Η Δικαιοσύνη σήκωσε το γάντι στην επίθεση της κυβέρνησης

Θυμίζει το κινηματογραφικό «Κράμερ εναντίον Κράμερ» ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην κυβέρνηση και στη Δικαιοσύνη, με αφετηρία την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι συνεχείς παραγραφές φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου.

Η επίθεση απέναντι σε δικαστές και εισαγγελείς έχει προκαλέσει αίσθηση στον νομικό και δικαστικό κόσμο, καθώς κρίθηκε συντονισμένη, και υπό μορφή ντόμινο, εκπορευόμενη καθώς ήταν από περισσότερους του ενός κυβερνητικούς αξιωματούχους, ακόμη και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, που εξέπληξε αναφερόμενος στα του ΣτΕ, καθώς έκανε λόγο για «θεσμικό εμπόδιο».

Ισως η κατάσταση να μην είχε θορυβήσει τόσο τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, αν το κακό δεν τρίτωνε· κι αν δεν οξυνόταν περαιτέρω, μετά τους –απαξιωτικούς για τους ανώτατους δικαστές της Ολομέλειας του ΣτΕ –στίχους του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη. Τόσο η στήριξη Πολάκη από τον Πρωθυπουργό όσο και η παρέμβαση του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, που «ήλθε» προσφάτως από το βήμα της Βουλής, έχουν προκαλέσει θυμό και αγανάκτηση. Δεν είναι λίγο να καταγγέλλει ο αρμόδιος για τα περί Διαφθοράς υπουργός και πολιτικός προϊστάμενος δικαστών και εισαγγελέων ότι έπεφταν οι μίζες στα εξοπλιστικά σαν το χαλάζι, ενώ δικαστικοί λειτουργοί περί άλλα τύρβαζαν, «κάνοντας ότι δεν βλέπουν και δεν ακούν».

Αυστηρή θέση, με ευθεία κριτική και προς τον Πρωθυπουργό και την «επικίνδυνη λογική» του περί θεσμικού εμποδίου, έλαβε η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, με ανακοίνωσή της, μόλις το μεσημέρι της Παρασκευής. Η Ενωση χαρακτήρισε τη στάση της κυβέρνησης ανεύθυνη και ανυπολόγιστα βλαπτική για τη χώρα, ενώ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι «οι αστήρικτες και συκοφαντικές επιθέσεις στη Δικαιοσύνη και η αθεμελίωτη κριτική στις αποφάσεις που εκδίδονται δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ούτε ως απόδειξη «εντιμότητας» και «διαφάνειας» του πολιτικού προσωπικού ούτε ως μαρτυρία φιλολαϊκού και φιλεργατικού προσανατολισμού μιας κυβέρνησης».

Στον χορό των αντιδράσεων μπήκε και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, μετά την κοινοποίηση της απόφασης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, υπό τον κ. Κωνσταντίνο Μενουδάκο, με την οποία κρίθηκε ομοφώνως ότι «η επιβολή υποχρεωτικής εγκατάστασης τερματικών POS από τους δικηγόρους δεν είναι σύννομη». Σε σχόλιο εφ’ όλης της ύλης, ο ΔΣΑ καταλόγισε στην κυβέρνηση «συνεπή δυσανεξία έναντι της νομιμότητας», θυμίζοντας ότι «σε ένα κράτος δικαίου οι αποφάσεις των Δικαστηρίων και των Ανεξαρτήτων Αρχών υπόκεινται μεν σε κριτική, γίνονται όμως σεβαστές από την εκτελεστική εξουσία».

Τώρα όλοι διερωτώνται αν ο θυμός και η αγανάκτηση θα εκτονωθούν, ποια θα είναι η βαλβίδα της εκτόνωσης και τι συνέπειες θα έχει. Είναι, πάντως, πολλές οι φωνές των δικαστικών λειτουργών που συνιστούν ψυχραιμία και επίδειξη θεσμικής συνείδησης, «αυτή που εμφανώς λείπει», όπως λένε, «από τον κυβερνητικό εγκέφαλο, με τέτοια έλλειψη σεβασμού που επιδεικνύει προς τον θεσμό της Δικαιοσύνης».

Πηγές αναφέρουν στο «Βήμα», παρά τις περί του αντιθέτου διαδιδόμενες φήμες, ότι η Ενωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ, με την οποία υπήρξε αρχικώς και η κόντρα Πολάκη, δεν προτίθεται να προβεί σε καμία άλλη ενέργεια, πέραν της σκληρής ανακοίνωσης που εξέδωσε –στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήριζε τον υπουργό αστοιχείωτο. Ούτε εντός ούτε εκτός συνόρων. Ούτε με μηνυτήριες αναφορές ούτε με προσφυγή σε ευρωπαϊκά όργανα και θεσμούς. Η περίπτωση Πολάκη αντιμετωπίζεται, άλλωστε, από πολλούς ανώτατους δικαστικούς ως γραφική, παρωνυχίδα σε μια άκρως σοβαρή υπόθεση για τη Δημοκρατία.

Το «δαχτυλίδι» στον Αρειο Πάγο

Ο δικαστικός κόσμος… κρατάει την ανάσα του, καθώς βρίσκεται σε εκκρεμότητα το ζήτημα της διαδοχής στον Αρειο Πάγο και αναμένει με ενδιαφέρον την ταυτότητα του προσώπου το οποίο θα καταλάβει τον θώκο που μέχρι το τέλος Ιουνίου ανήκε στην κυρία Βασιλική Θάνου –η οποία συμπλήρωσε το ηλικιακό όριο των 67 ετών που προβλέπει το Σύνταγμα και συνταξιοδοτήθηκε.