Mahlon Hoagland, Bert Dodson
Πώς λειτουργεί η ζωή.
Ενας εικονογραφημένος οδηγός
στην επιστήμη της Βιολογίας
Εκδόσεις Κάτοπτρο,
σελ. 272, τιμή 29 ευρώ

Ποιος είναι άραγε ο τρόπος να αναπαραστήσει κανείς είκοσι διαφορετικά αντικείμενα χρησιμοποιώντας τέσσερα διαφορετικά στοιχεία; Σε αυτό το ερώτημα συμπυκνώνεται η μετάφραση του DNA, η αξιοποίηση δηλαδή της γενετικής πληροφορίας που εμπεριέχεται σε αυτό (και η οποία είναι γραμμένη σε έναν κώδικα 4 νουκλεοτιδίων), για την παραγωγή χιλιάδων πρωτεϊνών (οι οποίες δομούνται από 20 αμινοξέα τοποθετημένα με ποικίλους πολύ συγκεκριμένους για την κάθε μία τρόπους). Τον τρόπο τον έχει επινοήσει η εξέλιξη, αλλά για τα εκατομμύρια των μαθητών ανά τον κόσμο που προσπαθούν να τον κατανοήσουν, τα πράγματα ίσως να μην είναι εύκολα. Και ας το παραδεχθούμε, έρχεται κάποια στιγμή που ακόμη και ο πιο εμπνευσμένος δάσκαλος στερεύει από ιδέες, από μικρές ευφυείς μεταφορές που θα μπορούσαν να κάνουν το μάθημά του εύληπτο και να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των μαθητών του. Δεν έχω να προτείνω λύσεις για όλους τους δασκάλους και όλα τα μαθήματα, αλλά εκτιμώ ότι όσοι διδάσκουν Βιολογία σε παιδιά δημοτικού, γυμνασίου ή λυκείου, θα βρουν έναν πακτωλό ιδεών στο βιβλίο «Πώς λειτουργεί η ζωή», κοινό πόνημα ενός βιολόγου και ενός ζωγράφου. Ο Mahlon Hoagland, καθηγητής και τέως πρόεδρος του Τμήματος Βιοχημείας της Ιατρικής Σχολής του Κολεγίου Dartmouth στο Νιου Χάμσαϊρ, ένωσε τις δυνάμεις του με τον πρωτοπόρο στην εικονογράφηση βιβλίων ζωγράφο Bert Dosdon και το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο-θησαυρός.

Διαβάστε, σε περίληψη, την εξήγηση της μετάφρασης του DNA και παρατηρήστε τη φωτογραφία που τη συνοδεύει για να καταλάβετε τι εννοώ: «Ενα εργαστήριο ζαχαροπλαστικής φτιάχνει ντόνατ σε είκοσι διαφορετικές γεύσεις. Είναι τόσο νόστιμα που οι πελάτες του τα αγοράζουν με τις κούτες. Κάθε πελάτης δεν αρκείται μόνο στο να περιέχει η κούτα του τον ακριβή αριθμό και είδος του ντόνατ που έχει παραγγείλει, αλλά τα θέλει και τακτοποιημένα με συγκεκριμένη σειρά. Προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πελατών, ο ταμίας, που παίρνει και τις παραγγελίες, προσπαθεί να δημιουργήσει έναν κώδικα αξιοποιώντας χρωματιστά μανταλάκια. Είχε μανταλάκια σε τέσσερα χρώματα και τα ντόνατ ήταν είκοσι ειδών. Γρήγορα διαπίστωσε ότι ανά δύο τα μανταλάκια (κόκκινο + μπλε = ζελέ, κίτρινο + κόκκινο = σοκολάτα, κ.λπ.) δεν αρκούσαν για να αναπαραστήσουν και τις είκοσι γεύσεις. Ανά τρία όμως του έδιναν 64 διαφορετικούς συνδυασμούς (4Χ4Χ4), υπεραρκετούς για την αναπαράσταση των 20 γεύσεων.

Ολοι απομνημόνευσαν τον κώδικα (κόκκινο + μπλε + κίτρινο = ζελέ, κίτρινο + κόκκινο + πράσινο = σοκολάτα, κ.λπ.) και το πρόβλημα λύθηκε. Αντί να φωνάζει την παραγγελία, ο ταμίας τοποθετούσε τις τριπλέτες από μανταλάκια σε έναν ιμάντα ο οποίος τα μετέφερε στο εργαστήριο. Η ταυτότητα των ντόνατ και η σειρά τους στο κουτί είχαν εξασφαλιστεί και οι πελάτες ήταν ευτυχείς». Περιττό να πούμε ότι ένα παιδί πολύ πιο εύκολα αντιλαμβάνεται κάτι που έχει σχέση με ντόνατ παρά με δύσκολους επιστημονικούς όρους. Ομως το να παραστήσει κάποιος τον πρωτεϊνοσυνθετικό μηχανισμό του κυττάρου με εργαστήριο δεν είναι καθόλου υπεραπλούστευση. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχει φροντίσει να διατηρήσει ακέραιες όλες τις επιστημονικές λεπτομέρειες. Παραδείγματος χάριν, διαχωρίζοντας με τοίχο την περιοχή όπου βρίσκεται ο ταμίας με την περιοχή όπου παρασκευάζονται τα γλυκά (όπως κατ’ αντιστοιχία, το DNA δεν «συγκατοικεί» με τον πρωτεϊνοσυνθετικό μηχανισμό μέσα στο κύτταρο). Αυτό το μοτίβο ακολουθείται σε όλο το βιβλίο που χωρίζεται σε 7 κεφάλαια. Στο πρώτο δίνονται συνοπτικά οι βασικές βιολογικές έννοιες, το δεύτερο αφορά την ενέργεια των βιολογικών συστημάτων, το τρίτο την πληροφορία βάσει της οποίας συντηρείται η ζωή, το τέταρτο τις ζωντανές μηχανές που αποτελούν οι ιστοί αλλά και τα ενδοκυτταρικά συστήματα, το πέμπτο τη ροή της πληροφορίας, το έκτο την «κοινωνικότητα» των βιολογικών συστημάτων (είτε πρόκειται για κύτταρα είτε για οργανισμούς) και το έβδομο την εξέλιξη.

Είθισται, τα βιβλία Βιολογίας να αφήνουν την εξέλιξη για το τέλος. Στο πόνημα των Hoagland και Dodson ακολουθείται αυτή η πρακτική, αλλά ο επιμελής αναγνώστης έχει εισπράξει την εξέλιξη σε όλη την έκταση του βιβλίου. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο κατόρθωμα του συγγραφέα: καθιστά τους αναγνώστες (μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς και όχι μόνο) κοινωνούς της φιλοσοφίας της Βιολογίας. Ακόμη και τους νεαρότερους των αναγνωστών, εκείνους που δεν θα θυμούνται τους όρους, αλλά θα ξέρουν πώς να «παραγγείλουν» ένα ντόνατ στην κωδική γλώσσα με τα μανταλάκια.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ