Ο ψαράς και το τζίνι

Αυτά που δεν βλέπουν τα αχόρταγα μάτια (Φωτογραφία: Δημήτρης Ψυχογιός)

Και εκεί που διαμαρτυρόμασταν πως έφτασε το θερινό ηλιοστάσιο και ακόμη κρυώναμε, τώρα μας πιάνει το παράπονο γιατί έφθασε στους 40ο η θερμοκρασία. Εκεί που κάναμε πώς και πώς να είναι στους 16 του Μουντιάλ η Εθνική, τώρα θα μας πιάσει το παράπονο αν δεν είναι στους 8, στους 4, στους 2 –ακόμη και μόνη της στο βάθρο να βρεθεί, θα θέλουμε αυτό να ξαναγίνει και να ξαναγίνει, ει δυνατόν σε πλανητικό ή γαλαξιακό επίπεδο.

Για τούτο σκέφτομαι, ημερολόγιό μου, είχε άδικο ο αισιόδοξος παππούς Κάρολος όταν πίστευε πως ήταν δυνατόν να καθιερωθεί ο ιδανικός κομμουνισμός του, όπου ο καθένας θα δίνει ανάλογα με τις δυνατότητές του και θα παίρνει ανάλογα με τις ανάγκες του –είναι απεριόριστες οι ανάγκες μας, δεν χορταίνει με τίποτα η ανθρώπινη ψυχή.
Οσο ήμουν μαρξιστής είχα απωθήσει την ιστορία που είχα ακούσει μικρός για τον ψαρά που είχε πάει άσχημα η ημέρα του –ήταν από αυτές τις δέκα που το πιάτο του κυνηγού και του ψαρά είναι άδειο. Αλλά κάτι έγινε, κάπου σκόνταψε, δεν θυμάμαι, απελευθέρωσε πονηρό τζίνι που του είπε «όσα ψάρια έπιασες σήμερα θα σου δώσω το βάρος τους σε χρυσάφι» –όμως είχε πιάσει με το δίχτυ του μόνο ένα μάτι ψαριού ο άτυχος ήρωας του παραμυθιού. Και αυτό το ήξερε το αχάριστο τζίνι.
Βάζουν λοιπόν στη ζυγαριά (ήταν από εκείνες τις παλιές με τους δύο δίσκους που έπρεπε να ισορροπήσουν) από τη μια το μάτι και από την άλλη το άθλιο τζίνι βάζει λίγους κόκκους χρυσάφι, βέβαιο πως ξεμπέρδεψε· η ζυγαριά δεν μετακινήθηκε. Βάζει και άλλους κόκκους, τίποτα· βάζει χούφτες, και άλλες χούφτες, και άλλες, τίποτα –έγερνε πάντα προς το μάτι του ψαριού η ζυγαριά, μεγάλωνε συνεχώς από την άλλη μεριά ο δίσκος για να χωρέσει το χρυσάφι.

Ανοιχτομάτα Δικαιοσύνη
Εξαντλήθηκαν τα αποθέματα που είχε μαζί του πρόχειρα το τζίνι, αλλά έπρεπε να τηρήσει τη συμφωνία. Κάνει κάτι μαγικά, αρχίζουν οι βοηθοί του να κουβαλούν χρυσάφι, το προσθέτει –τίποτα, ακίνητη πάντα η ζυγαριά προς τη μεριά που ήταν το μάτι. Βουνό ολόκληρο έγινε, δεν έβρισκαν άλλο να φέρουν οι βοηθοί· έσκασε από το κακό του το αχάριστο τζίνι, γύρισε πάμπλουτος ο ψαράς στο φτωχικό του.
Επιμύθιο του παραμυθιού; Το μάτι είναι αχόρταγο, τα θέλει όλα, οι άνθρωποι είναι άπληστοι, κομμουνισμό δεν θα έχουμε ποτέ. Αλλά και λίγοι μόνο να είναι άπληστοι, το παιχνίδι χαλάει, θα θέλουν να τα πάρουν όλα από όλους τους άλλους.
  • Ετσι εξηγείται, ημερολόγιό μου, γιατί η Δικαιοσύνη, που κρατά και αυτή ζυγαριά, έχει σκεπασμένα τα μάτια της –για να μη βλέπει και να μη θέλει τίποτα για την ίδια από αυτά που μπαίνουν στους δίσκους. Αλλά οι δικαστικοί δεν έχουν τα μάτια κλειστά. Και έτσι όταν στον έναν δίσκο τοποθετηθεί ανοιχτομάτης δικαστικός και στην άλλη άνεργος, δεν ισορροπεί ο δίσκος. Βάζεις και δεύτερο άνεργο, και τρίτο, χίλιους άνεργους –το αχόρταγο μάτι βαραίνει περισσότερο. Και 1.300.000 άνεργους, όλους αυτής της χώρας, να βάλεις αντίβαρο, δεν χαμπαρίζει το μάτι.
Εκτός από ζυγαριά, κρατάει και ξίφος η Δικαιοσύνη για να επιβάλλει τις αποφάσεις της. Αλλιώς, ποιος θα νοιαζόταν τι δείχνουν οι ζυγαριές και τι θέλουν τα μάτια; Δίκαιο είναι λοιπόν αυτοί που κρατούν το ξίφος, οι ένστολοι που λέμε σήμερα, να ζυγίζουν και αυτοί περισσότερο από 1.300.000 ανέργους.
Τα τζίνια πάντα κρατούν τις συμφωνίες τους ώσπου να σκάσουν. Πού να βρει το τζίνι το ένα δισεκατομμύριο ευρώ που κοστίζει το βλέμμα του δικαστικού και το ξίφος του ένστολου; Θα στείλει τους βοηθούς του, τους φοροεισπράκτορες, να τα μαζέψουν. Από νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Πόσοι άνεργοι θα προστεθούν στους 1.300.000 αφού, όπως μάθαμε από την ιστορία με τους περίφημους πολλαπλασιαστές του ΔΝΤ, η ύφεση βαθαίνει όταν το κράτος μαζεύει λεφτά από την οικονομία; Δεν ξέρω ακριβώς, ο Γκίκας Χαρδούβελης θα το υπολογίσει και θα μας το πει.
Οσοι όμως και να προστεθούν, το μάτι δεν θα χορτάσει· το ήξερα από τα παιδικά μου χρόνια αυτό αλλά το είχα, ο ανόητος, ξεχάσει.

Μάτια σαν και τα δικά σου…


Επιπλέον, ημερολόγιό μου, υπάρχουν και άλλα αρπακτικά βλέμματα που παρακολουθούν με βουλιμία το ζύγισμα του ματιού με χρυσάφι –των βουλευτών, ας πούμε. Για τους οποίους νόμοι και προφήτες έχουν αποφανθεί ότι τα μάτια τους είναι ισόβαρα με των δικαστικών, αν και οι μαθηματικοί λένε ότι ισότητα «άπειρο=άπειρο» δεν έχει νόημα. Αυτό που έχει νόημα είναι πως οι βουλευτές θεωρούν ότι οι κόρες των ματιών τους είναι εξίσου πολύτιμες με τις κόρες τους που διορίζουν υπαλλήλους στη Βουλή.
Τσιμουδιά από τα λαλίστατα κόμματα, για τη «μικρή ΔΕΗ» αγωνιούν, όχι για τα μεγάλα παμφάγα μάτια. Οι αριστεροί και δεξιοί άτεγκτοι Ροβεσπιέροι είναι μερακλωμένοι: «Μάτια σαν και τα δικά σου, δεν υπάρχουν στον ντουνιά / κι όποιος τα χρυσοπληρώσει, μνημόνια δεν φοβάται πια» τραγουδούν οι μεν στους δε, πολιτικοί και δικαστικοί. Κάπου είκοσι χρόνια τώρα παίζουν το παιχνίδι με τα μάτια.
Ψηφίζουν οι μεν, δικάζουν οι δε, κλείνουν μάτι πονηρά οι μεν στους δε. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού –το αποτέλεσμα είναι σπειροειδής ανέλιξη των εισοδημάτων τους: μισθοί, αποζημιώσεις, συντάξεις, εφάπαξ σωριάζονται στη ζυγαριά, κουβαλάνε αγόγγυστα οι βοηθοί για να ικανοποιήσουν τα βλέμματα των υψηλότατων λειτουργών του έθνους και του λαού που δεν χορταίνουν. Μέχρι να σκάσει το τζίνι.
  • Τούτες τις ημέρες όμως είμαστε ευτυχισμένοι, δεν μετράμε κόκκους ή πλάκες χρυσού, ούτε ανέργους –μετράμε γκολ. Σάντος, Καραγκούνης, Σαμαράς, Σάμαρης μας γεμίζουν χαρά και προσδοκίες. Τρελή χαρά, αποτρελάθηκε και ο καιρός: μέσα στον καύσωνα η ΕΜΥ μας προειδοποιεί με έκτακτο δελτίο πως έρχονται βροχές και χαλάζια.
Περαστικά θα είναι αυτά τα βλαπτικά φαινόμενα, το καλοκαίρι είναι εδώ και θα μείνει για τρεις μήνες. Τα μάτια όμως των ταγών που δεν χορταίνουν θα είναι μόνιμα εδώ. Ωσπου να σκάσει το τζίνι.
γραμματοκιβώτιο
diodorus@tovima.gr

Με τα ταρατατζούμ και τις μωροφιλοδοξίεςτου καθενός στην Κεντροαριστεράμπορεί να οδηγηθούμεακόμη και σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Κανείς ποτέ δεν ξέρει… Είναι και αυτό μια κάποια λύση, έστω και καβαφική…
Κυριάκος Παπαϊωάννου, Θεσσαλονίκη
***
Ζέστες, Μουντιάλ, δηλώσεις Εφορίας και πάνω απ’ όλα επί τάπητος τα μπάνια σου, λαέ. Παλαβώσαμε! Μόνο οι Συριζαίοι τα έχουν ακόμα «τετρακόσια»: θα ακυρώσουν ό,τι ψηφίστηκε, θα ξαναχτίσουν ό,τι γκρεμίστηκε και θα επαναφέρουν ό,τι ξεπουλήθηκε. Αν μας έλεγαν ότι θα ξαναγυρίσουν και τα χρόνια εκείνα που πηγαίναμε στα Μάταλα, μα τον Θεό, θα τους ψήφιζα, κι ας κολαζόμουν.
Αβαδαίος, Θερινής Νυκτός
***
Ξαφνιαστήκαμε, δεν σε είδαμε στην τρίτη από το τέλος σελίδα του «Βήματος»· αρχίσαμε την αναζήτησή σου. Τελικά, σε βρήκαμε περικυκλωμένο από βαθυγάλανη ζώνη θάλασσας στη νησίδα «Νέες Εποχές» –σαν εξόριστος μου φάνηκες.
Γ.Κ.@otenet.gr
***
Θα ήθελα να παρέμβω διορθωτικά σχετικά με τηνκατάληξη του επωνύμου του νέου μας υπουργού Οικονομίας: τα μυτιληναίικα επώνυμα τονίζονται στην παραλήγουσα, τελειώνουν σε –έλης και όχι -ελης. Στην Κυνουρία, εκτός από το κυρίαρχο τσακώνικο στοιχείο με την καταπληκτική διάλεκτο, την απόγονο της αρχαίας δωρικής λακωνικής, υπάρχει αρκετά έντονο και το αρβανίτικο στοιχείο, όπως διαπιστώνουμε και στην περίπτωση του ονόματος του κ. Γκίκα Χαρδούβελη. Σας παραπέμπω στη διδακτορική διατριβή του κ. Νίκου Λιόση (περίπου 800 σελίδων) «Γλωσσικές επαφές στη Νοτιοανατολική Πελοπόννησο» στο ΑΠΘ, στην οποία εξετάζεται ακριβώς η συνάντηση των δύο αυτών διαλέκτων. Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, θαρρώ.
Παύλος Αλμπανούδης @yahoo.gr
***
Εκδήλωση χαράς και όχι αγανάκτησης στο Σύνταγμα, και μάλιστα λόγω Σαμαρά –αυτό δεν πίστευα ποτέ πως θα το ζήσουμε…
Σταύρος, απών –φευ –από την εκδήλωση
***
Οπως θα έλεγον και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: Ναι, νικήκαμεν…
Δημήτριος Τσεχίας

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ