Η έκφραση είναι αμερικανική: «Death and taxes» –θάνατος και φόροι. Η πραγματικότητα όμως είναι, από προχθές, 100% ελληνική: σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν βρίσκει τόσο πολύ την έννοιά της όσο στην Ελλάδα της κυβέρνησης Τσίπρα. Ομως αυτό δεν αφορά μόνο την οικονομία, που της καταφέρνει ένα ακόμη βαρύτατο πλήγμα μέσω της αδιανόητης διεύρυνσης της ήδη υπάρχουσας υπερφορολόγησης. Αφορά και την ίδια την κυβέρνηση, η χρησιμότητα της οποίας έχει πλέον εξαντληθεί ύστερα από τη σπουδή της να δεχθεί τα πάντα, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα πετύχει το αντίθετο, ότι δηλαδή θα κερδίσει την εύνοια των δανειστών και ότι θα συνεχίσει να στηρίζεται στο ενδιαφέρον τους για να παραμείνει στην εξουσία.
Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Και το κυριότερο σημάδι για αυτό είναι το γεγονός ότι σε όλη αυτή τη διαδικασία του τέταρτου, κατ’ ουσίαν, Μνημονίου υπήρξε μια ουσιώδης ποιοτική διαφοροποίηση που είχαμε να δούμε από τον καιρό του πρώτου: ότι οι δανειστές δεν απαίτησαν τη σύμπραξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη σχετική κοινοβουλευτική διαδικασία. Το σύνολο της αντιπολίτευσης καταψήφισε τα μέτρα και στις δύο τελευταίες ψηφοφορίες στη Βουλή. Ολόκληρο το «πακέτο» είναι τώρα αποκλειστικά πάνω στους κ.κ. Τσίπρα και Καμμένο και στα κόμματά τους. Και τι πακέτο: το Ασφαλιστικό, ο «κόφτης», για τον οποίο ο υπουργός Οικονομικών παραδέχθηκε τελικά πως… «δεν είναι και ό,τι καλύτερο», και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις που αυτός απειλεί να φέρει, οι φόροι, η πλήρης εκχώρηση του συνόλου, πρακτικά, της δημόσιας περιουσίας, ακόμη και η απαίτηση αναδρομικής επιστροφής επιδομάτων από χαμηλά εισοδηματικά στρώματα.
Ολα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό εκρηκτικό από το οποίο η κυβέρνηση πλανάται πλάνη οικτρά ότι θα μπορέσει να ξεφύγει από τη στιγμή που τα αποτελέσματά του θα αρχίσουν να είναι ορατά στους πολίτες –κάτι που θα γίνει νωρίς μέσα στο καλοκαίρι. Ταυτόχρονα το παραμύθι με τη δήθεν «επιτυχία» ως προς το χρέος κατέρρευσε μπροστά στη δεδομένη άρνηση της Γερμανίας να συζητήσει ακόμη και την πρόταση-σωτηρία για την Ελλάδα που κατέθεσε το ΔΝΤ, το οποίο, κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση ήθελε να διώξει για να μείνει μόνη με τους… Ευρωπαίους. Το Ταμείο πρότεινε πάγωμα ως το 2040 και να ωριμάζουν τα δάνεια της Ελλάδας προς την ευρωζώνη στο διάστημα 2040-2080, καθώς επίσης να ορισθεί μόνιμο σταθερό επιτόκιο στο 1,5%. Το Βερολίνο τα αρνήθηκε όλα! Και η Ελλάδα συντάχθηκε με τη Γερμανία. Πλέον η χρησιμότητα της κυβέρνησης Τσίπρα έλαβε τέλος…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ