Και η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι ως φάρσα

Η επικαιρότητα έφερε στην μνήμη ένα άγνωστο έως τώρα περιστατικό, που όμως τείνει βαθμιαία και ωμότατα να εξελιχθεί σε καθεστώς.

Συνέβη όταν ο διαβόητος Κοσκωτάς ήταν ακόμα στις μεγάλες δόξες του ως ένα από τα νέα τζάκια, που προσπάθησε να στήσει ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου προσπαθώντας να εκτοπίσει τα μέχρι τότε παλαιοκομματικά. Πρόεδρος της Τράπεζας Κρήτης και κύριος μέτοχος είχε έτσι εξασφαλίσει ως προνομιακούς καταθέτες δημόσιους οργανισμούς κατ’ εντολήν της Κυβερνήσεως. Ο Κοσκωτάς με αναζήτησε μια μέρα στον Οικονομικό Ταχυδρόμο του οποίου ήμουν τότε διευθυντής. «Σας πήρα, μου είπε, για να σας ευχαριστήσω. Καθώς χάρις σε υπόδειξή σας αγόρασα τον Ολυμπιακό».

Κατάπληκτος του παρατήρησα ότι δεν είχα ποτέ μιλήσει μαζί του και συνεπώς ήταν αδύνατον να είμαι εγώ εκείνος που του έκανε μια τέτοια υπόδειξη. Και τότε μου υπενθύμισε ότι σ’ ένα από τα σχόλιά μου στην στήλη Αντικοικονομικά του Ο.Τ. που υπέγραφα ως Κριτόβουλος, είχα υποστηρίξει ότι αν θέλει κάποιος Έλληνας επιχειρηματίας να εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο αλλά και γενικότερα σεβασμό και αναγνώριση θα πρέπει να επιδιώξει να εξασφαλίσει είτε επιχειρηματική συνεργασία με εταιρείες του κομμουνιστικού συνασπισμού (που τότε ανθούσε παγκοσμίως), είτε να γίνει κύριος μίας μεγάλης ποδοσφαιρικής ομάδας. Η Αριστερά τότε, αλλά ακόμα και σήμερα έστω και αποδυναμωμένη, έχαιρε υψηλής εκτίμησης ως διαθέτουσα το διαβόητο πια ηθικό πλεονέκτημα, οι δε οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων

και ιδιαίτερα των μεγάλων είναι τόσο πολυπληθείς και αποφασισμένοι να τις υπερασπίζονται ακόμα και βίαια, ώστε τα πολιτικά κόμματα πανικοβάλλονται στην ιδέα να τα βάλουν μαζί τους ακόμα και όταν αυτοί εγκληματούν. «Αυτό το σχόλιό σας», συνέχισε ο Κοσκωτάς, «το είχα κόψει και τοποθετήσει σε φάκελο με τα σημαντικότερα έγγραφά μου. Και όταν ήρθα από την Αμερική στην Ελλάδα έσπευσα, μαζί με την Τράπεζα Κρήτης, να αγοράσω και την ισχυρότερη σε οπαδούς και κύρος ποδοσφαιρική ομάδα, τον Ολυμπιακό, μολονότι ήμουν οπαδός του Παναθηναϊκού». Τα προαναφερθέντα τα αναπολούν προφανώς οι παλαιότεροι, αλλά τα αγνοούν οι νεότεροι. Απλώς προσθέτω ότι την προσπάθεια να στηριχθεί με κάθε τρόπο ο νέος φέρελπις και αδίστακτος επιχειρηματίας από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με τον περίφημο νόμο Κουτσόγιωργα, ακολούθησε η κατάρρευση του μύθου Κοσκωτά, η δίκη και η παρολίγον καταδίκη ακόμα και του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Ο κύριος συμπράττων με τον Κοσκωτά και γι’ αυτό υπόδικος Κουτσόγιωργας, που είχε πάρει γι’ αυτό σεβαστή μίζα την οποία αναγκάστηκε να επιστρέψει, διασώθηκε από κακουργηματική καταδίκη καθώς αποβίωσε εντός του ειδικού δικαστηρίου.

Πού τα θυμήθηκα όλα αυτά; Μα από την χρησιμοποίηση του δικηγόρου κ. Ματζουράνη ως νομικού παραστάτη της κυβέρνησης Τσίπρα στο εν εξελίξει σκάνδαλο των τηλεοπτικών αδειών, που έχει δρομολογήσει η νέα διαπλοκή, και ο οποίος μάλιστα είχε πρόσκαιρα εκπέσει της δικηγορίας ως συνεργασθείς με τον Κοσκωτά στην υπόθεση του κουτσονόμου. Αλλά και με την εξασφάλιση αδείας τηλεοπτικού σταθμού από τον επίσης διωκόμενο από τον εισαγγελέα κ. Ντογιάκο σημερινό πρόεδρο του Ολυμπιακού κ. Μαρινάκη. Συμπτώσεις.