11 ερωτήσεις στον Στέλιο Μάινα

Τι θα δούμε στο «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου»; «Μια πορεία του ποιητή Νίκου Καββαδία ρεαλιστική, αλλά, κυρίως, νοητική. Θα δούμε στη σκηνή τους πνευματικούς συγγενείς του, κάποιους από τους καταραμένους ποιητές, για παράδειγμα, αλλά θα είναι φυσικά παρών ο κόσμος των λιμανιών και των πλοίων, τα πληρώματα και οι πουτάνες».

Εχετε ξανασυνεργαστεί με τον Θέμη Μουμουλίδη… «Ο Μουμουλίδης τιμά τους συνεργάτες με τους οποίους έχει ξαναδουλέψει, και επειδή τους γνωρίζει, αλλά και από μια αίσθηση εσωτερικής αλληλεγγύης».

Σας συνδέει κάτι με τον κόσμο των θαλασσινών; «Εγώ και ο αδελφός μου είμαστε τα δύο μοναδικά μέλη μιας μεγάλης οικογένειας που δεν είμαστε καπετάνιοι. Ο πατέρας μου, ο παππούς μου, ο προπάππος μου, τα ξαδέλφια μου είναι ή ήταν όλοι καπεταναίοι, μαρκόνηδες, μηχανικοί. Μεγάλωσα σε οικογένεια ναυτικών και εμένα ο κόσμος του Καββαδία είναι λίγο σαν σπίτι μου».

Πώς αντέδρασαν οι συγγενείς σας στην απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός; «Οταν ανακοίνωσα στον πατέρα μου ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός, μου είπε «και τι θα τρως;». Ηταν στη Maritime, στου Γουλανδρή, 33 χρόνια συνολικά, στα γκαζάδικα, και μου πρότεινε πριν πάρω μια τελική απόφαση να πάω 2-3 χρόνια μαζί του δόκιμος. Οταν αρνήθηκα, μου είπε ότι τότε δεν θα μου έδινε ούτε μία δραχμή, όχι για τιμωρία, αλλά γιατί για να κάνω αυτό το δύσκολο επάγγελμα θα πρέπει πρώτα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου. Κράτησε τον λόγο του».

Στην παράσταση μοιάζει να συμπρωταγωνιστεί η μελοποίηση του Θάνου Μικρούτσικου… «Δεν υπήρξε κανένας συνθέτης που να μπόρεσε να αναδείξει τόσο γλαφυρά, τόσο στρέτα τους στίχους του Καββαδία –γιατί όπως η ποίησή του έχει μια οξύτητα, μια διεισδυτικότητα, είναι σκληρή, έτσι είναι και η μουσική του Μικρούτσικου. Ο «Σταυρός του Νότου» είναι ένα αριστούργημα. Υπάρχει, όμως, και μια τρυφερότητα που κρύβεται πίσω από αυτό το σκληρό κέλυφος της μουσικής του».

Τη θητεία του στο πόστο του υπουργού Πολιτισμού πώς την αποτιμάτε; «Θεωρώ ότι ήταν η πιο δημιουργική, αν όχι και πιο επιτυχημένη, για τον κλάδο των ηθοποιών μαζί με εκείνη της Μελίνας Μερκούρη. Πολλά δικαιώματα κατακτήσαμε επί υπουργίας του».

Ποια ήταν, κατά τη γνώμη σας, η μεγάλη συνεισφορά του Καββαδία στην ελληνική τέχνη; «Πέρα από το ότι ήταν, κατ’ εμέ, μεγάλος ποιητής, σύστησε στο ευρύτερο κοινό έναν κόσμο άγνωστο και του έδωσε υπόσταση και σώμα. Οι ναυτικοί για πολλά χρόνια θεωρούνταν πλάνητες και σκορποχώρηδες, παρόλο που είμαστε ένα έθνος με μεγάλη ναυτική παράδοση. Στην ποίηση δε, είναι νομίζω ο πρώτος μεγάλος ποιητής που ασχολήθηκε με τον μόχθο των ναυτικών. Αυτό το χρησιμοποίησε, βέβαια, ως αφορμή για να πει άλλα πράγματα. Ουσιαστικά δεν είναι η θάλασσα το θέμα του, αλλά η αίσθηση της ελευθερίας, του καταραμένου, του απαγορευμένου».

Θα μας πείτε μια ιστορία για τη ζωή του που δεν ξέρουμε; «Οταν παρουσίασαν μια ποιητική συλλογή του, κάπου στην επαρχία νομίζω, πήγε λίγο καθυστερημένος, ντυμένος με την πατατούκα του, και δεν τον άφησαν να μπει στον χώρο της εκδήλωσης. Εγραψαν μετά οι τοπικές εφημερίδες ότι ο ποιητής δεν καταδέχτηκε να παρευρεθεί στην παρουσίαση του βιβλίου του, αυτός όμως απλώς είχε «φάει πόρτα» στην ίδια την εκδήλωση προς τιμήν του».

Ηταν αληθινά λαϊκός ο Καββαδίας; «Δεν έτρωγε ποτέ με τους αξιωματικούς, έκανε παρέα με λαϊκούς ανθρώπους, δεν ανήκε στα λεγόμενα λογοτεχνικά σαλόνια, η ποίησή του μιλάει για τους πληγωμένους, τους νικημένους».

Ποιο τραγούδι αγαπάτε πιο πολύ από τον «Σταυρό του Νότου»; «Το «Μαχαίρι». Είναι αυτό με το οποίο έχω ταυτιστεί περισσότερο. Αφήνει την αίσθηση μιας εσωτερικής ματαιότητας και κάτι το ανεκπλήρωτο».

Τι θα χαρακτηρίζατε ως σημερινή ελληνική κατάρα; «Το μαύρο χρήμα. Η καθαρή συναλλαγή αναγκάζει να μπουν κανόνες οι οποίοι αργότερα θα γίνουν νόμοι. Το μαύρο χρήμα δεν εξυπηρετεί κανέναν, μόνο τα λαμόγια».