Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Εχω βρεθεί πολλές φορές να παλινδρομώ ανάμεσα σε δύο σημεία που οδηγούν σε εκ διαμέτρου αντίθετες κατευθύνσεις. Τη μία μου αρέσει η περιπέτεια του νέου και έχω όλη την καλή διάθεση και κάτι παραπάνω – τον ενθουσιασμό θα έλεγα – να δοκιμάσω καινούργια κοκτέιλ, να αρτύσω το πιάτο μου με ένα περίεργο μείγμα μπαχαρικών ή να γευτώ για πρώτη φορά μια φετούλα τυριού ή μια κουταλιά μέλι. Την άλλη, όμως, προτιμώ την οικειότητα που μου δίνει το γνώριμο. Ισως επειδή τα γνωστά είναι συνδεδεμένα με μνήμες, με εποχές ολόκληρες. Μερικές φορές ένα προϊόν μπορεί να γίνει έμβλημα των συνηθειών μιας ολόκληρης κοινωνίας. Αν κάποιος ρωτούσε, για παράδειγμα, ποιο είναι το πιο γνωστό προϊόν ντομάτας, στην Αμερική θα ανέφεραν μάλλον την κονσέρβα ντοματόσουπας Campbell’s που την έκανε διάσημη ο Αντι Γουόρχολ. Στην Ελλάδα το πιθανότερο είναι να μιλούσαν για την κονσέρβα ντομάτας KYKNOS, η οποία εκτός των άλλων έχει μια εξαιρετική συσκευασία. Η ΚΥΚΝΟS ξεκίνησε το 1911 σαν ένα μικρό συσκευαστήριο λαχανικών και ντοματοπολτού από τους αδελφούς Μιχαήλ και Κωστή Μανουσάκη στην Ασίνη Αργολίδας. Το 1915 συντάχθηκε το καταστατικό της πρώτης στα Βαλκάνια Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρίας Κονσερβών. Τότε, το να μπορείς να αγοράσεις ντομάτες σε κονσέρβα είχε θεωρηθεί μια επαναστατική εφεύρεση, ένα προϊόν πολυτελείας. Σήμερα, έναν αιώνα μετά, ο ντοματοπολτός KYKNOS συνεχίζει να προσθέτει κατακόκκινο χρώμα στα φαγητά μας και πλούσια ντοματένια γεύση στα πιάτα. Και να στολίζει τα ράφια των μπακάλικων και των οικιακών κουζινών με τον ίδιο κομψό τρόπο.
Προϊόντα με ιστορία, λοιπόν, και σταθερή ποιότητα στη γεύση. Δεν είναι και λίγα. Για παράδειγμα, η σοκολάτα γάλακτος ΙΟΝ Αμυγδάλου που εδώ και 75 χρόνια μας γλυκαίνει όλους σε εύκολες και δύσκολες στιγμές. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 είχε ήδη σημειώσει μεγάλη επιτυχία και έβγαινε σε διάφορα μεγέθη. Τα επικρατέστερα ήταν αυτά των 2 και των 5 δραχμών!
Τι να πεις έπειτα για τα μπισκότα Παπαδοπούλου; Το πρώτο μπισκότο Παπαδοπούλου ψήθηκε στον φούρνο του σπιτιού της οικογένειας Παπαδοπούλου στην Κωνσταντινούπολη. Το 1922, με τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οικογένεια επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο με προορισμό τον Πειραιά. Οταν έφτασαν εκεί και κάθησαν να πιουν έναν καφέ, πληροφορήθηκαν πως δεν υπήρχε μπισκότο για να το συνοδεύσουν μιας και τα μπισκότα δεν ήταν γνωστά στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα, μια οικογενειακή επιχείρηση που έγινε βιοτεχνία και έπειτα βιομηχανία μάς έμαθε τι εστί μπισκότο. Και ήρθαν τα πτι-μπερ και τα Μιράντα, τα Cream Crackers και τα γεμιστά, και τόσα άλλα. Ποιος έκανε πάρτι μέχρι τώρα και δεν θυμάται τον εαυτό του να φτιάχνει καναπεδάκια με τα γνωστά αλμυρά κρακεράκια;
Μπορεί, όμως, και το καινούργιο να σου δώσει την αίσθηση του γνώριμου και αγαπημένου. Ας πούμε το Πορτατίφ στη Σίνα είναι μια τέτοια περίπτωση. Πρόκειται για ένα όχι κλασικό καφέ-ζαχαροπλαστείο. Δεν υπάρχουν βιτρίνες και ψυγεία. Οι τάρτες και τα κρουασάν με τις διαφορετικές γεμίσεις φτιάχνονται επιτόπου, στην ανοιχτή κουζίνα του μαγαζιού, ενώ φρεσκότατα είναι και τα υπόλοιπα, δηλαδή η λέμον πάι, τα τσιζκέικ, οι σοκολατόπιτες, οι πορτοκαλόπιτες, οι μηλόπιτες, τα χειροποίητα παγωτά, οι κις λορέν, οι αλμυρές πίτες. Ο καπουτσίνο Πορτατίφ αρωματισμένος με πορτοκάλι είναι απολαυστικός! Ας τον πιούμε προς τιμήν όλων αυτών που αγαπάμε μέσα στα χρόνια.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015.
