Είχα κάτι καθηγητές στο σχολείο πολύ ξινούς. Που όταν σε ανέβαζαν στην έδρα για να πεις το μάθημα, σου προκαλούσαν άγχος και πανικό. Οχι επειδή δεν είχες μελετήσει, όσο επειδή έπρεπε να αντιμετωπίσεις το αυστηρό και απαξιωτικό βλέμμα τους. Ηταν άνθρωποι χωρίς τρυφερότητα, χωρίς γενναιοδωρία, που περισσότερο χαίρονταν όταν σε έπιαναν αμελέτητο παρά όταν τα κατάφερνες. Τους θυμάμαι όποτε παρακολουθώ το «Dancing with the stars», τη στιγμή που το εκάστοτε ζευγάρι στέκεται μπροστά στην κριτική επιτροπή για να κριθεί με αυστηρότητα που δεν συνάδει με τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του σόου. Ο προσποιητός τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται η επιτροπή είναι κατά τη γνώμη μου ο κύριος λόγος για τον οποίο μια εκπομπή που θα περιμέναμε να είναι γεμάτη κέφι βγαίνει στον αέρα μίζερη και αντιπαθητική. Τελικά, αυτό που παρακολουθούμε κάθε Κυριακή μοιάζει με εισαγωγικές εξετάσεις για τα Μπαλσόι. Μόνο που, αν στα Μπαλσόι οι κρίνοντες κατέχουν τα μυστικά της τέχνης του χορού, στο στούντιο του AΝΤ1 πίσω από την αυστηρότητα και τη σοβαροφάνειά τους οι περισσότεροι κρύβουν την άγνοιά τους για το αντικείμενο που κρίνουν. Πόσο πιο ευχάριστο θα ήταν το θέαμα αν αντί να προσποιούνται τους ειδικούς, έπαιρναν τον ρόλο τους πιο χαλαρά, έκαναν χιούμορ, διασκέδαζαν… Ισως τότε να διασκεδάζαμε και εμείς.
Οσο για τους συμμετέχοντες, τους stars του τίτλου, όλοι γνωρίζουμε ότι όσο συμπαθείς και αν είναι, stars δεν είναι. Στα πρόσωπά τους το κανάλι βρήκε την εύκολη λύση, ηθοποιούς, τραγουδιστές, τηλεπαρουσιαστές και… αποφοίτους ριάλιτι, που προκειμένου να υπάρχουν τηλεοπτικά ήταν πρόθυμοι και κωλοτούμπες να κάνουν και το κεφάλι να σκύψουν στον… αυστηρό Γιάννη Λάτσιο και να ακούν αδιαμαρτύρητα τον Λάκη Γαβαλά να λέει ό,τι αρλούμπα έρθει στο κεφάλι του. Δεν είναι, αλήθεια, η επιλογή του τελευταίου –ενός ανθρώπου που αφού γελοιοποιήθηκε πέρυσι ως διαγωνιζόμενος που δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του, τώρα προήχθη σε μέλος της κριτικής επιτροπής –ενδεικτική και της ένδειας και της αισθητικής εκείνων που στήνουν το σόου;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
