«Εχετε γεια βρυσούλες…»

Με κίνδυνο να κατηγορηθώ για αμφιλεγόμενο εθνικό φρόνημα, έχω μία απορία.

Πώς γίνεται οι Σουλιώτισσες να πέφτουν στον γκρεμό το 1803 τραγουδώντας ένα τραγούδι που γράφτηκε το 1908;

Και γιατί να πέφτουν στον γκρεμό τραγουδώντας ελληνικά, όταν η βασική τους γλώσσα ήταν τα αρβανίτικα;

Δεν μοιάζει και πολύ λογικό. Είναι σαν να λέμε, ας πούμε, ότι ο Βενιζέλος έκανε την επανάσταση στο Θέρισο τραγουδώντας το «Dark side of the Moon» των Pink Floyd.

Και άλλωστε, λογικό ή παράλογο, δεν έχει καμία σημασία.

Είμαστε αυτοί που είμαστε και γίναμε ό,τι γίναμε είτε χόρεψαν οι Σουλιώτισσες στον Ζάλογγο είτε δεν χόρεψαν.

Δυστυχώς όμως, η υστερία είναι το εθνικό μας άθλημα. Και η υστερία επί των εθνικών ζητημάτων μια προφανώς επικερδής απασχόληση.

Κακά τα ψέματα, κανένα έθνος στον κόσμο δεν διαθέτει τόσους αυτόκλητους φρουρούς παραμένοντας ταυτοχρόνως τόσο εθνικά απροστάτευτο.

Ξέρετε γιατί; Επειδή από εθνοφρουρούς να φάνε κι οι κότες. Αλλά τους πατριώτες τους ψάχνεις με το φανάρι.

Διότι το ζητούμενο ενός εθνικού φρονήματος δεν είναι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν το κρυφό σχολειό, ο χορός του Ζαλόγγου ή το χάνι της Γραβιάς. Αλλά αν το φρόνημα αυτό εκφράζεται εμπράκτως σε έναν καθημερινό πατριωτισμό.

Χιλιάδες αγρότες, με ανεπίληπτο κατά τα άλλα εθνικό φρόνημα, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους για το Σούλι, δίνουν μάχη να μην πληρώσουν δέκα ευρώ φόρο το στρέμμα. Εκατό ευρώ τον χρόνο για κάθε δέκα στρέμματα αγροτικής γης!..

Τι να τον κάνω λοιπόν τον Ζάλογγο και τη Γραβιά όταν ο πατριωτισμός τελειώνει εκεί που αρχίζει η τσέπη του καθενός;

Τι να τα κάνω τα παλικάρια που διυλίζουν τη Ρεπούση αλλά καταπίνουν αμάσητο τον εθνικό εξευτελισμό με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο;

Τι να την κάνω την οργή για τον «συνωστισμό στη Σμύρνη», αλλά την ανοχή για τετρακόσιους είκοσι πέντε χιλιάδες ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής που συνωστίζονται ανάμεσά μας;

Τις εθνικές ιερεμιάδες λοιπόν, τις ακούω βερεσέ.

Διότι τα έθνη δεν τα κρατάνε όρθια οι κραυγές των αγραμμάτων και οι οιμωγές των φανατικών. Αλλά ο καθημερινός και έμπρακτος πατριωτισμός των ελεύθερων ανθρώπων που τα συγκροτούν.

Διαφορετικά, «έχετε γεια βρυσούλες…»!