Κούρεμα χρέους όχι, κούρεμα καταθέσεων ναι είναι η ουσία των νέων γερμανικών προτάσεων για την Ελλάδα που απειλούν να δώσουν τη χαριστική βολή στη χώρα καθώς το πρώτο που θα πετύχουν θα είναι να εξαφανιστούν όσες καταθέσεις έχουν απομείνει στις ελληνικές τράπεζες. Οι προτάσεις αυτές – και όχι μόνον – βλάπτουν τις τράπεζες, βλάπτουν την οικονομία, βλάπτουν την Ελλάδα, εξαφανίζουν την “ανάπτυξη”. Δεν βλάπτουν όμως το Βερολίνο…
Στον τέταρτο χρόνο της πορείας καταστροφής η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε πλέον αντιληφθεί το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο πορεύεται και όχι να τρέφει ακόμα φρούδες ελπίδες που η Αθήνα μόνη της πλάθει σε πείσμα της σκληρής πραγματικότητας.
Το Βερολίνο δεν πρόκειται να κάνει πίσω ούτε χιλιοστό στην πολιτική του – και δεν το κρύβει, το λέει σε όλους τους τόνους. Ομως εμείς θέλουμε ακόμα να πιστεύουμε ότι κάτι θα αλλάξει, κάτι, ως εκ θαύματος θα γίνει. Ερχεται λοιπόν τώρα η γερμανική κεντρική τράπεζα και όχι μόνον γκρεμίζει αυτές τις ψευδαισθήσεις, αλλά περιγράφει και την πραγματικότητα που θα δημιουργηθεί την επόμενη ημέρα και η οποία δεν είναι άλλη παρά η συνέχιση και η διεύρυνση αυτού του εφιάλτη.
Το δήθεν ενδιαφέρον των γερμανών για την ανάκαμψη της Ελλάδας είναι ένα παραμύθι για μικρά – και για πολύ αφελή – παιδιά. Τους είναι παντελώς αδιάφορη αυτή η υπόθεση, γι αυτό και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σκεφτούν το κόστος από αυτού του είδους τις “προτάσεις” που πετάνε στο τραπέζι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διευρύνουν την ηγεμονία τους. Αυτό και τίποτα άλλο. Ο ίδιος ο Σόιμπλε άλλωστε πάλι προχθές παραδέχθηκε δημόσια ότι η χώρα του είναι η πλέον οφελημέμνη από το “κοινό” νόμισμα: φυσικά είναι, αφού διαλύει τόσες άλλες…
Δεν έχει πλέον νόημα να αναλύει κανείς πια το τι κάνει η Γερμανία σήμερα στην Ελλάδα. Οποιος δεν το βλέπει, ακόμα και τώρα, προφανώς δεν θα το δει ποτέ. Απλώς επειδή δεν θα θέλει να το δει. Το μόνο που έχει νόημα είναι να κοιτάξουμε πώς θα μπορέσουμε να αντισταθούμε σε αυτή την καταστρεπτική πολιτική και να ξεφύγουμε από τα εγκληματικά έργα της.
Τώρα πια, το ζήτημα δεν είναι ποιος είναι αριστερός ή δεξιός, ποιος είναι με το ένα κόμμα ή το άλλο, ή με τη μία ή την άλλη παράταξη. Τώρα το ζήτημα είναι πώς θα σταματήσει το γρηγορότερο όλο αυτό το κακό που έχει φέρει στην Ελλάδα η γερμανική λαίλαπα, η οποία, κάθε μέρα που περνάει, αγριεύει όλο και περισσότερο, ειδικά όσο η Ελλάδα την “προσκαλεί” με την αδιανόητη στάση της πλήρους υποταγής και της πλήρους νομιμοποίησης αυτής της πολιτικής. Δεν είναι δυνατόν η Αθήνα όχι μόνον να κάνει όλα όσα της απαιτούνται, αλλά και ταυτόχρονα να έχει εξελιχθεί σε έκφραστη, σε φωνή του Βερολίνου, την ώρα που εκείνο διαλύει συστηματικά αυτό τον τόπο. Δεν πάει άλλο.
Απαιτούνται λοιπόν γενναίες αποφάσεις συγκρούσεων. Και αναζητούνται εκείνοι που θα μπορέσουν να λάβουν τέτοιες αποφάσεις και να οργανώσουν την εκτέλεσή τους με μία σοβαρή, συστηματική διεθνή και εσωτερική προετοιμασία της χώρας.
Η Ευρώπη δεν ανήκει στους Γερμανούς, όσο κι αν προσπαθούν να την καταστήσουν de facto δική τους. Ούτε η Ελλάδα τους ανήκει. Και κάποιος επιτέλους πρέπει να τους το πει στα σοβαρά. Και, όταν τους το πει, ασφαλώς και να το εννοεί.
