Πάθος ή τίποτα

Τελικά όλα είναι θέµα επιλογών και αποφάσεων. ∆ιαβάστε όλες τις σοβαρές αναλύτριες των περιοδικών, τα ίδια θα σας πουν. Όταν µια σχέση δεν πάει καλά, διώξτε το πρόσωπο, διαγράψτε τον αριθµό του από το κινητό, κάντε µπλοκ στο facebook, εξαφανιστείτε από τα κοινά στέκια. Όλες οι σοβαρές αναλύτριες µε ειδίκευση στα κρεβατικά θα σας µιλήσουν για τη γυναικεία αξιοπρέπεια και τη δύναµη της ψυχής. Είναι απύθµενη η δύναµη της ψυχής.

Ας δούµε ένα ωραίο παράδειγµα σωστής και δυναµικής επιλογής και απόφασης. Η γυναίκα η σωστή, η «προσωπικότητα», η ανεξάρτητη, η χειραφετηµένη περπατάει στο δρόµο. Έχει αποφασίσει να τερµατίσει µια σχέση που δεν πάει καλά. Τα δεδοµένα όλα συνηγορούν στην άποψη ότι αυτή η σχέση πρέπει να τελειώσει. Η γυναίκα η ανεξάρτητη, η χειραφετηµένη ακούει τον ήχο του κινητού, αναγνωρίζει τον αριθµό του άνδρα που έδιωξε και κάνει την επιλογή. Απαντάει. «Λατρεία µου, σε σκέφτοµαι συνέχεια».

Καταρρέει το οικοδόµηµα. Τόσες συµβουλές, τόση αυτοσυγκέντρωση, τόση ανάλυση. Τι κρίµα να πάνε χαµένα και τα πινακάκια. Στα αριστερά η στήλη µε τα «τι µου άρεσε σε αυτήν τη σχέση», στα δεξιά τα «τι δεν µου άρεσε» µε σαφές συµπέρασµα ότι ο άνδρας αυτός είναι το λάθος. Τίποτα δεν είναι σωστό και αποδεκτό. Η διαφορά της ηλικίας ή το άσχετο στιλ, η εξωτερική εµφάνιση ή το µορφωτικό επίπεδο. Είναι µια παράταιρη σχέση, είναι µια δυστυχία µε πινελιές ευτυχίας. Κι όµως η απάντηση είναι «Λατρεία µου, σε σκέφτοµαι συνέχεια».

Η µοιραία απάντηση θα έχει ως συνέχεια τη µοιραία συνάντηση µε βέβαιη κατάληξη. Κλάµατα στα πατώµατα. Με µια φιάλη ουίσκι και Λίτσα ∆ιαµάντη στο σιντί. Η λάθος απόφαση έχει πάντα απογοήτευση, πίκρα, δάκρυ. Κάτι όµως τα αντισταθµίζει. Είναι οι λίγες στιγµές χαράς που προκύπτουν όταν σταµατάει η λογική. Λέγεται και έρωτας. Έχει ειδικό βάρος ο έρωτας. Πώς το λέει και το τραγούδι, δυο µέρες µόνο ή µια ώρα µόνο. Μια ώρα ουσιαστικής επικοινωνίας δίνει ενέργεια για όλη την εβδοµάδα, όλο το µήνα. Και δεν µιλάµε απαραιτήτως για σεξ. Μιλάµε για το χρόνο εκείνο κατά τον οποίο δύο άνθρωποι είναι τόσο µαζί ώστε το µόνο που υπάρχει είναι το µαζί. Είναι η ώρα στο εστιατόριο που ξεχνάς την ηµεροµηνία, ξεχνάς τον τόπο, ξεχνάς το πιάτο που σερβίρουν και κρέµεσαι από τα χείλη του άλλου ακόµα κι όταν περιγράφει κάτι ασήµαντο.

Τελικά όλα είναι θέµα επιλογών και αποφάσεων. Θα κάνεις το σωστό, το αξιοπρεπές, το αναµενόµενο ή θα πας εκεί που σου κόβονται τα γόνατα; Το «εκεί που σου κόβονται τα γόνατα» είναι η περίπτωση που θα βλέπεις αυτοκίνητο σαν του λεγάµενου και θα σε πιάνει ταχυπαλµία. Θα χτυπάει το τηλέφωνο και θα κάνεις στα βιαστικά µια ευχή να είναι εκείνος. Βεβαίως αυτά δεν τυχαίνουν κάθε µέρα ούτε κάθε χρόνο. Είναι τυχερές όσες το ζήσουν περισσότερες από µία φορά. Καµία δεν έχει µεγάλο σκορ σε µεγάλους έρωτες. Αν είναι πολλοί έρωτες απλά δεν είναι µεγάλοι.

Με ένα µαγικό τρόπο, το απόλυτο συναίσθηµα, µε τη λαχτάρα και τον καηµό, δεν ταυτίζεται µε την καλή, την υγιή σχέση. Η υγιής σχέση που καταλήγει σε συµβίωση, οικογένεια και ηρεµία σε βάθος χρόνου συνήθως δεν προκύπτει από το µεγάλο, το αρρωστηµένο πάθος. Η υγιής σχέση δεν είναι σαν την πρέζα, να τη θες και να σου καίει τα σωθικά. Γι’ αυτό και όλοι συνιστούν τα ήσυχα, τα φρόνιµα, τα απλά, τα αγαπηµένα. Ο λάθος έρωτας είναι λάθος και όλοι συµβουλεύουν την αποφυγή του. Μακριά από την τρέλα του.

Να µου επιτρέψετε να πω το αντίθετο. Η ένταση είναι που µετράει. Το ειδικό βάρος µιας επαφής. Κάποιες σχέσεις είναι απαλές και απλωµένες σαν βουναλάκια από βαµβάκι. Άλλες είναι µικρές, τόσες δα, σαν ένα χρυσό σφαιρίδιο. Άλλη αξία το βαµβάκι, άλλη ο χρυσός.