Θα τους πάνε σε Εξεταστική, τον Παπαντρέου, τον Παπαδήμο, τον Σαμαρά. (Επίτηδες το «Παπαντρέου» γράφεται με ταυ αντί με δέλτα, για να είμαστε κοντά στην αισθητική τους). Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής η οποία θα διερευνήσει την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς των Μνημονίων και της επιτήρησης.
Εκεί. Ετσι μπράβο. Να απολογηθούν οι πρωθυπουργοί στον λαό και να εξηγήσουν το πώς και το γιατί. Να πούμε όμως το κρίμα. Δεν πάνε λίγο πιο πίσω την υπόθεση; Κανονικά θα έπρεπε να συσταθεί και μια επιτροπή για τον Καποδίστρια. Τα ξεχνάμε; Ε; Τα ξεχνάμε τα εγγλέζικα δάνεια; Ο κυβερνήτης ήταν ο πρώτος διδάξας στη σύναψη επαχθών συμβάσεων και θα πρέπει με κάποιο τρόπο να τιμωρηθεί η μνήμη του. Κάποιος να βανδαλίσει τον τάφο του. Αντιγράφουμε τα χαρακτηριστικά του πρώτου κρατικού δανείου: τόκος 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5%, περίοδος αποπληρωμής 36 χρόνια.
Το ποσό που έφθασε στη χώρα ήταν 298.000 στερλίνες καθώς το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού ποσού. Παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Από εκεί και πέρα, πιάνοντας κάθε δεκαετία ξεχωριστά, πιάνοντας κάθε άνδρα που βρέθηκε σε ανώτατο αξίωμα, πιάνοντας όλα τα πιθανά πολιτεύματα, καταλήγουμε σε διαπίστωση. Πάντα μας έπιαναν κότσους. Από τον Καποδίστρια ως τον Σαμαρά, όλοι, μα όλοι, δανείστηκαν με όρους που δεν συνέφεραν την Ελλάδα και δανείστηκαν για να συντηρούν στρατό και δημοσίους υπαλλήλους. Από τα καριοφίλια της Επανάστασης ως τα υποβρύχια του 21ου αιώνα υπάρχει κοινή τακτική αλλά όχι κοινή λογική.
Τίθεται λοιπόν ένα ερώτημα. Θα πρέπει όλο το σύστημα, πολιτικό και δικαστικό, να ασχοληθεί με την έρευνα και την απόδοση μιας ιδέας δικαιοσύνης; Είναι ασαφή τα όρια του λάθους, της κακοδιαχείρισης, της σκοπιμότητας, της ανοησίας. Είναι επίσης πολύ εύκολο να αλλάξει άποψη ένας αρχηγός όταν έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, όταν από τα λόγια καλείται να περάσει στην πράξη. Εν ολίγοις, η πρόθεση να τιμωρηθούν εκείνοι που οδήγησαν τη χώρα στα Μνημόνια αφήνει τεράστια περιθώρια για ρητορική αλλά έχει αμφίβολο πρακτικό αποτέλεσμα.
Μας διαφεύγει το τι ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση με τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών. Θα τιμωρηθούν άραγε πολιτικά πρόσωπα για τις πολιτικές αποφάσεις που έλαβαν; Ο κυρίαρχος λαός έχει ήδη καταθέσει την άποψή του για τους χειρισμούς. Τον εκλεγμένο Παπαντρέου τον ξαπόστειλε. Τον διορισμένο Παπαδήμο τον εξαφάνισε. Τον εκλεγμένο Σαμαρά τον τιμώρησε. Οι εκλογές είναι πιο πρακτικές από τις εξεταστικές επιτροπές. Ολοι κρίνονται –και τα προγράμματα και τα πρόσωπα. Το αυτό θα ισχύσει για τον Αλέξη Τσίπρα. Μήπως όμως ο Πρωθυπουργός θέλει να παίρνει φοβικές αποφάσεις; Μήπως θέλει διαρκή απειλή πάνω από το κεφάλι του, ότι ο επόμενος θα τον στείλει σε εξεταστική;
Να κάνουμε έναν διαχωρισμό. Είναι λογικό, δίκαιο και έχει νόημα να διερευνηθεί κάθε σκάνδαλο. Εν τούτοις, η ποινικοποίηση των πολιτικών αποφάσεων είναι επικίνδυνη. Εκτός αυτού προέχει η ενασχόληση με το μέλλον. Από εδώ και πέρα τι γίνεται. Θα μιλάνε για περυσινά ξινά σταφύλια ή για την ανάπτυξη; Τόσο η Βουλή όσο και το δικαστικό σώμα έχουν δουλειές να ασχοληθούν. Αυτό λοιπόν που οραματίζεται η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπαραγωγικό και εσωστρεφές. Επιπλέον δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι θα τιμωρηθούν οι πρώην πρωθυπουργοί και τα επιτελεία τους.
Να πούμε και κάτι άλλο. Η πιθανή κακή έκβαση της υπόθεσης για τους πρώην πρωθυπουργούς δεν καθαγιάζει τους επόμενους. Ο Τσίπρας θα κριθεί με τους όρους που θέτει ο ίδιος. Αν χτίζει αρένα και εκτρέφει λέοντες, να είναι σίγουρος ότι κάποια μέρα θα τον πετάξουν εκεί μέσα. Εν τω μεταξύ η φτώχεια και η ύφεση θα εξαπλώνονται έξω από το δικό μας Κολοσσαίο.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 5 Απριλίου 2015

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ