«Ξέρεις τι δεν θα μπορέσω να καταλάβω ποτέ; Γιατί η ομάδα Τσίπρα είναι τόσο χαρούμενη –δεν έχει αντιληφθεί, επιτέλους, πόσο ζημίωσε την Ελλάδα;».
Η εύγλωττη απορία ενός ξένου πεπειραμένου πολιτικού, περιγράφει σε 20 λέξεις όλα όσα ζει τα δύο τελευταία χρόνια η χώρα.
Εχουμε μια κυβέρνηση ημιμαθών ιδεοληπτικών που αδυνατεί να λύσει ακόμη και τα πιο στοιχειώδη προβλήματα του κράτους –πόσω μάλλον να αντιμετωπίσει τα πολύπλοκα και στρυφνά ζητήματα που αντιμετωπίζει η χώρα –η οποία, όμως, παραμένει ενθουσιασμένη και πανευτυχής που βρέθηκε ανέλπιστα στην εξουσία και δεν προτίθεται με κανέναν τρόπο να την εγκαταλείψει, ό,τι και να της συμβεί.
Ακόμη κι αν οι αγανακτισμένοι αρχίσουν να πολιορκούν τη Βουλή και το Μαξίμου, ακόμη κι αν οι κυβερνώντες γίνονται καθημερινά ρεζίλι με όσα πλέον αποδέχονται και υπογράφουν αδιαμαρτύρητα –ακριβώς τα αντίθετα από όσα υπόσχονταν στους πολίτες για να κερδίσουν τις εκλογές. Ακόμη κι αν ο δήθεν ριζοσπαστικός και αριστερός ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταμορφωθεί πλέον σε ένα οπισθοδρομικό συνονθύλευμα που χειροκροτεί ανεπιφύλακτα ακόμη και την παράδοση για 99 ολόκληρα χρόνια όλης της δημόσιας περιουσίας στην τρόικα για να την αξιοποιήσει / αποκρατικοποιήσει / ιδιωτικοποιήσει κατά το δοκούν.
Για να μείνει ακούνητη στη θέση της η κυβέρνηση αυτή είναι αποφασισμένη να «δωροδοκήσει» τους ανώτατους δικαστικούς της χώρας ώστε να μη βγάλουν αντισυνταγματικό τον νόμο-έκτρωμα για τις τηλεοπτικές άδειες, να συμφωνήσει την από κοινού με την Εκκλησία σχεδίαση των βιβλίων και της διδασκαλίας των Θρησκευτικών, να δεχθεί κάθε είδους ιδεολογική υποχώρηση, ήττα και συμβιβασμό στον δρόμο για τον… σοσιαλισμό, αρκεί να διασφαλίσει την παραμονή της στα παχιά χαλιά και τις δερμάτινες πολυθρόνες του Μαξίμου, τη χρήση των υπουργικών Μερσεντές και των βουλευτικών Αουντι, και την είσπραξη για όσο το δυνατόν περισσότερους μήνες των 6.000 ευρώ και βάλε της μηνιαίας αποζημίωσης.
Με λίγα λόγια, για τους πιο πολλούς από τους «153» που στηρίζουν την αγνώριστη πλέον κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μετέχουν χωρίς τύψεις στα κοκτέιλ πάρτι του κ. Τσίπρα στο Πρωθυπουργικό Μέγαρο, ενώ οι φτωχότεροι των Ελλήνων πληρώνουν τα ποτά και το μεγάλο πισωγύρισμα των δύο τελευταίων χρόνων, η παραμονή στην εξουσία είναι ένα ιδιαίτερα επικερδές επάγγελμα που με νύχια και με δόντια θα παλέψουν να το κρατήσουν.
Θεωρούν ότι ακόμη και η μεγαλύτερη ταπείνωση αξίζει για τη χαρά της αριστερής καλοπέρασης. Τέτοια ανέλπιστη τύχη πότε θα την ξαναβρούν; Τέτοια κατάσταση απόλυτης ευχαρίστησης πότε θα την ξανανιώσουν;

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ