Η ομάδα εταιρειών που διευθύνει ο κ. Γ. Ξυνογαλάς πραγματοποιεί τζίρο 4,5 δισ. δρχ. και αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα την Kosta Boda και άλλους 70 περίπου οίκους σε κρύσταλλα, πορσελάνες, είδη σπιτιού, έπιπλα, μαχαιροπίρουνα, είδη κουζίνας κλπ. Στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται 37 καταστήματα ανά την Ελλάδα (οκτώ ιδιόκτητα δικά της και τα υπόλοιπα μέσω franchising), η σειρά καταστημάτων Happyland ενώ πρόσφατα ξεκίνησε μια νέα σειρά καταστημάτων, τα Bodum, με πιο χαρούμενα είδη σπιτιού, δανικής προέλευσης. Η AGELCO ΑΕ, γιορτάζοντας τα 25 χρόνια της, συνεργάζεται με την Kosta Boda και πραγματοποιούν στις 29 Σεπτεμβρίου στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» μια δημοπρασία 17 γλυπτών από κρύσταλλο και οκτώ σχεδίων που δημιούργησαν αποκλειστικά για τον σκοπό αυτόν οκτώ σουηδοί καλλιτέχνες που σχεδιάζουν για την Kosta Boda. Τα έργα είναι εμπνευσμένα από το ελληνικό φως και τα έσοδα από τη δημοπρασία θα διατεθούν για υποτροφίες αριστούχων σπουδαστών γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών.
Ο γενικός διευθυντής της AGELCO Group of Companies κ. Γιώργος Ξυνογαλάς είναι ένας άνθρωπος που προχώρησε βήμα προς βήμα στην κορυφή. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950 και αρχικά ήθελε να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και χημεία τροφίμων. Ο πατέρας ενός φίλου του είχε εφεύρει το χωνάκι από μπισκότο για τα παγωτά και το πλαστικό μπουκάλι για το γάλα. Αυτά τον είχαν εντυπωσιάσει πολύ και ήθελε να ασχοληθεί κι εκείνος με τον χώρο. Οταν όμως έβαλε την άσπρη μπλούζα και μπήκε σε εργαστήριο βιολογίας, διαπίστωσε ότι «δεν του πάνε αυτά τα πράγματα» και εγκατέλειψε την ιδέα. Οπως εγκατέλειψε και την ιδέα να γίνει δασονόμος όταν διαπίστωσε ότι σε αυτή τη σχολή τον είχε κατατάξει το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων. Ετσι έφυγε για τη Βρετανία όπου σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και μάρκετινγκ.
Οταν επέστρεψε, ασχολήθηκε με το ασφαλιστικό γραφείο του πατέρα του. Διεκδικώντας έναν πελάτη, εκείνος του έκανε μια πρόταση: να πάει να εργασθεί ως στέλεχος στην AGELCO. Αυτό και έγινε. Ο κ. Ξυνογαλάς έχει εργασθεί στην εταιρεία τα 19 από τα 25 χρόνια της ζωής της ανεβαίνοντας συνεχώς στην ιεραρχία της. Ξεκίνησε το 1972 από εξάμηνη θητεία σε ένα κατάστημα για να μάθει τις πωλήσεις. Η θέση που θα ανελάμβανε ήταν μάρκετινγκ μάνατζερ. Πράγμα όχι σύνηθες για την εποχή. Ο όρος ήταν περίπου άγνωστος για την ελληνική πραγματικότητα. Οι ιδιοκτήτες όμως της εταιρείας τότε Π. Αγγελονίδης, Γ. Σκούρας και Γ. Κουμούτσος είχαν το όραμα της δημιουργίας μιας σύγχρονης επιχείρησης. Στη συνέχεια γύρισε όλα τα μαγαζιά που είχαν ανά την Ελλάδα και παρέμενε σε αυτά για να μάθει και τη δική τους λειτουργία. Εμεινε και ένα εξάμηνο στην αποθήκη για να γνωρίσει και τη διακίνηση και τους ανθρώπους αυτού του χώρου.
Ακολούθησε η κατάστρωση στρατηγικής για να μαθευτεί η εταιρεία και προς τα έξω. Οι παράλληλες δραστηριότητές του ήταν πολλές.
Καθώς η εταιρεία επεκτεινόταν, μεγάλωναν και οι αρμοδιότητές του: πάντα κοντά στο μάρκετινγκ, υπεύθυνος αγορών, κάτι που του άρεσε πολύ. Οταν ερωτάται ποιοι ήταν οι παράγοντες της επιτυχίας του, αναφέρει: «Να ξεχάσεις ότι υπάρχει ρολόι, να έχεις ανοικτό μυαλό».
Οταν ξεκίνησε ο κ. Ξυνογαλάς την καριέρα του, ήταν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα για έναν νέο άνθρωπο να πείσει τον επιχειρηματία δημιουργό να εμπιστευθεί την τύχη της επιχείρησής του σε έναν επαγγελματία μάνατζερ. Η κατάσταση δεν έχει αλλάξει σήμερα εντυπωσιακά, όπως λέει, όμως, πάει προς το καλύτερο. Για τη δική του περίπτωση δέχεται ότι ήταν θέμα τύχης να συναντήσει ανθρώπους που πίστευαν στο μάνατζμεντ. «Οσοι λένε πως ανέβηκαν χάρη στα προσόντα τους δεν είναι απόλυτα ειλικρινείς. Χρειάζονται και τα προσόντα και η σκληρή δουλειά αλλά, αν δεν έχεις την τύχη να συναντήσεις τους κατάλληλους ανθρώπους που πιστεύουν στον επαγγελματία, τότε δεν πρόκειται να κάνεις τίποτε» υποστηρίζει.
Ωστόσο δεν θεωρεί ότι η κατάσταση είναι απογοητευτική για ένα νέο που κάνει επιχειρηματικές σπουδές: «Η κατάσταση βελτιώνεται. Οι πολυεθνικές έδωσαν και δίνουν ευκαιρίες σε πολλούς επαγγελματίες μάνατζερ. Δυσκολίες θα υπάρχουν αλλά και ο νέος θα πρέπει να χαράξει την προσωπική του επαγγελματική στρατηγική και να την ακολουθήσει. Πολλές εταιρείες έχουν στελέχη που είναι πιο κοντά στα νέα παιδιά. Η ιεραρχία στις εταιρείες έχει διευρυνθεί και τις συνεντεύξεις με τους νέους τις κάνουν συνήθως επαγγελματίες. Ξέροντας, λοιπόν, αυτοί, από τη δική τους περίπτωση, τι σημαίνει να διεκδικείς μία θέση, είναι πιο ανοικτοί στη διαπραγμάτευση με τους νέους και παρακάμπτεται έτσι η έμφυτη δυσπιστία του ιδιοκτήτη».
Η προσφορά στελεχών, όπως θα πει ο κ. Ξυνογαλάς, είναι πολύ μεγάλη, τα βιογραφικά πάρα πολύ ικανοποιητικά και συνεπώς ο ανταγωνισμός οξύτατος. «Οι νέοι άνθρωποι που διεκδικούν σήμερα θέσεις στελεχών επιχειρήσεων είναι πολύ υψηλού επιπέδου, τόσο που σε κάνουν να λυπάσαι που δεν μπορείς να τους προσλάβεις όλους. Το παρήγορο είναι πως, καθώς οι επιχειρήσεις εξελίσσονται, η αγορά διευρύνεται και για να γίνει ανταγωνιστική θα αναζητεί στελέχη προσφέροντας περισσότερες θέσεις. Ο ανταγωνισμός θα ωθήσει και τις ελληνικές εταιρείες, που ως τώρα βάσιζαν τη λειτουργία τους μόνο στη διοίκηση του ιδιοκτήτη, να ακολουθήσουν. Οι επαφές άλλωστε μεταξύ των επιχειρήσεων και άλλων χώρων που κατά παράδοση χρησιμοποιούν εξειδικευμένα στελέχη, όπως οι τράπεζες και οι διαφημιστικές εταιρείες, απαιτούν την ανάλογη οργανωτική δομή και από την πλευρά των επιχειρήσεων. Οι διαδικασίες αυτές επιταχύνονται καθημερινά. Και ναι μεν σωστό είναι να προωθούνται άτομα από το εσωτερικό της επιχείρησης αλλά πλέον αυτό δεν αρκεί. Θα χρειασθούν και άλλοι που θα τους αναζητήσεις από την αγορά. Κάτω από αυτό το πρίσμα θα είχα να μεταφέρω ένα αισιόδοξο μήνυμα στους νέους».
Ο κ. Ξυνογαλάς δίνει μια σαφή εικόνα των προσόντων που αναζητεί από ένα νέο στέλεχος: «Οι σπουδές είναι απαραίτητες. Αν οι υποψήφιοι έχουν σπουδάσει στην Ελλάδα, μας ενδιαφέρει να έχουν κάνει μεταπτυχιακά στο εξωτερικό. Η τριβή με την ξένη αγορά διευρύνει τους ορίζοντες και διαμορφώνει προσωπικότητα. Στο σημείο αυτό είμαι απόλυτος. Από εκεί και πέρα μετρούν η δίψα, η φιλοδοξία, η αυτοπεποίθηση». Ο ίδιος δηλώνει ότι δεν κάνει… φυλετικές διακρίσεις στις επιλογές του αλλά δεν παραλείπει να εκφράσει τις επιφυλάξεις του σε ό,τι αφορά την πρόσληψη γυναικών-στελεχών: «Δεν μ’ ενδιαφέρει το φύλο. Δεν σας κρύβω όμως πως αντικρίζοντας μια καθ’ όλα άξια κοπέλα έρχεται στον νου μου η στιγμή που ενδεχομένως θα μου πει «τα εγκαταλείπω γιατί θα κάνω οικογένεια». Είναι πολύ δύσκολο για κάθε επιχείρηση που επενδύει σε ένα στέλεχος να έρθει η στιγμή που θα του φύγει. Εχω γνωρίσει γυναίκες στελέχη που συνεργάστηκα άψογα μαζί τους. Αλλά ο φόβος παραμένει και είναι φυσιολογικό για μία γυναίκα να επιλέξει την οικογένεια αν της επιβληθεί η επιλογή».
Οταν ερωτάται αν φοβάται την κρίση στην αγορά, ο κ. Ξυνογαλάς είναι σαφής: «Οταν σέβεσαι τον καταναλωτή, η πελατεία διευρύνεται».
