Τα επίχειρα του ερασιτεχνισμού με τον οποίο διαχειρίστηκε την τύχη της χώρας στο πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης και του τυχοδιωκτισμού που επέδειξε στο εσωκομματικό πεδίο προσπαθεί πλέον να αποφύγει η ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου.
Οι δημοσιεύσεις του πρώην συμβούλου του Γ. Βαρουφάκη, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, για το διαβόητο «σχέδιο Χ» λειτούργησαν ως θρυαλλίδα και πυροδότησαν μια σειρά ενδεικτικών αντιδράσεων. Κατά τα όσα εκτιμούν εσωκομματικοί παράγοντες και πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτά που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες αποτελούν σαφή ένδειξη για τη συνέχεια: όλοι οι εμπλεκόμενοι πρωταγωνιστές της δραματικής περιόδου προσπαθούν να καλύψουν τα νώτα τους, να προκαταλάβουν εξελίξεις ή πάντως να έχουν τοποθετηθεί εγκαίρως για παν ενδεχόμενο, είτε πολιτικής είτε και νομικής αντιπαράθεσης. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν πρώην υπουργοί και παράγοντες της αντιπολίτευσης, η κατάσταση στο εσωτερικό της κυβέρνησης μετά τις αποκαλύψεις (κατ’ άλλους, επιβεβαιώσεις) του Γκαλμπρέιθ περιγράφεται αντιπροσωπευτικά με το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Ετσι «διαβάζουν» κάποιοι από τους στενούς παρατηρητές της περιόδου εκείνης στις αρχές του 2015 την ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται από στάσεις και συμπεριφορές όπως:
  • η αποστασιοποίηση και η απουσία σχολίων από το Μέγαρο Μαξίμου,
  • η εσπευσμένη εμφάνιση των κ.κ. Κοτζιά και Παππά, οι οποίοι κατηγόρησαν τον Γ. Βαρουφάκη ως επίδοξο συνεχιστή της πολιτικής Σαμαρά,
  • οι υπαινιγμοί του κ. Βαρουφάκη για όσα γνώριζε ο Αλ. Τσίπρας,
  • οι κατηγορίες των στελεχών του πάλαι ποτέ Αριστερού Ρεύματος και σήμερα της ΛΑΕ περί απουσίας αξιόπιστου σχεδίου και προετοιμασίας για έξοδο της χώρας από την ΟΝΕ.
Οι αλληλοσυγκρουόμενες αυτές δηλώσεις των πρωταγωνιστών καταδεικνύουν αφενός μεν τη σύγχυση που επικρατούσε στα ηγετικά κλιμάκια της κυβέρνησης την επίμαχη περίοδο, αφετέρου τη σφοδρή αντιπαλότητα που κυριαρχεί πλέον μεταξύ των πρώην συντρόφων και όσων αισθάνονται εν δυνάμει υπόλογοι για το κόστος που επέφερε η καταστροφική «διαπραγμάτευση» του πρώτου εξαμήνου.
Είναι δε κατά κάποιους ενδεικτική και η σπουδή με την οποία η κυβέρνηση επέδειξε την προθυμία της ώστε να διεξαχθεί η συζήτηση για την Εξεταστική Επιτροπή που έχει ζητήσει η ΝΔ σχετικά με το πώς φτάσαμε στο τρίτο Μνημόνιο.
Ασχέτως του αν η κυβέρνηση θα συναινέσει ή όχι στη σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής, οι κατηγορίες που εκτοξεύονται σήμερα θεωρείται βέβαιο ότι θα αποτελέσουν και τη βασική επιχειρηματολογία της κατά τη συζήτηση στην Βουλή.
Το πραγματικό «σχέδιο»


Σε ένα παράλληλο μέτωπο, οι δημοσιεύσεις του Τζέιμς Γκαλμπρέιθ συμπίπτουν με αποκαλύψεις για τον τρόπο με τον οποίο ο Αλ. Τσίπρας διαχειρίστηκε την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Σε ένα βιβλίο αποκαλυπτικό για όσα προηγήθηκαν των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 και όσα ακολούθησαν, το πρώην μέλος της ΠΓ του κόμματος Ρούντι Ρινάλντι περιγράφει –μεταξύ άλλων –τον κυνισμό με τον οποίο ο Αλ. Τσίπρας «προετοιμαζόταν». Ο χαρακτηριστικός τίτλος του βιβλίου «Ασχημη περίοδο διαλέξατε να διαφωνήσετε…» είναι μια φράση του ίδιου του Αλ. Τσίπρα προς τον συγγραφέα, σε μια μεταξύ τους συνάντηση τον Οκτώβριο του 2014. Στο βιβλίο περιγράφεται η προπαρασκευή για το μπλοκάρισμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και της προκήρυξης εκλογών και κατονομάζονται οι κ. Τσίπρας και Ν. Βούτσης ως βασικοί αρχιτέκτονες της πολιτικής αυτής, η οποία περιελάμβανε και τα «αντίδωρα» προς τους βουλευτές που θα συντάσσονταν (Τζάκρη, Παραστατίδης, Μακρή κ.ά.). Ο κ. Ρινάλντι επισημαίνει (και αυτό έχει μια αξία για όσα συμβαίνουν σήμερα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ) ότι ο κ. Τσίπρας είχε παραδώσει ολοσχερώς το κόμμα στους «53», οι οποίοι είχαν λάβει επίκαιρες θέσεις εν όψει της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε «αρχηγικό κόμμα». Σύμφωνα δε με τον συγγραφέα, ο Αλ. Τσίπρας είχε δηλώσει: «Θα στηρίξω τη στρατηγική μου έστω και σε σάπια σανίδια».
Ψηφοφόροι από τα θρανία


Εναν χρόνο μετά την επεισοδιακή «συνθηκολόγηση» της κυβέρνησης Τσίπρα, οι σχεδιασμοί του Μεγάρου Μαξίμου εντοπίζονται σε ένα άλλο πεδίο: τις αλλαγές στο εκλογικό σύστημα και άλλες παρεμβάσεις, οι οποίες κατά την ηγετική ομάδα είτε θα διευκολύνουν την παραμονή στην εξουσία, είτε θα δυσχεράνουν την ανάληψή της από οποιονδήποτε άλλον, είτε θα περιορίσουν τις επιπτώσεις της μνημονιακής φθοράς. Κεντρική παράμετρος της τακτικής που ακολουθείται, πέραν της συζήτησης για την απλή αναλογική, είναι η ψήφος στα 17 (στην πραγματικότητα στα 16, αφού το δικαίωμα θα παρέχεται πλέον σε όσους διανύουν το 17ο έτος). Η διάταξη αυτή, που θα μπορεί να εφαρμοστεί από τις επόμενες εκλογές, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις και με βάση τις αναλύσεις του Μεγάρου Μαξίμου, δημιουργεί έναν στρατό εκατοντάδων χιλιάδων νέων ψηφοφόρων που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί «δικούς του». Η (αυθαίρετη) αυτή ανάλυση στηρίζεται και στο γεγονός ότι οι παρεμβάσεις στην Παιδεία (κατάργηση εξετάσεων, διευκόλυνση υποτροφιών, αλλαγές στα κριτήρια βαθμολόγησης, μείωση διδακτικών ωρών κ.λπ.) θα εκτιμηθούν δεόντως από τους 16άρηδες ψηφοφόρους…
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ
Οι αλλαγές στο εκλογικό σύστημα κατά την ηγετική ομάδα είτε θα διευκολύνουν την παραμονή στην εξουσία, είτε θα δυσχεράνουν την ανάληψή της από οποιονδήποτε άλλον, είτε θα περιορίσουν τις επιπτώσεις της μνημονιακής φθοράς. Κεντρική παράμετρος της τακτικής αυτής είναι η ψήφος στα 17. Η διάταξη αυτή, που θα μπορεί να εφαρμοστεί από τις επόμενες εκλογές, σύμφωνα με τις αναλύσεις του Μαξίμου, δημιουργεί έναν στρατό εκατοντάδων χιλιάδων νέων ψηφοφόρων που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί «δικούς του».

«ΜΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ»
Το non paper Δραγασάκη
Στο βιβλίο του Ρούντι Ρινάλντι περιγράφεται, μέσω ενός non paper της ομάδας Δραγασάκη από τον Αύγουστο του 2014, η αβάσιμη αντιμετώπιση της διαπραγμάτευσης εν όψει της ανάληψης της εξουσίας.

Εκεί μεταξύ άλλων περιγράφεται το πραγματικό σχέδιο της κυβέρνησης, το οποίο και συγκρούστηκε με δραματικό τρόπο με την πραγματικότητα και πιθανώς εξηγεί και τα τρομακτικά σενάρια που περιγράφει ο Γκαλμπρέιθ.
Σύμφωνα με αυτό το non paper (της «μη σύγκρουσης»), «η ελληνική κυβέρνηση παγώνει κάθε συζήτηση με την τρόικα και συντάσσει ίδιο Μνημόνιο Νέας Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής, το οποίο και καταθέτει για συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής. Οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ευρωζώνης δεν αντιδρούν αρνητικά κατά τις συνεδριάσεις των Συμβουλίων Υπουργών, του Συμβουλίου Ecofin και του Eurogroup, ζητώντας ad hoc διευκρινίσεις επί της ακολουθητέας πολιτικής της νέας κυβέρνησης», όπως επίσης και «η Κοινότητα αποδέχεται αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για πάγωμα πληρωμών τόκων και χρεολυσίων…», «οι διεθνείς χρηματαγορές δεν αντιδρούν…», αλλά και μία άλλη «ενδεχόμενη» εξέλιξη: «Εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να καλύψει τους τόκους και τα χρεολύσια του ιδιωτικού χρέους από τις διεθνείς χρηματαγορές, τότε η νέα κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να θέσει το ζήτημα στο Eurogroup και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Τότε η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τα προβλεπόμενα από τις ιδρυτικές συνθήκες των χρηματοδοτικών θεσμών που έχουν δημιουργηθεί στην ευρωζώνη, δηλαδή να υπογράψει νέα Μνημόνια. Μη αποδεχόμενη τη λογική αυτή, η νέα κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να εξαγγείλει αναστολή πληρωμών τόκων και χρεολυσίων για το ιδιωτικό χρέος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή χρεοκοπία της χώρας, προσφυγές στα αρμόδια δικαστήρια κατά το Δίκαιο των ομολόγων και κρατικών χρεογράφων που κατέχουν οι ιδιώτες».
Φανερώνεται από τις αποκαλύψεις αυτές ότι η ηρωική χρεοκοπία βρισκόταν ακόμη και στα σενάρια της «μη σύγκρουσης και διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς της ΕΕ και τους κοινοτικούς μας εταίρους».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ