Με αφορμή τον πρόσφατο ανοιχτό διάλογο για την ανταγωνιστικότητα και την προσέλκυση επενδύσεων στην ελληνική οικονομία ανάμεσα στον ΄Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον τέως Πρόεδρο της Αμερικής Μπιλ Κλίντον θα είχα να απαντήσω και τα παρακάτω.
Οι συνθήκες σήμερα είναι πάρα πολύ ελκυστικές. Τα ημερομίσθια είναι πολύ χαμηλά, ενώ υπάρχει άνεργο ανειδίκευτο και επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό, που θα μπορούσε να στελεχώσει οποιαδήποτε επιχείρηση.
Η Ελλάδα, εκτός από τον τουρισμό και τις τεράστιες δυνατότητες στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, διαθέτει και μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, που θα μπορούσαν με σεβασμό προς το περιβάλλον να ενεργοποιήσουν και κάποιες μορφές βιομηχανικής ανάπτυξης.
Και ασφαλώς τα κέρδη για τους επενδυτές θα είναι εξασφαλισμένα, αφού πρώτα καταβάλουν στο κράτος τη νόμιμη φορολογία, όπως ισχύει και για όλους τους πολίτες.
Βέβαια είναι φυσιολογικό, όταν σε παρακολουθούν οι μεγαλύτεροι κεφαλαιούχοι του κόσμου, να νιώθεις κάποια αμηχανία. ΄Όμως η πραγματικότητα στη χώρα μας είναι πια δεδομένη. Η προστατευτικότητα των μνημονίων μας οδήγησε στην εσωτερική υποτίμηση και μας ξέκοψε από τις επενδύσεις του διεθνούς κεφαλαίου και των αγορών, που έχασαν τα κέρδη τους και επιζητούν μετά από μια απραξία έξι χρόνων να επανέλθουν. Μήπως έφτασε ο καιρός να γίνει η Ελλάδα η ατμομηχανή στην οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης;
Οι συνθήκες είναι ευνοϊκές.
