Κατά την τελευταία διετία υπάρχει ένα κενό επικοινωνίας στην διακυβέρνηση. Όχι ότι δεν κυκλοφορούν ανακοινώσεις, όχι ότι δεν γίνονται δηλώσεις. Ίσα ίσα, τα δελτία τύπου διανέμονται με το τσουβάλι.

Υπάρχει υπερπληροφόρηση σε ό,τι αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις (μεταξύ πολιτικών) ενώ εκατοντάδες σελίδες διανέμονται κάθε εβδομάδα από τα κόμματα, τα οποία αναλύουν τη δική τους οπτική για το παραμικρό: «εμείς και η αύξηση στα διόδια», «ο δικός μας αγώνας για το ωράριο των φαρμακείων», «η δική μας πρόταση για τα φωτοβολταϊκά βορείου Αιγαίου». Στη διάρκεια της διετίας έχουν αναιρεθεί πολλά κι έχουν διαψευστεί τα μισά.

Δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν οι αλλαγές ήταν οι μάρτυρες μιας πορείας με συγκεκριμένη κατεύθυνση. Πλην όμως δημιουργείται η αίσθηση ότι δεν υπάρχει σειρά, δεν κινούμεθα καν σε περιδίνηση (η οποία θα μας οδηγούσε απευθείας στον πάτο).

Το αλαλούμ της ενημέρωσης αυξάνει την ανασφάλεια. Για τους διοικούντες όμως φαίνεται ότι βολεύει: αρκεί να βγει κι ετούτη η μέρα_ να βγει επικοινωνιακά.

Η συγκυβέρνηση ήλθε να επιτείνει το πρόβλημα της ενημέρωσης των πολιτών. Υπήρχε που υπήρχε το πρόβλημα της πολυφωνίας του ΠαΣοΚ, προστέθηκε τώρα η αλλόκοτη χασμωδία ακροδεξιάς, ρεταλιών του κέντρου και διορισμένων τεχνοκρατών.

Καθένας διεκδικεί το δικό του τρίλεπτο, τρίστηλο στα μέσα ενημέρωσης, προς όφελος της ατομικής προβολής. Βγαίνουν από το Μαξίμου κι αντί να εξηγήσουν ποιο είναι το ζητούμενο της συνάντησης, που είναι «πολύ κρίσιμη», μονοπωλούν το θέαμα για να προβάλλουν στοιχεία της στρατηγικής τους ή της προσωπικότητάς τους.

Συνήθως ο κ. Καρατζαφέρης λέει ότι θα αποχωρήσει από τη διαδικασία ενώ ο κ. Σαμαράς δηλώνει ότι κάνει την καλύτερη δουλειά για τον λαό. Δεν ξέρουμε αν οι πολίτες είναι ελάχιστα απαιτητικοί ή αν ενημερώνονται από τα διεθνή πρακτορεία και τους ξένους αναλυτές. Το βέβαιον είναι ότι εντός της χώρας πολλά δεν έχουν εξηγηθεί σε απλά ελληνικά.

Ένας ειδικός στην επικοινωνία θα είχε λύσει το ζήτημα της ολοκληρωμένης, έγκυρης πληροφόρησης _ και δεν μιλάμε για την απάντηση στα τρέχοντα.

Να, για παράδειγμα σήμερα ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠαΣοΚ δήλωσε ότι «τον Ιούνιο έρχονται κι άλλα μέτρα. Πρέπει να πούμε την αλήθεια στον λαό».

Την απάντηση σε κάτι τέτοια μπορεί να κάνει κάποιο Γραφείο Τύπου όμως την άλλη ενημέρωση, αυτή που θα εκλαϊκεύσει όσα διαπραγματεύονται οι οικονομολόγοι, πρέπει να αναλάβει ειδικός αφηγητής. Υπάρχει ανάγκη παράθεσης επιχειρημάτων, εξιστόρησης των εξελίξεων, περιγραφής των συνθηκών. Από το άλφα πηγαίνουμε στο βήτα. Χρειάζεται διαύγεια, έχουμε πολτό. Ακόμη και την ύστατη ώρα θα ήταν χρήσιμο να μαθαίναμε γιατί ο βασικός μισθός πρέπει να κατέβει στα 600 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα, γιατί δεν γίνεται καμία συζήτηση για την ακρίβεια, γιατί δεν δημιουργούνται φορολογικά κίνητρα για νέες επιχειρήσεις.

Ασφαλώς όλα αυτά δεν μειώνουν την πείνα. Βοηθούν όμως τη συζήτηση και σε μια δημοκρατία η συζήτηση είναι το άπαν. Η θολούρα οδηγεί σε αντιπαράθεση θολότητας, το ημίφως δημιουργεί εκφοβιστικές σκιές.