Η περίπτωση του «Joy» είναι ξεχωριστή στα ελληνικά τηλεοπτικά χρονικά. Για πρώτη, αν δεν απατώμαι, φορά το lifestyle –γιατί περί lifestyle εκπομπής πρόκειται –δεν χαρακτηρίζεται από φτήνια ή από υπερβολές, αλλά προβάλλεται ως ένας οδηγός ευζωίας τον οποίο μπορούμε να εφαρμόσουμε όλοι, και περισσότερο οι γυναίκες στις οποίες απευθύνεται κυρίως η εκπομπή. Ενας οδηγός ευζωίας για την κάθε μέρα από τη ζωή της σύγχρονης εργαζόμενης μητέρας, της κοπέλας που κάθεται δίπλα μας στο μετρό, του νέου άνδρα που μπαίνει στην κουζίνα και μαγειρεύει, όλων εκείνων των ανθρώπων που διεκδικούν μια όμορφη, πολιτισμένη και καλόγουστη καθημερινότητα.
Εδώ οι παρουσιάστριες δεν είναι ντυμένες σαν καλεσμένες σε δεξίωση του Χιου Χέφνερ, ούτε παραπέμπουν σε κέρινα ομοιώματα της Μαντάμ Τισό. Είναι, βεβαίως, περιποιημένες, με έναν τρόπο όμως αρκετά διακριτικό που δεν προκαλεί, που δεν είναι υπερβολικός και εκκωφαντικά κακόγουστος, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες (στολισμένες με την Αρτα και τα Γιάννενα) παρουσιάστριες των made in Greece σόου. Με τη σειρά τους οι άνδρες που συμμετέχουν επιβεβαιώνουν ότι μπορείς να είσαι μοδάτος και στυλάτος χωρίς να είσαι… Λάκης Γαβαλάς, δηλαδή άνευ ακροτήτων στην εμφάνιση και στη συμπεριφορά σου.
Το μαγκαζίνο που προβάλλει ο ΣΚΑΪ είναι χαλαρό και ανεπιτήδευτο. Δίνει ιδέες, ψυχαγωγεί, φιλοξενεί (στην ενότητα της συνέντευξης) ανθρώπους συμπαθητικούς οι οποίοι συζητούν για πράγματα καθημερινά αλλά ενδιαφέροντα επιβεβαιώνοντας ότι μια συνέντευξη δεν έχει ανάγκη ούτε από τολμηρές –ακραίες προσωπικές εξομολογήσεις (από την πλευρά του συνεντευξιαζομένου) ούτε από αγενείς και αδιάκριτες ερωτήσεις (από την πλευρά του οικοδεσπότη).
Καθοριστική, βεβαίως, στην επιτυχία του εγχειρήματος εκτός από τη συντακτική ομάδα και τις παρουσιάστριες είναι η κάμερα της εκπομπής με τα προσεγμένα και συχνά ευφάνταστα (στον τρόπο με τον οποίο ζουμάρει, «θολώνει» κ.λπ.) πλάνα της. Υπερβολικός όμως ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η «τοποθέτηση προϊόντων» στις διάφορες θεματικές ενότητες. Γνωρίζω ότι η διαφήμιση είναι απαραίτητη για τη μακροημέρευση της παραγωγής, όμως θα μπορούσε να γίνεται πιο διακριτικά. Λίγο περισσότερη προσοχή χρειάζεται και στα ρεπορτάζ με τα ρούχα: οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται η εκπομπή δεν συνηθίζουν να αγοράζουν σορτσάκια των 150 ευρώ!
Οπως και αν έχει, με τα θετικά και με τα αρνητικά του, το «Joy» κατάφερε να κάνει τη διαφορά. Και να δείξει, νομίζω, πώς θα μπορούσαν να είναι τα κολλημένα στο κακόγουστο, κουτσομπολίστικο και εν πολλοίς φθηνό παρελθόν τους magazino της πρωινής ψυχαγωγικής ζώνης. Αν αποφασιζόταν η εκ βάθρων αναδόμησή τους. Αν εκείνοι που εργάζονται για την παραγωγή τους καταλάβαιναν επιτέλους ότι η light ψυχαγωγία δεν είναι απαραιτήτως ψυχαγωγία χαμηλής ποιότητας, ότι το ανάλαφρο δεν είναι απαραιτήτως σαχλό, ότι το ξεκατίνιασμα δεν μπορεί να είναι βασικό συστατικό κανενός lifestyle.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
