Όσοι έχουν αίσθηση της οικονομίας της αγοράς και η κρίση τους δεν επηρεάζεται από τις όποιες πολιτικές πεποιθήσεις αντιλαμβάνονται ότι η οικονομική θέση της χώρας ενισχύεται.
Φαίνεται η βελτίωση, αναδύεται στην ατμόσφαιρα, συναντάται στη πολύβουες τουριστικές περιοχές, καταγράφεται στα αστικά κέντρα, προκύπτει από το διαρκές ενδιαφέρον των ξένων, από την υποχώρηση της τιμολόγησης του κινδύνου στις εκδόσεις του ελληνικού Δημοσίου.
Η Ελλάδα, χάρις στις θυσίες του ελληνικού λαού, έχει ξεφύγει από τη δυσχερή θέση του επαίτη δανεικών, μπορεί πλέον να εμφανίζει επιδόσεις και να διεκδικεί καλύτερη αντιμετώπιση.
Είναι οι συνθήκες τέτοιες και οι επιδόσεις σημαντικές, που επιτρέπουν τη διεκδίκηση μιας ελεύθερης και ανεξάρτητης εθνικής οικονομικής ζωής.
Τα δημόσια οικονομικά – με μέγα κοινωνικό κόστος βεβαίως – είναι ελεγχόμενα, η έξοδος από την ύφεση δεδομένη, τρίμηνο από τρίμηνο η πρόοδος ξεπερνά κάθε προσδοκία, σε λίγο η Ελλάδα θα είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη χώρα της Ευρωζώνης, κανείς δεν θα μπορεί να αμφισβητήσει την έξοδό της από τη μεγάλη κρίση.
Δεν είναι τα παραπάνω προπαγανδιστικά , όπως οι περισσότεροι πιθανώς θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν.
Είναι πραγματικά, διεθνώς παραδεκτά και αποτέλεσμα των θυσιών του ελληνικού λαού.
Δεν τίθεται λοιπόν ζήτημα αμφισβήτησης, παρά μόνο ερώτημα πως οι συνθήκες προόδου θα ενισχυθούν και θα διατηρηθούν στο χρόνο.
Κακά τα ψέματα, έπειτα από παλινωδίες, καθυστερήσεις, άπειρα λάθη και πάμπολλες θυσίες, η χώρα προσαρμόσθηκε στις νέες συνθήκες, συμφιλιώθηκε με λιγότερες απαιτήσεις, αποδέχθηκε ένα χαμηλότερο επίπεδο εισοδηματικής διεκδίκησης, κατέστη ανταγωνιστικότερη και συνολικά απολαμβάνει , έστω άνισα, τις δυνατότητες της εσωτερικής υποτίμησης, που βεβαίως δεν ήταν επιθυμητή, αλλά εκ των συνθηκών επιβεβλημένη, σκληρό τίμημα της αποφυγής μιας άτακτης και απολύτως προβληματικής χρεοκοπίας.
Αυτά λοιπόν, καλώς ή κακώς συνετελέσθησαν και πλέον, με καθυστέρηση είναι αλήθεια, αποδίδουν.
Το μέγα ζήτημα από εδώ και πέρα δεν είναι η αμφισβήτηση της προόδου, αλλά η προστασία της σε συνδυασμό με την επιτάχυνση της ανάκαμψης.
Η Ελλάδα οφείλει τα επόμενα χρόνια να διατηρήσει τα πρωτογενή πλεονάσματα ισχυρά και έναντι αυτών και της προόδου που επέτυχε να διεκδικήσει καλύτερους όρους αποπληρωμής των δανείων και βεβαίως αναπτυξιακούς πόρους και εργαλεία που θα την βγάλουν οριστικά από την κρίση και θα την καταστήσουν ισότιμο και αξιόπιστο εταίρο της Ευρώπης.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα, που συνθέτει τον εθνικό στόχο της επόμενης περιόδου κι αυτός πρέπει να διεκδικηθεί στις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν την προσεχή Τρίτη στο Παρίσι.
Αυτόν τον εθνικό στόχο οφείλει να αγκαλιάσει σύσσωμη η πολιτική ηγεσία, αν όντως έχει αντίληψη των συνθηκών της χώρας και διακρίνεται από αίσθημα ευθύνης.
Όλα τα άλλα είναι μικρά και ασήμαντα στους καιρούς που ζούμε.
