Κρίμα να μην μπορούμε να κόψουμε τον Αλέξη Τσίπρα στα δύο. Βέβαια, σε κάθετη τομή θα είχαμε προβλήματα με το δεξί και το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Τα δεξί ημισφαίριο θα το αφήναμε στην κυβέρνηση και το άλλο θα το δίναμε στον Τσίπρα ΙΙ, να κάνει αντιπολίτευση. Καθώς απευχόμαστε νέες εκλογές, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ονειροπολούμε. Τι ωραία θα ήταν εάν ο Τσίπρας ΙΙ εξέδιδε τώρα μια ανακοίνωση για την πώληση του Αστέρα Βουλιαγμένης. Πώληση, τρόπος του λέγειν, κανονικά θα έπρεπε να λέμε «χάρισμα». Μόνο 400 εκατομμυριάκια.
Ποιος να κάνει σήμερα αντιπολίτευση, ποιος να παρεμποδίσει τη συμφωνία που υπεγράφη παραμονή Πρωτοχρονιάς, με την οποία εκχωρείται η Αθηναϊκή Ριβιέρα σε αραβικά συμφέροντα; Αν όμως αυτός ο Τσίπρας, ο ΙΙ, ήταν αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, θα είχε ανασύρει δημοσιεύματα διετίας από την εφημερίδα που εκφράζει την κομματική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιγράφω από την «Αυγή», 8 Δεκεμβρίου 2013: «Μαζί με τον αιγιαλό, η συνολική έκταση ξεπερνά τα 500 στρέμματα. Η αντικειμενική αξία της έκτασης είναι 8.500 ευρώ/τ.μ. Δηλαδή ξεπερνά τα 2,5 δισ. ευρώ».
Και πιο κάτω, στο ίδιο δημοσίευμα της «Αυγής», αποκαλύπτεται η επιπλέον χασούρα: «Το Ελληνικό Δημόσιο θα ζημιωθεί και για δύο επιπλέον λόγους. Στον νόμο για τις στρατηγικές επενδύσεις προβλέπονται φορολογικές ελαφρύνσεις για προσέλκυση επενδυτών. Δεδομένου μάλιστα ότι μεγάλο τμήμα του ξενοδοχείου θα κατεδαφιστεί, είναι βέβαιο ότι τα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου θα μειωθούν. Επίσης, ο μνημονιακός νόμος υποχρεώνει το Ελληνικό Δημόσιο να εκτελεί κατά προτεραιότητα, με δικά του έξοδα, όλα τα συνοδευτικά έργα οδοποιίας, δικτύων ΔΕΗ, ΟΤΕ, ύδρευσης κ.λπ. και, αν κριθεί απαραίτητο να απαλλοτριώσει τμήμα της έκτασης ή παράπλευρες εκτάσεις, να το κάνει με το 100% της αντικειμενικής, δηλαδή εν προκειμένω με 8.500 ευρώ/τ.μ.».
Το ζήτημα δεν είναι καν ιδεολογικό. Δεν μπαίνουμε σε αντιπαράθεση φιλελεύθερων με κεντρώους, για να αμφιταλαντευτούμε ανάμεσα σε πολύ ή λίγο κράτος. Εδώ μιλάμε για επιλογή ασύδοτης οικονομίας χωρίς ήθος, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ισολογισμούς. Εδώ μιλάμε για οικονομία στα κουτουρού, χωρίς κανείς να ασκεί κριτική, χωρίς αντιστάσεις. Ας υποθέσουμε ότι όλα τα κόμματα συμφωνούν πια με τις αποκρατικοποιήσεις, ακόμη και αυτά που τις πολέμησαν. Ας αποδεχτούμε ότι είναι αναγκαίο να πωληθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, λιμάνια, αεροδρόμια, παράκτιες εκτάσεις, ενέργεια, επικοινωνία. Ακόμη κι έτσι, χωρίς αντιστάσεις από την όποια αντιπολίτευση, υπάρχει ένα όριο ανάμεσα στην πώληση και την εκποίηση.
Απέναντι σε μια κυβέρνηση που δεν υπολογίζει το αύριο θα μπορούσε να σταθεί μόνο ο Αλέξης τού χθες. Οι υπόλοιποι βρίσκονται σε βαθιά ύπνωση, σαν να δάγκωσαν το μήλο της Χιονάτης και να περιμένουν ένα φιλί, από τον νέο πρόεδρο, για να ξυπνήσουν. Ας μας επιτραπεί, όμως, μια επισήμανση. Τα κόμματα δεν είναι μόνο η κορυφή της πυραμίδας, δηλαδή οι βουλευτές και τα στελέχη. Τα κόμματα είναι η βάση τους, και αν η Νέα Δημοκρατία κοιμάται, είναι επειδή κοιμούνται οι ψηφοφόροι της. Τα αποδέχονται και αυτοί όλα αδιαμαρτύρητα. Αποδέχονται την πώληση της κρατικής περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές.
Η διαφορά μεταξύ Τσίπρα και Τσίπρα ΙΙ, μεταξύ ευσυνείδητων και παραιτημένων ψηφοφόρων, μεταξύ ενεργών και καθηλωμένων πολιτών, είναι αποτέλεσμα μια αργής δηλητηρίασης. Συνήθισαν όλοι την καταστροφή, συνήθισαν τις αστοχίες, συνήθισαν την ανύπαρκτη διαπραγματευτική διάθεση. Μπορεί να συμβεί οτιδήποτε πλέον, τα σμικρυνθούν οι συντάξεις, να διπλασιαστεί η φορολόγηση, να αλλάξουν όλα επί τα χείρω. Σιγά σιγά, ο κόσμος συνήθισε τις κακές επιλογές, δεν διαμαρτύρεται, δεν έχει κάποιον να τον εμπνεύσει. Καλά ξυπνητούρια σε όλους.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
