Πώς τα φέρνει η ζωή σε έναν προπονητή! Το καλοκαίρι του 2011 ο κ. Ηλίας Ζούρος αισθανόταν υπερήφανος έχοντας κατακτήσει τρεις τίτλους με την ιστορική Ζαλγκίρις Κάουνας και τον Δεκέμβριο του 2012 ψάχνει για δουλειά, ενώ νωρίτερα είχε χάσει την ευκαιρία να οδηγήσει την Εθνική Ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, καθώς και να συζητήσει με τη διοίκηση του πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού και της πάμπλουτης τουρκικής ομάδας Αναντολού Εφές, την οποία είχε κοουτσάρει τους τελευταίους μήνες της περυσινής περιόδου.
Παρ’ όλα αυτά ο 46χρονος προπονητής δεν χάνει την αισιοδοξία του και μιλώντας στην «ΟΠΑΠ TV» αναφέρθηκε με αποκαλυπτικό τρόπο στις συζητήσεις με τον Ολυμπιακό, στην προσφορά των κκ. Ζέλικο Ομπράντοβιτς και Ντούσαν Ιβκοβιτς στο άθλημα και στην εμπειρία του με την Εθνική Ομάδα. Ισως, μάλιστα, για πρώτη φορά ανέλαβε την ευθύνη για τον αποκλεισμό της στο Προολυμπιακό Τουρνουά του Καράκας, αν και αυτό θα μπορούσε να είχε προηγηθεί της άκομψης διακοπής της συνεργασίας του εκ μέρους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης μέσω των δηλώσεων του κ. Γιώργου Κολοκυθά. Τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης του κ. Ζούρου:
Για το αν είχε πρόταση παραμονής στην Εφές Πιλσεν: «Δέχθηκα πρόταση από την Εφές για να παραμείνω. Είχα μιλήσει όμως με τον Ολυμπιακό για να συνεργαστούμε. Λογικό ήταν να αρνηθώ την πρόταση της Εφές διότι θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος, κάθε προπονητής οφείλει να είναι τίμιος. Από στην στιγμή που υπήρχε η συζήτηση με τον Ολυμπιακό και θα προχωρούσε το θέμα του Ολυμπιακού είπα όχι στην πρόταση της Εφές που θα ήταν η συνέχεια της δουλειάς μου. Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου διότι αυτό που μένει διαχρονικά είναι οι συμπεριφορές, το πόσο έντιμος είναι ένας άνθρωπος. Δυστυχώς έμεινα χωρίς δουλειά, έχασα δύο μεγάλες ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και η Εφές, αλλά κοιτάμε μπροστά».
Για την Εθνική Ομάδα: «Είναι τιμή για μένα που ανέλαβα την Εθνική. Και τις δύο χρονιές έλειπαν παίκτες. Την πρώτη, στο Ευρωμπάσκετ του 2011, έλειπαν οι κοντοί και ο Σόφο. Την επόμενη χρονιά, πέρσι το καλοκαίρι, στο προολυμπιακό μας έλειπαν οι ψηλοί. Υπήρχε μια διαφορά. Τη μία χρονιά η ομάδα είχε το χρόνο να δουλέψει και γι’ αυτό απέδωσε τα μέγιστα. Παίξαμε καλό μπάσκετ με τη Γαλλία και με λίγη τύχη θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει και μετάλλιο. Τι να κάνουμε όμως όταν ήρθαν να παίξουν παίκτες που η μόνη τους εμπειρία ήταν η συμμετοχή τους σε ένα τουρνουά; Δεν παίξαμε καλά και στο κρίσιμο παιχνίδι (σσ.: με τη Νιγηρία). Ε, κάποιος έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη, την ανέλαβα εγώ. Αυτή η Εθνική εάν έχει τους παίκτες που μπορούν να την απαρτίσουν μπορεί να φθάσει ψηλά. Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος προετοιμασίας. Το συμβόλαιό μου έχει τελειώσει. Κοιτάω μπροστά».
Για το μέλλον του: «Δεν φοβάμαι τις προκλήσεις. Είμαι 27 χρόνια προπονητής, πιστεύω στη δουλειά και δεν βγαίνεις ποτέ χαμένος. Με τη δουλειά όλα μπορείς να τα καταφέρεις. Το θέμα είναι να ασχολείσαι 24 ώρες την ημέρα. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα όπου χρειάζεται το μυαλό να λειτουργεί. Κάθε παιχνίδι θέλει να κόβεις τα κομμάτια που σε ενδιαφέρουν, να δημιουργήσεις κάτι δικό σου και με αυτή τη φιλοσοφία να πορεύεσαι. Εάν μείνεις στάσιμος το μπάσκετ θα σε ξεπεράσει».
Για τον Ολυμπιακό: «Η ομάδα ήταν στρωμένη από πέρσι. Υπάρχουν παίκτες όπως ο Περπέρογλου, ο Μαυροειδής που γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη »ρόλος». Ο Ολυμπιακός ήθελε λιγότερο χρόνο για να αποδώσει. Τώρα έχει βρει τον ρυθμό του, όλοι ξέρουν ο ένας τον άλλο. Είναι από τις ομάδες που θα διεκδικήσει τη πρόκριση στο φάιναλ φορ. Στον Ολυμπιακό βρέθηκαν παίκτες όπως ο Σπανούλης, ο Παπανικολάου, ο Πρίντεζης που έχουν ευρωπαϊκές ταχύτητες συν τον Λο και τον Χάινς. Λογικό είναι να μεταφερθεί η ομάδα ένα επίπεδο πιο μπροστά».
Για τον Παναθηναϊκό: «Χρειάζεται υπομονή και ηρεμία. Στην Ελλάδα συνήθως βιαζόμαστε. Θέλουμε να ρολάρει μια ομάδα όπως στο τέλος της σεζόν με το »καλημέρα». Όταν γίνονται τόσες αλλαγές, όταν αλλάζει όλο σχεδόν το ρόστερ, ο προπονητής κι όλο το τεχνικό επιτελείο δεν είναι εύκολο να δουλέψουν όλα … ρολόι. Μια ομάδα χτίζεται με τη λογική »βάζω το εγώ κάτω από το εμείς»! Εάν βρεθεί ο τρόπος να καταλάβουν όλοι τι πρέπει να κάνουν τότε πάνε καλά. Έρχονται και οι νίκες και ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση. Ο Αργύρης έχει δουλέψει στην Α1 σε δύσκολες καταστάσεις».
Για τη σημασία του χρήματος στο μπάσκετ: «Υπό προϋποθέσεις παίζουν ρόλο τα λεφτά. Δεν είναι όμως το παν. Όταν έχεις δύο γερά παιχνίδια, ίσως και τρία μέσα στην εβδομάδα χρειάζονται παίκτες υψηλού επιπέδου. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η σωστή διαχείριση του υλικού. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι το παράδειγμα της σωστής διαχείρισης. Είτε με μεγάλο, είτε με μικρό μπάτζετ ο Παναθηναϊκός έπαιζε καλό μπάσκετ και προσέθετε νέα κομμάτια στο αγωνιστικό του στιλ. Αυτό είναι το σημαντικότερο».
Για τη παρουσία Ομπράντοβιτς – Ίβκοβιτς στην Ελλάδα: «Όλοι κέρδισαν από τη παρουσία τους. Και παίκτες και προπονητές. Ο ανταγωνισμός είναι μια διαδικασία που ωφελεί τους πάντες».
Για την εμπειρία στη Λιθουανία: «Είναι σχολή. Έχουν άλλη αντοχή και πολύ καλύτερα πατήματα μέσα στο γήπεδο. Έχει μπει και η άμυνα στο παιχνίδι τους. Είναι μια χώρα με πολύ καλό αθλητικό κομμάτι».
Για τη συνεργασία του με τη Ζαλγκίρις: «Η περίοδος που εργάστηκα ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη. Όποια ομάδα κέρδιζε το πρωτάθλημα θα έπαιρνε τη πράσινη κάρτα για να ανανεώσει τη συμμετοχή της στην Ευρωλίγκα. Κατέκτησε το πρωτάθλημα η Ζαλγκίρις και βελτίωσε σημαντικά το μπάτζετ και τις χορηγίες για τα επόμενα χρόνια».
Για τον Αρβιντας Σαμπόνις : «Τεράστιος άνθρωπος, τεράστια καρδιά. Προσφέρει πολλά στο Λιθουανικό μπάσκετ. Είναι πολύ ευχάριστο που βρίσκεται στην ομοσπονδία της χώρας του. Μόνο θα κερδίσει το μπάσκετ στη Λιθουανία από τη παρουσία του. Ήταν τιμή που δούλεψα μαζί του».
Για την υποδοχή στη Τουρκία: «Ήταν πολύ ζεστή η υποδοχή τους. Ήμουν ο πρώτος Έλληνας προπονητής που εργαζόταν σε ανδρική ομάδα της Α1. Δεν έχω κανένα παράπονο».
Για τον προπονητή που τον βοήθησε: «Ο Θόδωρος Ροδόπουλος. Με τις συμβουλές του έφθασα πολύ ψηλά και σε γνώσεις και σε αντοχές. Με βοήθησε ακόμα και στα ταξίδια μου στην Αμερική».
Για την οικογένεια: «Έχω τρία παιδιά, περιμένω το τέταρτο, η οικογένειά μου είναι το κλειδί στην ζωή μου. Η γυναίκα μου με ακολουθεί όπου πάω. Μαζί της νιώθω ασφάλεια. Πρέπει να έχεις δίπλα σου ένα άνθρωπο να σε στηρίζει και να σε βοηθά να αντεπεξέρχεσαι στις δυσκολίες».
Για την επόμενη συνεργασία: «Κοιτάζω τα πάντα. Οτιδήποτε σοβαρό βρεθεί στο δρόμο μου. Κάθε φορά που αφήνω μια δουλειά θέλω να έχω αφήσει πίσω μου ένα έργο. Για παράδειγμα η δουλειά στον Πανελλήνιο. Τη χάρηκα πάρα πολύ. Έμεινα εκεί 2,5 χρόνια».
