Είναι εμφανέστατα ξένη, πιθανότατα από μια χώρα της Βαλτικής. Κρατώντας μια μικρή φωτογραφική μηχανή, περιτριγυρίζει αυτό που πρέπει να είναι το δίχως άλλο ένα αυτοκίνητο Smart. Οι διαστάσεις του το προδίδουν, εξάλλου και η κουκούλα του δεν είναι δεόντως κρυπτογραφική: αποτελείται από σεμεδάκια (βαλκάνιας) μαμάς, πολύ αριστοτεχνικά συρραμμένα μεταξύ τους. Είναι το έργο του Διονύση Χριστοφιλογιάννη «Sleeping Car» και είναι άγνωστο αν η συγκεκριμένη κυρία καταλαβαίνει ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Σε resort βρίσκεται, τον ήλιο και τη θάλασσα της Ελλάδας αποζητούσε ταξιδεύοντας τόσα χιλιόμετρα από τη χώρα της, οπότε τι δουλειά έχει η τέχνη στον προαύλιο χώρο του ξενοδοχειακού συγκροτήματος Costa Navarino; Και τι δουλειά είχε η αλουμινένια τραπεζαρία, με τα πολύ αστικά λεοντοπόδαρα, τις καρέκλες με τα τσολιαδάκια στην πλάτη και τις παλιές κουρελούδες για ταπετσαρία σε μια αυτοσαρκαζόμενη σύνθεση με το όνομα «Leventi Boucolique»; «Πόσο βλάχοι και πόσο αστοί είμαστε άραγε;» διερωτάται ο δημιουργός της, ο γνωστός εικαστικός Δημήτρης Αντωνίτσης, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, έχει ορισμένες απαντήσεις στα προαναφερθέντα ερωτήματα.
Ο εικαστικός, που δίνει σταθερά, εδώ και 14 χρόνια, το «παρών» στο εικαστικό γίγνεσθαι με τα Hydra Projects, επιμελείται τη νέα πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης «Costa Navarino: Engaging Art», η οποία εγκαινιάστηκε στο υπερδραστήριο Costa Navarino ως ένα διεθνές σημείο συνάντησης για τους καλλιτέχνες. Και, αν όλα πάνε καλά, αν υπάρξει δηλαδή ανταπόκριση από τους παραθεριστές, θα ενταχθεί στη μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων που προσφέρει το resort. Οχι μόνο επειδή θα εμπλουτίσει τις εικαστικές γνώσεις τους, αλλά επειδή θα μπορούν να συμμετέχουν ενεργά στην ίδια την καλλιτεχνική δημιουργία.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ο τίτλος της έκθεσης που επιμελείται ο Αντωνίτσης (και υποστηρίζεται από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα) είναι «60 picks per minute» (60 περάσματα το λεπτό) και αποτελεί μια σαφή αναφορά στον πρώτο ηλεκτροκίνητο αργαλειό που επιτύγχανε αυτόν ακριβώς τον αριθμό των χτυπημάτων και ο οποίος το 1785 ανέτρεψε τα δεδομένα στη βιομηχανία ύφανσης της Αγγλίας, ανοίγοντας τον δρόμο για το κίνημα Arts and Crafts, περίπου 100 χρόνια αργότερα. Οι καλλιτέχνες που φιλοξενούνται εφέτος είναι τέσσερις, με πρώτο τον ίδιο τον Αντωνίτση, και στο διάστημα του ενός μηνός περίπου που διαρκεί η έκθεση (ή η residency) του καθενός, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να εστιάσουν στη «χειροτεχνική» πλευρά της εικαστικής δημιουργίας. Εξ αποστάσεως, ως παρατηρητές δηλαδή της τέχνης, η οποία σε κάθε περίπτωση συνδέεται με κάποιον τρόπο με τη χειροτεχνία και τη λαογραφική παράδοση, αλλά και «εξ επαφής», μέσα από ειδικά workshops που έχουν συγκροτηθεί για αυτόν τον σκοπό.
Για παράδειγμα, στο πλαίσιο της έκθεσης του Αντωνίτση, η οποία ολοκληρώθηκε στις 9 Ιουνίου, ο καλλιτέχνης φιλοτέχνησε ένα έργο του (ένα μπλε υφαντό, το οποίο γράφει «OPA» με ασημένια γράμματα) στον φορητό αργαλειό του και όσοι από τους επισκέπτες επιθυμούσαν μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία.
Τη σκυτάλη από τον Αντωνίτση έχει πάρει ο Αμερικανός Τζέφρι Απόιαν (10 Ιουνίου-4 Αυγούστου), ο οποίος εμφανίζει τις κυανοτυπίες του «χρησιμοποιώντας τον μεσσηνιακό ήλιο και άλατα σε χαρτί», ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσει ο Κωνσταντίνος Λαδιάνος (5 Αυγούστου-8 Σεπτεμβρίου), ο οποίος θα επιμεληθεί ένα κέντημα μεγάλης κλίμακας και, τέλος, ο Διονύσης Χριστοφιλογιάννης (9 Σεπτεμβρίου-6 Οκτωβρίου), ο οποίος θα φιλοτεχνήσει το νέο ζωγραφικό έργο του.
Οσοι γνωρίζουν την πληθώρα δραστηριοτήτων του Costa Navarino δεν εκπλήσσονται από την πρωτοβουλία. Η τέχνη είναι παρούσα στα κτίρια μέσα από τη συλλογή σπάνιων έργων του 17ου, 18ου, και 19ου αιώνα, αλλά και μέσα από έργα σύγχρονης τέχνης ελλήνων και ξένων δημιουργών. Η επιμελητική προσέγγιση του Αντωνίτση είναι, πάντως, άκρως ενδιαφέρουσα και επικοινωνιακή, καθώς εκφράζει την ολοένα αυξανόμενη τάση για «επιστροφή στην παράδοση» με τρόπο φρέσκο, μοντέρνο και με χιουμοριστική διάθεση. Υλικά που θέλεις να πάρεις και «για το σπίτι».
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino τo Σάββατο 15 Ιουνίου 2013
