Την ίδια στιγμή που σε ένα χωριό της Αφρικής ένα οκτάχρονο παιδί περπατάει χιλιόμετρα κάθε μέρα για να βρει νερό, στο Λονδίνο δύο σκύλοι φορούν τα καλά τους και γίνονται κουμπάροι σε γάμο. Συνηθισμένες ανισότητες στη ζωή του πλανήτη ή μήπως ανισορροπία και περισσή εκκεντρικότητα των κατοίκων των αναπτυγμένων χωρών;
Τα μέλη ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), που δραστηριοποιούνται στις αναπτυσσόμενες χώρες, φρίττουν ακούγοντας ιστορίες εκκεντρικών ιδιοκτητών ζώων. Ωστόσο, όπως θα έλεγε και ένας φίλος, «αν δεν κάνεις ντιλίβερι στον σκύλο σου μήπως σώζεις κανένα παιδάκι στην άλλη άκρη της Γης;». Το ερώτημα είναι ρητορικό.
Μια θεραπεία για τον Πρίγκιπα
Ο Μικρός Πρίγκιπας, τον φωνάζουν χαϊδευτικά Πρινς, είναι ένα εξάχρονο τόι φοξ τεριέ το οποίο, αν και κάτοικος της εξοχικής Εκάλης, ζει «εκτός εαυτού»: δεν έχει ζευγαρώσει ποτέ και δεν έχει κοιμηθεί ούτε ένα βράδυ εκτός σπιτιού, ώστε να αλυχτήσει σαν τον γείτονά του τον ημίαιμο Μπλάκι κάτω από τον έναστρο ουρανό και να διώξει μακριά κλέφτες και αλεπούδες. Κατά καιρούς ο Πρινς εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης: αρνείται το φαγητό, δυσανασχετεί στη βόλτα, αναστενάζει. Σε κάθε τέτοια κρίση η αφεντικίνα του- είναι συνάμα η φίλη, η μάνα, η αδελφή…- βρίσκεται σε απόγνωση. Ωσπου την τελευταία φορά θυμήθηκε ότι σε μια ανάλογη περίοδο της ζωής της πολύτιμη βοήθεια είχε βρει όχι στη φθοροξετίνη του Ρrozac, αλλά στην ignatia που της είχε συστήσει ο ομοιοπαθητικός της γιατρός. Το κινητό πήρε φωτιές. Και στο ενδέκατο τηλεφώνημα είχε ήδη τον αριθμό ενός ομοιοπαθητικού κτηνιάτρου. Ο γιατρός ήρθε στο σπίτι, ρώτησε δεκάδες πράγματα για τον Πρινς και έγραψε τη συνταγή του. Ευτυχώς ο σκύλος δεν πίνει καφέ, ούτε πλένει τα δόντια του με οδοντόπαστα με γεύση μέντας, οπότε κανένα πρόβλημα. Η αγωγή ξεκίνησε. Λίγες εβδομάδες μετά ο Πρινς κουνούσε χαρούμενος την ουρά του και δεν ένιωθε μειονεκτικά απέναντι στον γιγαντόσωμο Μπλάκι. Αντίθετα, η αυτοπεποίθησή του ήταν σε υψηλά για το μέγεθός του επίπεδα. «Οι Ελληνες εμπιστεύονται όλο και περισσότερο εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας για τα κατοικίδιά τους» μας λέει ο ομοιοπαθητικός κτηνίατρος Νίκος Γκόλφης, ο οποίος ασκεί εναλλακτικές θεραπείες τα τελευταία δέκα χρόνια. Στην αφελή τελικά ερώτησή μας «πώς παίρνει συνέντευξη από έναν σκύλο», απαντά: «Παίρνουμε συνέντευξη από τον ιδιοκτήτη». Η διαδικασία λοιπόν είναι απλή. Ο γιατρός βλέπει κατ΄ αρχάς τη συμπεριφορά του ζώου όταν αυτό μπαίνει στο ιατρείο: αν είναι φοβισμένο ή όχι, αν θέλει την αφή, αν είναι ανήσυχο ή νωθρό… Στη συνέχεια ρωτάει τον ιδιοκτήτη ό,τι ένας ομοιοπαθητικός γιατρός θα ρωτούσε τον ίδιο τον ασθενή και καταλήγει στην αγωγή, η οποία τις περισσότερες φορές πιάνει.
Εκατοντάδες σκυλιά στην Ελλάδα κάνουν ομοιοπαθητική αποδεικνύοντας, όπως λένε οι θιασώτες της εναλλακτικής ιατρικής μεθόδου, ότι η δράση των εν λόγω φαρμάκων δεν είναι placebo. Πώς να το κάνουμε: η αυθυποβολή δεν μπορεί να γιατρέψει έναν σκύλο.
Τι άλλο μπορεί να κάνει ένας κύριος που δεν θέλει να επιβαρύνει τον σκύλο του με συμβατικά φάρμακα; Να δοκιμάσει τα ανθοϊάματα Μπαχ, ιδίως αν ο τετράποδος σύντροφός του έχει συμπεριφορικά προβλήματα. Για παράδειγμα, αν ζηλεύει και συγχρόνως είναι μνησίκακο, τόσο ώστε να λερώνει κάθε φορά που ο ιδιοκτήτης του πάει να φιλήσει την κοπέλα του, θα πάρει rescue remedy και θα γίνει καλό και αγαθό. Πιο κοντά στην ιπποκράτεια ιατρική είναι η αγιουρβέδα, σκευάσματα της οποίας κυκλοφορούν πλέον ευρέως στα ελληνικά φαρμακεία. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα οι πιο «ενημερωμένοι» ιδιοκτήτες έχουν στο συρταράκι με τα φάρμακα πρώτης ανάγκης αγιουρβεδικά σκευάσματα για ζώα της εταιρείας Ηimalaya.
Τι ψυχή θα παραδώσεις, Αζόρ;
Ζήλια, φοβίες, ανασφάλειες, όλα αντιμετωπίζονται. Καλή διάθεση να έχει ο ιδιοκτήτης του κατοικιδίου και έναν καλό ψυχολόγο, εκπαιδευμένο στην Αμερική κατά προτίμηση. Είναι τυχαίο που ο Νίκολας Γκέιτζ και ο Γουίλ Σμιθ τρέχουν τους τετράποδους νευρωτικούς συντρόφους τους σε ψυχοθεραπευτές σκύλων;
Στην Ελλάδα υπάρχει συγκεκριμένο site (www.positive-training.gr) του συμπεριφοριστή ψυχολόγου Αντ. Στέφα, ο οποίος επισκέπτεται το σπίτι στο οποίο ζει ο σκύλος και μαζεύει πληθώρα στοιχείων σχετικά με το συγκεκριμένο ζώο, το περιβάλλον στο οποίο ζει, αλλά και τη σχέση του ζώου με τον ιδιοκτήτη του. Με βάση τα στοιχεία αυτά, τα οποία θα επεξεργαστεί διεξοδικά, θα εκτιμήσει τη βαρύτητα της κατάστασης και θα συστήσει την ανάλογη θεραπεία. Οπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του, και πραγματικά σκλαβώνει τον κάθε ιδιοκτήτη σκύλου, «οφείλουμε να τον βοηθήσουμε όπως καλύτερα μπορούμε γιατί είναι μέλος της οικογένειάς μας και βασίζεται σε εμάςεμείς είμαστε οι γονείς του».
Τι άλλο μπορεί κανείς να βρει σε αυτή την ιστοσελίδα; CD με ήχους για τη θεραπεία προβλημάτων συμπεριφοράς, το οποίο υπόσχεται να δώσει τέλος στον εφιάλτη της κροτοφοβίας και αφορά πιθανότατα κυνηγούς που έδωσαν μια περιουσία για να αποκτήσουν το καλύτερο κυνηγιάρικο, το οποίο όμως μισεί τις τουφεκιές!
«Φλιπ, μη μιλάς με το στόμα γεμάτο»
Είμαστε ό,τι τρώμε- και εμείς και τα σκυλιά μας. Στην Αμερική υπάρχουν γκουρμέ πετ ρεστοράν, όπως τα Τhree Dog Βakery- είναι αλυσίδα πλέον-, με σπεσιαλιτέ τα κόκαλα με φιστικοβούτυρο. Στην Ελλάδα δεν θα έπιανε μια τέτοια μπίζνα γιατί πρόλαβαν κάτι καλές κυρίες οι οποίες κάνουν delivery φρεσκομαγειρεμένου φαγητού- συνήθως κοτόπουλο με ρύζι, καρότα και αρακά. Η «επιχείρηση τάπερ» γίνεται στα βόρεια προάστια από νοικοκυρές που αποφάσισαν να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους πουλώντας «υγιεινή κουζίνα για πετ». Συχνά είναι οι ίδιες που αναλαμβάνουν να βγάλουν βόλτα τον σκύλο τις κρύες νύχτες του χειμώνα, όταν τα αφεντικά βλέπουν DVD στο home theatre δίπλα στο τζάκι. (Αν θέλετε να χτυπήσετε την αγορά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βιολογικό λάδι και λαχανικά, ανεπεξέργαστο ρύζι και κοτόπουλο ελεύθερης βοσκής.)
Ο ανθρωπομορφισμός των ζώων συντροφιάς ανοίγει νέες θέσεις εργασίας αλλά και προβληματίζει. Ο πιο εύστοχος προβληματισμός είναι εκείνος του κ. Γκόλφη:
«Μήπως ήρθε η ώρα για λίγο δικό μας “ζωομορφισμό”…» , για να συμπληρώσει ότι «η σκυλίσια ζωή είναι κατά φύση. Γι΄ αυτό και τα ζώα δεν φοβούνται τον θάνατο, είναι κομμάτι της ζωής τους». Εκτός από εκείνα που φοράνε πουλόβερ, έχουν ροζ τούφα στο κεφάλι και πηγαίνουν βόλτα μέσα σε σινιέ σκυλοτσάντα… Αυτά μάλλον εύχονται να πεθάνουν.
