Πλησιάζουμε πια στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών της 22ας Απριλίου κι η μάχη εξακολουθεί να μαίνεται κυρίως στις δημοσκοπήσεις. Αυτές οι σφυγμομετρήσεις, που τόσο κατηγορήθηκαν ακόμη και ως «προκατασκευασμένες» και που τόσο επικρίθηκαν, γιατί το 2002 δεν είχαν προβλέψει τη δεύτερη θέση του Ζαν-Μαρί Λεπέν και τον αποκλεισμό του Λιονέλ Ζοσπέν απ΄ την τελική φάση εξακολουθούν, παρά τους μύδρους που δέχονται, να δημιουργούν τις εντυπώσεις.
Στην ευθεία προς τις κάλπες πληροφορούμεθα έτσι ότι ο «τρίτος άνθρωπος» που είχε δημιουργήσει τις τελευταίες δύο- τρεις εβδομάδες την έκπληξη, έχει πια σχεδόν… απολεσθεί. Το δίδυμο Νικολά ΣαρκοζίΣεγκολέν Ρουαγιάλ εμφανίζεται πάντοτε καλά να κρατεί για τις δύο πρώτες θέσεις, αλλ΄ ο Κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού του όχι δεξιά, αλλ΄ ούτε και αριστερά, έχει αρχίσει να υποχωρεί. Τα ερωτηματικά συγκεντρώνονται τώρα στην επίδοση του γηραιότερου ηγέτη του Εθνικού Μετώπου Ζαν-Μαρί Λεπέν, με την εκτίμηση ότι αρκετοί απ΄ τους οπαδούς του αποφεύγουν να εκφράσουν τη λεπενική προτίμησή τους στις δημοσκοπήσεις.
Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί παρουσιάζεται ακόμη ως ο επικρατέστερος για τον δεύτερο γύρο της 6ης Μαΐου, αλλ΄ όταν απ΄ τις ίδιες σφυγμομετρήσεις προκύπτει ότι το ένα τρίτο των ψηφοφόρων μπορεί να μεταβάλουν ως τότε άποψη, αναρωτιέται κανένας σε ποια πρόβλεψη είναι δυνατόν ειλικρινά να στηριχθεί. Στη φάση που διανύουμε πάντως οκτώ ακόμη υποψήφιοι αγωνίζονται να αποσπάσουν περισσότερο ή λιγότερο όχι σημαντικά ποσοστά, κι ενώ η τροτσκιστική Αριστερά μάχεται για μια κάπως ευπρεπέστερη παρουσία, τα ερωτηματικά για την τύχη της γενικής γραμματέως του άλλοτε ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας και της υποψήφιας των κάποτε συμπαθέστερων Πρασίνων παραμένουν ακόμη ζωηρά. Οι επιπτώσεις της εκβάσεως της προεδρικής αναμετρήσεως στις κοινοβουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν τον Ιούνιο θα συμπληρώσουν το νέο πολιτικό σκηνικό.
Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές είναι πολύ δύσκολο πάντως να προβλεφθεί κάποια κίνηση που θα μπορούσε σημαντικά να μεταβάλει την ισορροπία των δυνάμεων. Ο πατριωτισμός που επηρέασε τις εικόνες των προεκλογικών συγκεντρώσεων όλες τις τελευταίες ημέρες, με τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ να καλεί τους Σοσιαλιστές να τραγουδήσουν τη Μασσαλιώτιδα και να προμηθευθούν γαλλικές σημαίες για τις εθνικές επετείους και τον Φιλίπ ντε Βιλιέ να διοργανώνει συγκέντρωση στην Πορτ Μαγιό με τους οπαδούς του σε πουκάμισα με τα γαλλικά χρώματα, έδωσε ασφαλώς μιαν αναπάντεχη γραφική νότα εκλογικού πατριωτισμού. Αλλά το ερώτημα κατά πόσο ο «πατριωτισμός» αυτός μπορεί να επηρεάσει τις μεταβολές των εκλογικών ποσοστών παραμένει αναπάντητο.
Είναι, μήπως, ο «εκλογικός πατριωτισμός»- που συνδέεται ίσως και με κάποια νοσταλγία παλιών καλών γαλλικών ημερών- η απάντηση της Γαλλίας του 2007 στην παγκοσμιοποίηση, στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας, στην ανεργία, στην ανασφάλεια, στη σχέση με την Ευρώπη και στις ζωηρές ανησυχίες του γαλλικού λαού; Από τις απαντήσεις των γάλλων ψηφοφόρων σ΄ αυτές τις μεγάλες προκλήσεις και όχι απ΄ τον πατριωτισμό τους θα κριθεί αναμφίβολα τελικά η έκβαση της προεδρικής αναμετρήσεως. Οψόμεθα στην πρώτη της έκφανση της 22ας Απριλίου… Ο κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος είναι πρέσβης της Ελλάδας στην ΟΥΝΕΣΚΟ.
