Μπορεί να σοκάρουν την παγκόσμια κοινή γνώμη οι τραγικές εικόνες με τα παιδάκια που πνίγηκαν, προσπαθώντας να διαφύγουν από την κόλαση της Συρίας, αλλά δυστυχώς η ευαισθησία εξαντλείται εκεί. Οι εξίσου τραγικές εικόνες με τις χιλιάδες προσφύγων που καταφθάνουν καθημερινά στα ελληνικά νησιά, οι ντροπιαστικές σκηνές που διαδραματίζονται στα σύνορα αλλά και σε σταθμούς ευρωπαϊκών πόλεων δεν ευαισθητοποιούν όσο θα έπρεπε ούτε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, ούτε τις ηγεσίες της γηραιάς ηπείρου.
Η τεράστια προσφυγική και μεταναστευτική κρίση, είναι μια πραγματική ανοικτή πληγή για την Ευρώπη που αδυνατεί να την διαχειριστεί.Καθώς αναβιώνει τα χειρότερα εθνικιστικά και ρατσιστικά ένστικτα και στερεότυπα, υπό την πίεση και της οικονομικής κρίσης, οι ευρωπαίοι ηγέτες παλινδρομούν, προσπαθώντας ο καθένας να μεταθέσει την ευθύνη στους άλλους. Με εξαίρεση τη Γερμανία που δέχεται το μεγάλο όγκο προσφύγων που κατευθύνονται στην Κεντρική Ευρώπη, οι υπόλοιπες χώρες εμφανίζονται απρόθυμες να δεχτούν ακόμα και λίγες χιλιάδες πρόσφυγες στην επικράτεια τους.
Το πρόβλημα όμως είναι εδώ μπροστά μας και δοκιμάζει την ανοχή αλλά και την πολιτική ανοικτών συνόρων πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η Ευρώπη.Ούτε χώρες όπως η Ελλάδα που δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση μπορεί να το αντέξει, ούτε φυσικά και η Γερμανία μπορεί να απορροφήσει αυτό τον τεράστιο όγκο ξεριζωμένων.
Είναι ώρα συνολικά η Ευρώπη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Όχι με υπεκφυγές ή με μικρές χρηματοδοτικές ενέσεις στις χώρες που αντιμετωπίζουν πρωταρχικά το πρόβλημα. Αλλά με συνολική αλλαγή πολιτικής, με ευρύτερες συμμαχίες και κυρίως με συλλογική αλληλεγγύη. Η ευαισθησία δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στις εικόνες των πνιγμένων παιδιών…
