Τα εγκληματικά γεγονότα της Μανωλάδας είναι γνωστά σε όλους. Και βεβαίως καταδικαστέα.
Ωστόσο η εγκληματική συμπεριφορά κουμπουροφόρων παραγωγών και επιστατών συνδυαζόμενη με το θεσμικό κενό στα ζητήματα απασχόλησης των μεταναστών οδηγεί στον απόλυτο παραλογισμό και στην οικονομική καταστροφή της παραγωγής φράουλας στην περιοχή της Ηλείας.
Αυτή τη στιγμή όλη η περιοχή είναι ζωσμένη από επιθεωρητές του υπουργείου Εργασίας οι οποίοι εποπτεύουν χωράφια και συσκευαστήρια αναζητώντας ανασφάλιστους εργάτες μετανάστες. Και εδώ ξεκινάει ο απόλυτος παραλογισμός.
Οι προσφέροντες εργασία αλλοδαποί στην Μανωλάδα είναι κυρίως μετανάστες με ροζ κάρτα. Δηλαδή με προσωρινή άδεια παραμονής, αλλά χωρίς άδεια εργασίας.
Οι άνθρωποι αυτοί αναμένουν μήνες επί μηνών την αξιολόγηση της περίπτωσής τους, η πολιτεία τους έχει παραχωρήσει το δικαίωμα παραμονής στη χώρα αλλά δεν νοιάζεται πως θα ζήσουν αν δεν έχουν την δυνατότητα εργασίας.
Όσοι υπάγονται σε αυτό το καθεστώς δεν μπορούν να εργασθούν νόμιμα και βεβαίως οι εργοδότες τους δεν μπορούν καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές γι’ αυτούς, ούτε καν εργόσημο. Οπότε η μόνη επιλογή επιβίωσης είναι η παράνομη εργασία. Αναγκαστικά κατευθύνονται στην παράνομη εργασία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή δυστυχώς. Το νομικό κενό στην περίπτωσή τους είναι προφανές.
Τώρα λοιπόν στην περίπτωση της Μανωλάδας, μετά και τα τελευταία γεγονότα, ζούμε τον τέλειο παραλογισμό.
Το προϊόν σαπίζει αμάζευτο στα χωράφια, οι μετανάστες δεν μπορούν να δουλέψουν γιατί δεν το επιτρέπουν οι επόπτες και οι παραγωγοί βιώνουν ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή. Έχουν ξοδέψει τουλάχιστον 3.000 το στρέμμα για την καλλιέργεια φράουλας, συνολικά έχουν επενδυθεί περίπου 60 εκατ. ευρώ στην καλλιέργεια φράουλας, τα οποία κινδυνεύουν να χαθούν.
Επιπλέον κινδυνεύει να χαθεί η αγορά της Ρωσίας, η οποία ήδη άρχισε να προμηθεύεται φράουλες από τη γειτονική Τουρκία.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι παραγωγοί της Ηλείας δεν έχουν καμία τύχη και γι’ αυτό είναι σε απόγνωση.
Ζητούν έστω κατ’ εξαίρεση να καταβάλουν εργόσημο για τους ξένους εργάτες με βάση τον αριθμό της ροζ κάρτας του καθενός. Ώστε τουλάχιστον να μαζευτεί το προϊόν και να περιορισθεί κατά το δυνατόν η ζημιά που προκλήθηκε.
Η Πολιτεία οφείλει να δώσει μια κάποια λύση. Ο εγκλωβισμός μεταξύ θεσμικού κενού και εγκληματικής δράσης δεν είναι ανεκτός. Αν διατηρηθεί θα δώσει ακόμη πιο βαριά γεγονότα από τα τελευταία.
