Περίπου 2 εκατομμύρια Ελληνες υπολογίζεται ότι την έχουν έστω και μία φορά εμπιστευθεί. Εξακολουθεί να διχάζει ωστόσο την επιστημονική κοινότητα για την αποτελεσματικότητά της. Και δεν υπάρχει νόμος-πλαίσιο που να την κατοχυρώνει ή να την απαγορεύει. Ο λόγος για την ομοιοπαθητική ιατρική. Οι εκπρόσωποί της υποστηρίζουν ότι μπορεί να προσφέρει ίαση σε αρκετές παθήσεις και με σχετικά χαμηλό κόστος για τον ασθενή και τα Ταμεία (που τώρα δεν την αναγνωρίζουν). Από την άλλη πλευρά, αρκετοί εκπρόσωποι της κλασικής ιατρικής θεωρούν ότι πολλά από τα σκευάσματα που χορηγούν οι συνάδελφοί τους της ομοιοπαθητικής είναι… ζαχαρόνερο και ότι τα θετικά αποτελέσματα μπορεί να οφείλονται σε αυθυποβολή.
Το debate δεν είναι καινούργιο, αλλά ήρθε ξανά και με έντονο τρόπο στην επιφάνεια πριν από λίγες εβδομάδες, όταν βρετανοί βουλευτές που συμμετέχουν στην Επιτροπή Υγείας της Βουλής των Κοινοτήτων ζήτησαν από την κυβέρνηση του κ. Γκόρντον Μπράουν να περικόψει δραστικά τα κονδύλια για την έρευνα γύρω από την ομοιοπαθητική. Ο λόγος; «Δεν έχει αποτέλεσμα» ισχυρίστηκαν. Ωστόσο η ομοιοπαθητική εξακολουθεί να έχει πιστούς φίλους. Περισσότεροι από 100 εκατομμύρια Ευρωπαίοι έχουν επισκεφθεί έστω και μία φορά στη ζωή τους ομοιοπαθητικό γιατρό. Μεγάλος είναι ο αριθμός των «φανατικών» και στην Ελλάδα.
Ως πριν από πέντε χρόνια, περίπου 1 εκατομμύριο Ελληνες είχαν δει ομοιοπαθητικό. «Ο αριθμός μπορεί να έχει πλέον διπλασιαστεί» λέει στο «Βήμα» ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, ακτινολόγος κ. Κ. Τσιτινίδης .
Τα τελευταία χρόνιατα ιατρεία ομοιοπαθητικής «φυτρώνουν» στην Ελλάδα σαν μανιτάρια, χωρίς ωστόσο να υπάρχει νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία τους.
Το «κενό» αυτό επιτρέπει, παράλληλα με τα ιατρεία, τη λειτουργία άλλων κέντρων, στα οποία όμως δεν απασχολούνται γιατροί αλλά επαγγελματίες οι οποίοι έχουν «βαφτιστεί» ομοιοπαθητικοί. Και ενώ η συγκεκριμένη ειδικότητα δεν έχει αναγνωριστεί, η ομοιοπαθητική έχει μπει στο ΕΣΥ- το Ιατρείο Κεφαλαλγίας της Νευρολογικής Κλινικής του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθήνας «Γ. Γεννηματάς» λειτουργεί κάθε Τετάρτη, εδώ και έξι χρόνια, από τον γενικό γιατρό – ομοιοπαθητικό κ. Σπ. Κύβελο. «Οι περισσότερες παθήσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν πριν φθάσουν σε στάδιο μόνιμης παθολογοανατομικής βλάβης, όπως για παράδειγμα το κυρωτικό ήπαρ. Επίσης, δεν αντιμετωπίζονται οι παθήσεις που σχετίζονται με την ανατομία, όπως η σπονδυλολίσθηση» δηλώνει ο κ. Κύβελος.
Την επιφύλαξή τους διατηρούν οι εκπρόσωποι των ιατρικών συλλόγων σε ό,τι αφορά την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής. «Τη θεωρούμε συμπληρωματική ιατρική, η οποία έχει να προσφέρει σε ορισμένες παθήσεις» δηλώνει ο πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ) κ. Εμμ. Καλοκαιρινός, φέρνοντας ως παράδειγμα την οσφυοϊσχυαλγία. «Οταν έχουν εξαντληθεί τα άλλα μέσα, συντηρητικά ή χειρουργικά, για την αντιμετώπιση της πάθησης, ορισμένοι ασθενείς καταφεύγουν στην ομοιοπαθητική, η οποία εικάζεται ότι προσφέρει συμπληρωματικά» .
Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας (ΙΣΑ) κ. Σ. Ρηγάκης καλεί την ηγεσία του υπουργείου Υγείας να ανοίξει διάλογο με κοινωνικούς εταίρους. «Πρέπει η επίσημη Πολιτεία να αποφασίσει ποιες από τις εναλλακτικές μεθόδους αποδέχεται» προσθέτει. Από την πλευρά του ο γενικός γραμματέας του ΙΣΑ κ. Γ. Ελευθερίου επισημαίνει ότι «δεν έχουν γίνει διπλές τυχαιοποιημένες μελέτες σε μεγάλο αριθμό ασθενών για να ξέρουμε τα οφέλη της ομοιοπαθητικής» .
