Ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Εχει πιστούς φίλους και αποκτά φανατικούς εχθρούς. Ανθρωποι που τον γνωρίζουν καλά λένε ότι τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του είναι η επιθετικότητα και η προσήλωση, σε σημείο μονομανίας, στον στόχο. Απώτερος σκοπός το κέρδος που προκύπτει από αγοραπωλησίες σε «καλές τιμές». Για τους φίλους του αυτά είναι πλεονεκτήματα. Οι εχθροί του τον περιγράφουν ως «σκληρό και επίμονο διαπραγματευτή που ακολουθεί μη συμβατές τακτικές αλλά πάντα βρίσκεται στην πλευρά του νόμου» και υπενθυμίζουν πως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δεν είναι αρεστός σε επιχειρηματικούς και τραπεζικούς κύκλους.
Ο ίδιος πιστεύει ότι τον πολεμάει το κατεστημένο. Η υψηλή ρευστότητα που διαθέτει χάρη στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της MIG κατά 5,2 δισ. ευρώ και η συνεργασία του με το Εμιράτο του Ντουμπάι θεωρεί ότι έχουν ενοχλήσει πολλούς που δεν διαθέτουν την απαιτούμενη οικονομική επιφάνεια για να τον αντιμετωπίσουν. Σε αυτούς προστέθηκαν τώρα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία υποστηρίζει ότι έκαναν τη MIG και τον ίδιο προσωπικά «σάκο του μποξ» για να στηρίξουν την αντιπαράθεσή τους με την κυβέρνηση. Και θέλοντας να βάλει τα πράγματα στη θέση τους κατέθεσε τις αγωγές εναντίον των πολιτικών αρχηγών.
Μετά τις αγωγές αντιμετωπίζεται πλέον ως ένα νέο φαινόμενο, προϊόν των όλο και πιο στενών σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ του επιχειρηματικού και του πολιτικού κόσμου. Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο κ. Βγενόπουλος εκφράζει θέσεις και απόψεις μερίδας του επιχειρηματικού κόσμου που επιθυμεί να επηρεάσει ή να συμμετάσχει ενεργότερα στα πολιτικά πράγματα. Δεν διστάζουν να πουν ότι βαδίζει στα χνάρια του ιταλού επιχειρηματία και πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Οι αντίπαλοί του θεωρούν ότι οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από «αμετροέπεια και μεγαλομανία».
Αναμφίβολα ο 55χρονος κ. Βγενόπουλος είναι ένας από τους πιο δραστήριους έλληνες επιχειρηματίες. Αυτό που τον διακρίνει είναι η αποτελεσματικότητά του στα επιχειρηματικά deals. Στη διάρκεια της επιχειρηματικής του καριέρας έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 20 εξαγορές και συγχωνεύσεις στις οποίες περιλαμβάνονται τρανταχτά ονόματα της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας. Τα deals που έχει κάνει αφορούν τους δύο μεγάλους ομίλους που διοικεί: τον τραπεζικό όμιλο της Marfin Bank και το επενδυτικό κεφάλαιο MIG. Για να το πετύχει αυτό πολλές φορές αναγκάστηκε να συγκρουστεί με παραδοσιακούς επιχειρηματίες όπως ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ και πρώην ιδιοκτήτης της Vivartia, ο οποίος όντας στη μειοψηφία αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την εταιρεία.
Η προσφιλής τακτική του είναι να αποκτά τον έλεγχο ενός ποσοστού της τάξεως του 10% και στη συνέχεια να προκαλεί εξελίξεις. Αλλωστε ως δικηγόρος που άσκησε το επάγγελμα προτού ξεκινήσει τις επιχειρηματικές δραστηριότητές του, γνωρίζει καλά τη τέχνη της διαπραγμάτευσης.
Ωστόσο πολλές κινήσεις δεν «του έχουν βγει». Στην επιθετική εξαγορά που επιχείρησε κατά της Τράπεζας Πειραιώς βρήκε απέναντί του τον κ. Μ. Σάλλα και τους μεγαλομετόχους της τράπεζας, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Βαρδινογιάννη, οι χειρισμοί των οποίων απέτρεψαν τα σχέδιά του.
Οι αποτυχίες όμως δεν τον αποθαρρύνουν. Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι η ευελιξία. Δεν διστάζει να υποχωρήσει εγκαίρως και να επιλέξει τον επόμενο στόχο. Οι φίλοι του λένε ότι, ως παλιός αθλητής της ξιφασκίας με ευρωπαϊκές διακρίσεις και συμμετοχή στην Ολυμπιάδα του Μονάχου το 1972, εφαρμόζει και στον επιχειρηματικό στίβο την τακτική του ξιφομάχου, δηλαδή επιτίθεται και, αν δεν καταφέρει να σκοράρει, υποχωρεί για να προετοιμάσει τον επόμενο πόντο.
Η προσήλωση στον στόχο τον χαρακτήριζε από τα μαθητικά του χρόνια. Γιος αξιωματικού του Ναυτικού, αποφοίτησε από τη Λεόντειο όπου οι συμμαθητές του τον θυμούνται ως έναν τελειομανή μαθητή, καθημερινώς προσηλωμένο στον στόχο της επίτευξης του απόλυτου «Αριστα». Με την ίδια εμμονή στην επιτυχία ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Εχοντας σπουδάσει Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εργάστηκε αρχικά στον ναυτιλιακό χώρο όπου πραγματοποίησε γνωριμίες τις οποίες αξιοποίησε όταν μεταπήδησε στον επιχειρηματικό κλάδο. Αφού περιπλανήθηκε στα ναυτιλιακά γραφεία του Πειραιά, προσφέροντας τις νομικές του υπηρεσίες σε διαφόρους εφοπλιστές, βρέθηκε το 1983 με δικό του δικηγορικό γραφείο στο Κολωνάκι, το οποίο εξακολουθεί να διατηρεί, με παραρτήματα σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη.
Το όνομα του κ. Βγενόπουλου ακούστηκε για πρώτη φορά στη Σοφοκλέους τον Μάιο του 1997. Αφορμή στάθηκε η ανάμειξή του στην υπόθεση της εταιρείας «Παυλίδης». Με τρόπο πιεστικό – έως και εκβιαστικό – εξανάγκασε μια πολυεθνική, την Jacob Suchard, να δώσει σημασία σε μια μικρή ομάδα μετόχων από την Ελλάδα, αλλά και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να πάρει θέση και μέτρα για κάποια κακώς κείμενα στο Χρηματιστήριο. Μάλιστα κάποιοι μικροεπενδυτές της «Παυλίδης» έσπευσαν να τον αποθεώσουν όταν είδαν τις μετοχές τους να παίρνουν αξία. Με το πέρασμα του χρόνου το όνομα ισχυροποιήθηκε, όπως ισχυροποιήθηκε και το όνομα της μικρής εταιρείας offshore, που ονομαζόταν Marfin (Maritime Financial ή Ναυτιλιακά Χρηματοοικονομικά).
Την εποχή της τρέλας του Χρηματιστηρίου, το 1999, ο κ. Βγενόπουλος ήταν εξαιρετικά δραστήριος, δημιουργώντας εταιρείες επενδύσεων χαρτοφυλακίου. Οι συγκυρίες όμως δεν επέτρεψαν την ολοκλήρωση των σχεδίων του και τελικώς οι εταιρείες συγχωνεύθηκαν σε πολύ χαμηλότερες τιμές με τη Marfin Bank.
Ο κ. Βγενόπουλος εισήλθε στον τραπεζικό χώρο αγοράζοντας το 2001 από τον κ. Σάλλα την Piraeus Prime Bank, θυγατρική επενδυτική τράπεζα της Πειραιώς, την οποία μετονόμασε σε Marfin Bank. Αυτό δεν τον εμπόδισε λίγα χρόνια αργότερα να επιχειρήσει να εξαγοράσει επιθετικά την Πειραιώς, την τράπεζα που διευθύνει αυτός που του έδωσε το διαβατήριο εισόδου στον τραπεζικό χώρο.
Αξιοποιώντας το επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει, έχει καταφέρει να προσελκύσει κεφάλαια από το εξωτερικό. Πριν από έναν χρόνο πέτυχε την είσοδο των Αράβων του Ντουμπάι στο μετοχολόγιο της Marfin Financial Group (MFG), ενώ εξαγοράζοντας τις τράπεζες Εγνατία και Λαϊκή δημιούργησε τη Marfin Egnatia Bank.
MIG
Μετά τη δημιουργία της Marfin Egnatia Bank ο κ. Βγενόπουλος ξεκίνησε ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα, να δημιουργήσει το μεγαλύτερο επενδυτικό κεφάλαιο στην Ελλάδα, τη MIG. Για τον σκοπό αυτό πραγματοποίησε μια τεράστια για τα ελληνικά δεδομένα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, ύψους 5,2 δισ. ευρώ, με τη βοήθεια φίλων του εφοπλιστών όπως η κυρία Αγγελική Φράγκου και ο κ. Θ. Βενιάμης και επιχειρηματιών που τον ακολουθούν και με τη συμμετοχή του Εμιράτου του Ντουμπάι. Στο πλαίσιο αυτό προχώρησε στην εξαγορά σειράς εταιρειών όπως η Vivartia, οι Επιχειρήσεις Αττικής κ.λπ. Βεβαίως η πορεία της τιμής της μετοχής της MIG δεν ήταν ανάλογη των προσδοκιών καθώς η χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε τον περασμένο Αύγουστο δεν διευκολύνει την υλοποίηση των σχεδίων και τις χρηματιστηριακές αγορές.
Το επικοινωνιακό του χάρισμα φαίνεται πως εξαντλείται στα επιχειρηματικά deals. Σπάνια συμμετέχει σε κοσμικές εκδηλώσεις που τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας. Ζει στην Εκάλη μαζί με τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του και αποφεύγει τους κοσμικούς κύκλους.
Μετά τις χρηματιστηριακές επενδύσεις και τα deals, ήλθε η ώρα του αθλητισμού και των sport-business. Ο ιθύνων νους της MIG, στην οποία πλέον διαθέτει μόλις το 1,5%, ετέθη επικεφαλής κίνησης φιλάθλων του Παναθηναϊκού και πέτυχε την είσοδο φίλων του Τριφυλλιού στο μετοχικό κεφάλαιο και στη διοίκηση της ΠΑΕ. Η ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο δεν είναι ευκαιριακή. Οχι μόνο υπήρξε παλιός αθλητής ξιφασκίας του ιστορικού συλλόγου, αλλά ο παππούς του Ανδρέας Βγενόπουλος διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΟ.
Αν και τα βρήκε με την οικογένεια Βαρδινογιάννη όσον αφορά τον Παναθηναϊκό, εκκρεμεί η αγωγή που έχει καταθέσει κατά του Star Channel, συμφερόντων της οικογένειας Βαρδινογιάννη, ζητώντας αποζημίωση 150 εκατ. ευρώ. Οπως υποστηρίζει, ο τηλεοπτικός σταθμός έκανε σε μικρό χρονικό διάστημα 95 (!) δυσφημιστικές αναφορές στη MIG, αναφέροντας ότι γίνονται έρευνες για να αποδειχθεί ότι τα χρήματα που επενδύθηκαν στον ΟΤΕ προήλθαν από την «αλβανική μαφία». Ηταν η εποχή που η κόντρα του κ. Βγενόπουλου με την οικογένεια Βαρδινογιάννη, με αφορμή τον Παναθηναϊκό, βρισκόταν στο αποκορύφωμά της. Παραμένει άγνωστο αν έχει επέλθει κάποιος συμβιβασμός ή έχουν δοθεί εκατέρωθεν εξηγήσεις ώστε η περίπτωση να μην καταλήξει στις αίθουσες των δικαστηρίων.
