Αν η Αντζελίνα Τζολί δεν ήταν συµπαθής για το φιλανθρωπικό έργο της, θα είχαν κριθεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα, από την πρώτη κιόλας στιγμή που έσκασε η είδηση του διαζυγίου της, και ο θεαματικός τρόπος με τον οποίο εκπαραθύρωσε τον μπαμπά των παιδιών της και ο (σχεδόν) βίαιος τρόπος με τον οποίο διαλύει την αγία οικογένεια που πουλούσε στα εξώφυλλα των περιοδικών. Οπως κι αν έχει –είτε πάρει όλο το ανάθεμα πάνω του ο Μπραντ Πιτ είτε το μοιραστούν -, πολλοί από εμάς επιβεβαιώσαμε με την άδοξη κατάληξη του πολυδιαφημισμένου γάμου τους πως έχουμε κληρονομικό χάρισμα, αφού όσο πιο ευτυχισμένο φωτογραφιζόταν το ζεύγος, τόσο πιο σίγουροι ήμασταν πως πλησίαζε το τέλος της κοινής πορείας τους. Αν και δεν χρειάζεται να είσαι μέντιουμ για να προβλέψεις το τέλος ενός γάμου, είτε αφορά δύο σταρ είτε δύο απλούς ανθρώπους. Ο θεσμός έχει χρεοκοπήσει εδώ και δεκαετίες και όπως φαίνεται από τα διαζύγια που ακολουθούν πολλούς (για να μην πω τους περισσότερους) γάμους, από την ασυμφωνία χαρακτήρων, που συνήθως εκδηλώνεται με το που θα χορέψουμε τον χορό του Ησαΐα, δεν μας σώζουν ούτε ο Ησαΐας αυτοπροσώπως, ούτε οι ευχές του παπά, ούτε το ρύζι των συγγενών. Αν εμείς επιμένουμε να παντρευόμαστε, αυτό γίνεται για λόγους ναρκισσισμού (να μην ανεβάσουμε στο Facebook μια φωτογραφία από την «πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μας»;) και lifestyle (χολιγουντιανών προδιαγραφών, όπως στην περίπτωση του διάσημου ζεύγους ή ρουστίκ αισθητικής «σήμερα αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη»). Για τη φιγούρα. Κατά τα άλλα, την εποχή που υπογράφοντας ένα σύμφωνο συμβίωσης έχεις κανονίσει κάθε εκκρεμότητα, ο γάμος με παπά, κουμπάρο, bachelor party, δεξίωση και γαμήλιο ταξίδι είναι απλώς σόου.
Eνα τέτοιο σόου είχε οργανώσει και το ζεύγος, κάπου στη Γαλλία, με τα παιδιά του να ζωγραφίζουν –τι βλακώδης ιδέα! –το πανάκριβο νυφικό της μαμάς. Είναι τα ίδια παιδιά που τώρα θα γίνουν μπαλάκια ανάμεσα στην Τζολί και στον Πιτ. Ατραξιόν την ημέρα του γάμου των γονέων τους, ατραξιόν και στο διαζύγιό τους. Δεν υπαινίσσομαι πως για τη δυσάρεστη κατάσταση ευθύνεται το μυστήριο και πως αν δεν είχε γίνει γάμος η σχέση του ζεύγους δεν θα είχε διαρραγεί. Θεωρώ, όμως, πως πρέπει επιτέλους, το 2016, να ξεκολλήσουμε από τα επουσιώδη. Να σταματήσουμε να μαγευόμαστε από την εικόνα και να δούμε την ουσία. Η ουσία είναι η προσωπική ευτυχία και εξέλιξη, πέρα από πρέπει και κοινωνικές συμβάσεις. Είναι οι αρμονικές σχέσεις των ανθρώπων σε καθεστώς κοινωνικής ελευθερίας. Είναι η ανατροφή των παιδιών τους (αν θέλουν παιδιά) ώστε να γίνουν καλοί και χρήσιμοι άνθρωποι. Η ίδια η ζωή, έτσι όπως εξελίσσεται, δείχνει τον δρόμο: στον 21o αιώνα μπορείς να μην παντρευτείς ποτέ, μπορείς να κάνεις παιδιά εκτός γάμου, μπορείς να τα μεγαλώσεις μόνη ή μόνος χωρίς να έχεις δίπλα έναν σύντροφο που, αν κάποτε τον επέλεξες, πλέον θα προτιμούσες να ζούσε σε άλλον πλανήτη. Κανένας δεν θα σε κακοχαρακτηρίσει –και αν το κάνει, δικό του το πρόβλημα. Σιγά σιγά, η μία μετά την άλλη οι πολιτισμένες χώρες δίνουν το δικαίωμα της υιοθεσίας και σε ομοφυλόφιλους, οπότε τα όρια διευρύνονται ακόμη περισσότερο. Η μονογονεϊκή οικογένεια ξεπροβάλλει, αν όχι ως ιδανικό –ποιος αλήθεια είναι σε θέση να καθορίσει το ιδανικό; -, ως μία ακόμη αποδεκτή μορφή οικογένειας. Η νέα κοινωνία επιτρέπει στον πολίτη να κινηθεί με μεγαλύτερη ελευθερία από εκείνη που είχαν ο παππούς και η γιαγιά του.
Παιδιά της νέας κοινωνίας, η Τζολί και ο Πιτ θα μπορούσαν να έχουν παίξει διαφορετικά το παιχνίδι, τελικά όμως αυτό που μας παρουσίασαν ήταν μια σαλάτα με αταίριαστα συστατικά: Επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια αντισυμβατική οικογένεια υιοθετώντας παιδιά από όλες τις φυλές του κόσμου και εφαρμόζοντας προχωρημένες παιδαγωγικές μεθόδους (μία από τις κόρες τους ντύνεται σαν αγόρι επειδή έτσι της αρέσει), μέσα όμως στη σύμβαση του γάμου, προβάλλοντας την ευτυχία της παραδοσιακής οικογένειας ως ιδανικό. Ο γάμος τους απέτυχε δύο χρόνια αφότου τελέστηκε. Η διαχείριση της κρίσης θα αποδείξει πόσο κατάλληλοι είναι στην πραγματικότητα για γονείς. Το αδειανό Versace νυφικό της Τζολί αποκτά περίοπτη θέση στα εκθέματα του μουσείου ιστορίας της ανθρώπινης ματαιότητας.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ