Είχα τις προάλλες μια συνάντηση με έναν καθηγητή Οικονομικού Πανεπιστημίου, με σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τη Μεγάλη Βρετανία.

Στο βασικό ερώτημά μου «πού πάμε» η απάντηση ήταν «σίγουρα, όχι μ’ αυτό τον τρόπο».

Η έμφαση έπρεπε να δοθεί από την πρώτη στιγμή στην ανάπτυξη. Η Ελλάδα πρέπει να επιλέξει κλάδους που έχει πλεονέκτημα, να φτιάξει σχέδιο και να αρχίσει να βγαίνει από το «καβούκι της».

Ανέφερε μάλιστα μερικές απλές ιδέες από τις δεκάδες που υπάρχουν και που θα μπορούσαν να φέρουν ανάπτυξη στη χώρα. Αναφέρω μερικές όπως τις παρέθεσε σε σημείωμα του:

  • Υποστήριξη και ίδρυση φαρμακευτικών εταιρειών για την παραγωγή γενοσήμων φαρμάκων.
  • Επιχειρήσεις ιατρικού τουρισμού. Με τον όρο «ιατρικό τουρισμό» αναφερόμαστε σε υπηρεσίες που παρέχουν ταυτόχρονα ιατρικές υπηρεσίες όπως επεμβάσεις αισθητικής και τουριστικές υπηρεσίες.
  • Εταιρείες διαχείρισης κοινοτήτων για ηλικίες άνω των 65. Οι εταιρείες αυτές αφορούν την δημιουργία οικισμών ( με όλες τις σχετικές υποστηρικτικές δραστηριότητες π.χ. ιατρικά κέντρα και διασκέδαση ) που να φιλοξενούν ανθρώπους τρίτης ηλικίας.
  • Περιφερειακά κέντρα διαχείρισης αποθεμάτων και προμηθειών.
  • Εταιρείες για τηνριση και επεξεργασία αποβλήτων.
  • Εταιρείες παραγωγής εξειδικευμένων προϊόντων που αφορούν τα τρόφιμα. Αναφερόμαστε σε εταιρείες που επεξεργάζονται αγροτικά προϊόντα και παράγουν νέα προϊόντα όπως π.χ. γιαούρτι με δημητριακά .
  • Δημιουργία κέντρων εκπαίδευσης με στόχο την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και της παιδείας. Οι επιχειρήσεις θα φιλοξενούν ανήλικους ή ενήλικους μαθητές που θα διδάσκονται στην Αγγλική γλώσσα θέματα ελληνικής φιλοσοφίας, αρχές ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού.

Βεβαίως και προσυπογράφω τις απόψεις του φίλου καθηγητή. Όμως, τι φταίει και τίποτε οργανωμένο δεν γίνεται στη χώρα αυτή;

Ίσως και το γεγονός ότι το πολιτικό μας σύστημα θεωρούσε δεδομένο ότι η ανάπτυξη μπορεί να έρθει εύκολα με δάνεια, ευρωπαϊκά προγράμματα και εξωτερική βοήθεια.

Τώρα πια και αυτός ο μύθος κατέρρευσε. Ανάπτυξη θα έρθει μόνο αν εστιάσουμε στις δικές μας δυνατότητες, τα δικά μας πλεονεκτήματα, με σχέδιο και ανθρώπους αποφασισμένους να δουλέψουν.

Μόνο και μόνο τότε θα «πάμε καλά»!