Ο αναστεναγμός έγινε φαντασία, η φαντασία παραμύθι και ιδού ο τίτλος. Αχ, σοκολάτα…Σε μια εποχή σκοτεινή και μίζερη – όχι, η συγγραφέας, Λίλη Λαμπρέλλη, δεν αναφέρετε στην Ελλάδα του μνημονίου- αλλά στον καιρό που οι άνθρωποι δεν ήξεραν τη σοκολάτα γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας.
Η λαίμαργη βασιλοπούλα και ο παραγιός. Αυτή λαχταρούσε καθετί ζαχαρένιο και εκείνος κρυμμένος στα υπόγεια του παλατιού τη σκεφτότανε ενώ πειραματιζότανε με την πρώτη του αγάπη τη ζαχαροπλαστική. Ο έρωτας δεν ήρθε σαν κεραυνός αλλά με ένα ζαχαρωτό στο στόμα.
Το αγαπώ αυτό το παραμύθι τόσο πολύ. Γιατί οι βασιλοπούλες που θυμάμαι εγώ ήταν πάντα όμορφες και λυγερές ενώ τούτη εδώ είναι λαίμαργη και μέσα στην άγρια νύχτα τρέχει στο υπόγειο για να φάει αμυγδαλωτά με αρώματα γαλάζιας πεταλούδας τυλιγμένα σε πέταλα από ρόδα. Ελπίζω αυτό το τελευταίο γλυκό να μην γίνει αντικείμενο κάποιας μοριακής ζαχαροπλαστικής εμμονής .Άλλωστε η γαλάζια πεταλούδα είναι απ’ ότι γνωρίζω είδος προς εξαφάνιση.
Από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα το παραμύθι απορροφά εμένα αλλά και τον δίχρονο γιο μου. Η συγγραφέας Λίλη Λαμπρέλλη από το 1998 ασχολείται με την αφήγηση παραμυθιών. Είναι μέλος του «Atelier des conteurs» του Henri Gougaud, στο Παρίσι, και της βελγικής ομάδας αφηγητών «Passeurs d’ Histoires».
Το προηγούμενο βιβλίο της «Το κρυμμένο νερό», βραβεύτηκε με το Βραβείο Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα/ IBBY).Είναι ελπιδοφόρο που επιτέλους στα ράφια των παιδικών βιβλίων φτάνουν βιβλία γραμμένα από Έλληνες.
Η εικονογράφηση πλαισιώνει με πολύ μαστοριά τον μύθο και εδώ η Βάσω Ψαράκη εξαντλώντας όλη τη χρωματική παλέτα από το μπορντώ μέχρι το καφέ δίνει εικόνα σε αυτό το σοκολατένιο παραμύθι. Η ποιότητα του χαρτιού της έκδοσης είναι πολύ καλή και εδώ διατυπώνω την μόνη μου ένσταση. Πώς θα αντέξει αυτό το λεπτό χαρτί τους σοκολατένιους λιπαρούς λεκέδες που ήδη έχουν αρχίσει να συμπληρώνουν με ευφάνταστο τρόπο τις εικόνες…
Είναι δυνατόν να διαβάζεις ότι μαύρα δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια του παραγιού επάνω στο παντεσπάνι, και έτσι γεννήθηκε η σοκολάτα και να μην τρέχεις να την γευτείς ταυτοχρόνως; Ούτε βέβαια είναι δυνατόν να αρνηθείς σε ένα παιδί ένα ακόμα κομματάκι σοκολάτα όταν σε ρωτά:« Άλλο οτολάτα εν έχει;(Σε αττική του 2011)» Μάλλον αυτό δεν είναι διάβασμα για καληνύχτα…
(από τις Εκδόσεις Πατάκη)
