Η αδυναμία αποτελεσματικών διοικητικών μεταρρυθμίσεων έχει οδηγήσει στο σημείο τα δομικά και λειτουργικά προβλήματα του ελληνικού διοικητικού κράτους να αντανακλώνται στη λειτουργία των κυβερνήσεων και να επηρεάζουν αρνητικά την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας στο σύνολό της.
Στα προβλήματα συγκαταλέγονται η πολυνομία, ο κατακερματισμός των αρμοδιοτήτων και των δομών εφαρμογής τους, η άτυπη κοινωνική αντίδραση στην κρατική ρύθμιση και η διευρυμένη εγωκεντρική αντίληψη των κοινών.
Η αντιμετώπιση των προηγούμενων προβλημάτων δεν αποτελεί υπόθεση μιας κυβέρνησης, αλλά του συνόλου των δυνάμεων που αντιλαμβάνονται ότι το μεταπολιτευτικό κράτος είναι πλέον αδύνατο να διατηρηθεί και να συντηρηθεί. Προγραμματισμός, συντονισμός των δράσεων και διαρκής αξιολόγηση των κρατικών δομών είναι απαραίτητες. Ο συντονισμός των δράσεων, ειδικότερα, τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού όσο και εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα στην αλυσίδα των απαιτούμενων αλλαγών. Η κρίση παρέχει την ευκαιρία αναδιοργάνωσης των κρατικών δομών με έμφαση στον στρατηγικό σχεδιασμό, τη σύνδεση των αποτελεσμάτων των δράσεων των υπουργείων με τους προϋπολογισμούς, την αξιοποίηση των εργαζομένων ανάλογα με τα προσόντα και τις δεξιότητές τους σε ένα περιβάλλον ηλεκτρονικής πραγματικότητας.
Η δρομολόγηση των μεταρρυθμίσεων αυτών απαιτεί την ύπαρξη ενός ισχυρού συντονιστικού διακυβερνητικού κέντρου το οποίο θα εγγυηθεί ότι οι κρατικές δομές θα γίνουν λιτές και ευέλικτες, θα παρακολουθούν τους στόχους των δημόσιων πολιτικών και θα συνδέονται με τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Ο δρόμος για την ουσιαστική εφαρμογή τους είναι ιδιαίτερα δύσβατος. Αν αποτύχουμε εκ νέου να τον διαβούμε, τότε θα καταστεί, οσονούπω, άβατος.
Ο κ. Π. Καρκατσούλης είναι καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης.
