Το αν το μνημείο στην Αμφίπολη είναι μακεδονικό ή ρωμαϊκό, όσο σπουδαίο διερώτημα και αν είναι, αρχίζει να γίνεται πολυτελές μπροστά στο αίμα που κάθε μέρα ρέει από τα σώματα των αποκεφαλισμένων συνανθρώπων μας. Αυτών που χάνουν τη ζωή τους στο όνομα της πιο ηλίθιας και εγκληματικής αντίληψης.
Οι κυβερνήσεις αλλά και οι κοινωνίες δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν στην ένταση που θα έπρεπε το πόσο πρέπει όλες να συντονιστούν και να λάβουν τα ακαριαία και ίσης σφοδρότητας προς το έγκλημα μέτρα που απαιτούνται.
Μόνο με την πιο διευρυμένη, παγκόσμια συμφωνία θα πάψουν κάποιοι να διστάζουν να μιλήσουν. Και κάποιοι άλλοι να φοβούνται, ενώ μπορούν να δράσουν. Οι προσχωρήσεις στις τάξεις των άθλιων θα συνεχίζονται στο μέτρο που το κήρυγμά τους βρίσκει απήχηση ανάμεσα σε άτυπους ψυχασθενείς που το πνεύμα τους, στην απολυτότητα παγιδευμένο, προδιατίθεται στο να μισεί το οτιδήποτε «άλλο», την οποιαδήποτε ετερότητα.
Το αν λοιπόν ο πρόεδρος Ομπάμα χαιρέτισε τον πεζοναύτη με τον καφέ στο χέρι παραβιάζοντας το πρωτόκολλο είναι ένα θέμα που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η λήξη της ανοχής στην άποψη ότι μία και μόνη αλήθεια υπάρχει και όχι πολλές. Αυτής της μονιστικής αντίληψης είναι θύματα και οι ίδιοι οι δολοφόνοι.
Το πρόβλημα είναι ήδη αργά για να αντιμετωπισθεί προληπτικά. Τώρα η μόνη πρόληψη είναι η αδιαπραγμάτευτη καταστολή. Και κάθε χώρα έχει ίση ευθύνη στην εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης. Και οι διανοούμενοι; Αυτοί ιδιαιτέρως δεν μπορούν να κρύβονται στις «πτυχώσεις» οποιουδήποτε έργου τέχνης.
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ