ένα GPS που θα µας δείξει τον σωστό δρόµο (για τα Γιουβετσάκια).
Γιουβετσάκια 3,5/5
20-25 ευρώ/το άτοµο, χωρίς κρασί
Ιθώµης 20 & Μορέως, Ανω Γλυφάδα
τηλ. 210 9648 081
