Το χθεσινό συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών ολοκληρώθηκε με ομοφωνία για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και συναίνεση για διαπραγματεύσεις με στόχο την αποκατάσταση της ρευστότητας, ένα αναπτυξιακό πακέτο, μεταρρυθμίσεις και πρόβλεψη για το χρέος.
Όμως ας μην κοροϊδευόμαστε. Το ηχηρό «Όχι» του δημοψηφίσματος δεν άφηνε άλλο δρόμο στους πολιτικούς αρχηγούς των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων από το να δώσουν τη συναίνεσή τους στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για να φέρει σύντομα συμφωνία.
Αλλά για ποια συναίνεση μιλάμε. Συναίνεση σε τι; Στις διαρθρωτικές αλλαγές; Σε ποιες διαρθρωτικές αλλαγές; Στο αναπτυξιακό πακέτο; Σε ποιο αναπτυξιακό πακέτο; Στο οικονομικό μοντέλο; Σε ποιο οικονομικό μοντέλο; Του κρατισμού όπως επιθυμεί ο κ. Τσίπρας ή του μικρότερου κράτους και της απελευθέρωσης των αγορών όπως μας καλούν χρόνια τώρα οι εταίροι μας να υιοθετήσουμε;
Ας μη γελιόμαστε. Θα ζητήσουμε από τους ευρωπαίους να μας δώσουν άλλα 40-50 δισ. ευρώ και ταυτόχρονα να κουρέψουν τα δάνεια που μας έχουν ήδη δώσει.
Δεν υπάρχει κοινοβούλιο που να εγκρίνει κάτι τέτοιο τη στιγμή μάλιστα που η κυβέρνηση, καλώς ή κακώς, αρνείται ιδεολογικά να φτιάξει ένα ασφαλιστικό σύστημα που δεν θα στηρίζεται στο κρατικό προϋπολογισμό, να προωθήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα μας επιτρέψουν να οικοδομήσουμε μια παραγωγική οικονομία, με διεθνώς ανταγωνίσιμα προϊόντα και υπηρεσίες.
Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει πραγματικό άνοιγμα επαγγελμάτων και αγορών, αλλαγές στον εργασιακό τομέα, στήριξη της επιχειρηματικότητας, ιδιωτικοποιήσεις και άλλες τέτοιες μεταρρυθμίσεις τις οποίες πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης, όπως οι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Δημήτρης Στρατούλης, Πάνος Σκουρλέτης, Γιώργος Κατρούγκαλος, ούτε θέλουν να ακούν.
Εντάξει, μπορεί οι πολιτικοί αρχηγοί πλην του Δημήτρη Κουτσούμπα ως Πόντιοι Πιλάτοι να «ένιψαν τας χείρας τους» υπογράφοντας το κοινό ανακοινωθέν, αλλά μην κοροϊδευόμαστε.
Κάναμε δημοψήφισμα ακριβώς επειδή η κυβέρνηση δεν δεχόταν την πρόταση των πιστωτών και την απορρίψαμε με το εντυπωσιακό 61,3%.
Αλλά και πολλά από αυτά που έχουμε αποδεχθεί και έχει ψηφίσει η Βουλή από το πρώτο κιόλας μνημόνιο, όπως η αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, η απελευθέρωση επαγγελμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις κ.α. δεν εφαρμόστηκαν ποτέ στην πράξη.
Ακόμα και την προηγούμενη εβδομάδα, η κυβέρνηση έκανε ρουσφετολογικές προσλήψεις. Και τώρα σύσσωμο (πλην του ΚΚΕ) το πολιτικό σύστημα, υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πάει στις Βρυξέλλες να διαπραγματευτεί ένα μικρότερο κράτος, αλλαγές στα εργασιακά και το ασφαλιστικό;
Ποιον κοροϊδεύουμε; Τον εαυτό μας;
Δεν λέμε, καλή η συναίνεση και χρήσιμη, αλλά στην παρούσα φάση όχι μόνο είναι κενή περιεχομένου, αλλά είναι πολύ λίγη και πολύ αργά.
Ποιος θα την εφαρμόσει; Ο κ. Τσίπρας με τις ψήφους της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ; Είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Πήγαμε σε δημοψήφισμα για μια συμφωνία που δεν υφίστατο, που δεν την είχε καν εγκρίνει το Eurogroup. Και για μια ανάλυση βιωσιμότητας χρέους που ήταν προσωρινή, δεν ήταν τελική.
Και όταν πριν από το δημοψήφισμα και πριν λήξει το πρόγραμμα, οι ευρωπαίοι μας έδωσαν την πρόταση Γιούνκερ, που ήταν καλύτερη από αυτή που τέθηκε στο δημοψήφισμα, δεν την δεχθήκαμε.
Για να έλθουμε τώρα, που έχει λήξει το πρόγραμμα, να θέλουμε αυτή την πρόταση ως βάση διαπραγμάτευσης για μια νέα συμφωνία, εκτός προγράμματος.
Δηλαδή ενός νέου μνημονίου, για το οποίο ούτε θέλαμε να ακούμε και χωρίς λύση για το χρέος που ζητούσαμε επίμονα το τελευταίο πεντάμηνο, αλλά μόνο μια πρόβλεψη.
Πρόκειται για κανονική σχιζοφρένεια, η οποία είναι πλέον αρμοδιότητας… ψυχιάτρου.
