Συμβαίνει σχεδόν πάντα στα ημιαυταρχικά καθεστώτα λίγο πριν την κατάρρευση: οι κυβερνώντες το ρίχνουν στο δούλεμα, το οποίο, εν προκειμένω, είναι κάτι παραπάνω από χοντρό…
Με σημειώματα και διαρροές το γραφείο του Πρωθυπουργού επιχειρεί τώρα να κάνει το άσπρο μαύρο: την ώρα που οι ήττες διαδέχονται η μια την άλλη ως αστραπές και που η θέση της Ελλάδας διαρκώς επιδεινώνεται σε όλα τα μέτωπα, ο Τσίπρας υποστηρίζει ότι δεν είναι ανάγκη να εφαρμοστούν και όλα τα μέτρα που θα υπογράψει (!…), ότι το χρέος τελικά δήθεν θα κουρευτεί, ότι η Ελλάδα πάει καλά στα οικονομικά και βαδίζει πλέον προς την ανάπτυξη (ο Παπάς μοίρασε και ένα σχετικό γράφημα, καλό για παιδιά της τρίτης δημοτικού), ενώ όλοι τους επιχαίρουν ότι η συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία για το προσφυγικό και εφαρμόζεται και βοηθά την Ελλάδα ενώ εξόφθαλμα δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Η πραγματικότητα είναι ανελέητη, ισοπεδωτική, νομοτελειακή.
Και η κυβέρνηση λέει διαρκώς όλο και μεγαλύτερα ψέματα για να την ωραιοποιήσει.
Όμως η ρήση του Λίνκολν, την οποία υιοθέτησε ο Τσόρτσιλ, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αυταπάτης:
Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό…
