Tηλεοπτική «Κρίση» για τον Γούντι Αλεν

Η αλήθεια είναι πως ο Γούντι Αλεν είχε αρχίσει την… γκρίνια από πολύ νωρίς. Λίγο αφότου ανακοινώθηκε πως θα γύριζε ένα σίριαλ για τη διαδικτυακή streaming υπηρεσία Amazon TV Prime (ουσιαστικά πρόκειται για το διαδικτυακό κανάλι του Amazon.com) βγήκε για να παραδεχθεί πως ήταν λάθος του που αποδέχθηκε την πρόταση και ότι δεν ξέρει με ποιον τρόπο να διαχειριστεί-αξιοποιήσει το υλικό που έχει στο μυαλό του ώστε να καταλήξει σε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Δυστυχώς, όπως φαίνεται και από τις κριτικές που πήρε το «Crisis in six scenes», η απαισιοδοξία με την οποία αντιμετώπιζε το εγχείρημα δεν ήταν αβάσιμη. Η σειρά θεωρήθηκε μία τις πιο αδύναμες (αν όχι η πιο αδύναμη) δουλειές του. Μια άτυχη στιγμή στην πολύχρονη, επιτυχημένη πορεία του. Ενα «φάλτσο» και κακογραμμένο κεφάλαιο στο κατά Γούντι Αλεν αριστοτεχνικά ενορχηστρωμένο (με τις ταινίες του) παραμύθι της τραγελαφικής ύπαρξης των ανθρώπων που ζουν για να βλέπουν τις θεωρίες και τις ζωές τους να ανατρέπονται, τον χρόνο να τους προσπερνά και τις συγκυρίες και τις απρόοπτες εξελίξεις να στήνουν μοιραία παιχνίδια πάνω στην πλάτη τους.

Για αυτούς τους ανθρώπους μιλάει και το «Crisis in six scenes», το οποίο ανέβηκε στο Amazon TV Prime στα τέλη Σεπτεμβρίου. Μέσα από έξι ημίωρα επεισόδια η σειρά αφηγείται την ιστορία ενός μεσήλικου ζευγαριού στην Αμερική του 1960, η καθημερινότητα του οποίου ανατρέπεται εντελώς όταν εισβάλλει στο σπίτι του μια γεμάτη δροσιά κοπέλα. Ο Σίντνεϊ (τον ερμηνεύει ο ίδιος ο Γούντι Αλεν) και η Κέι (Ιλέιν Μέι) βρίσκονται να κάνουν πράγματα που δεν είχαν ποτέ φανταστεί, «παρακινημένοι» από την επαναστατημένη Λένι (Μάιλι Σάιρους) που λειτουργεί ως καταλύτης (ή ως ατομική βόμβα;) όχι μόνο στη δική τους ζωή αλλά και στις ζωές των στενών φίλων τους. Ωραία η ιδέα, «γουντιαλενικών προδιαγραφών», με το ιδιότυπο χιούμορ του δημιουργού να διαποτίζει το σενάριο (χαρακτηριστική η σκηνή όπου ο Αλεν ζητάει από τον κουρέα του να τον κουρέψει με τέτοιον τρόπο ώστε να μοιάσει στον Τζέιμς Ντιν). Τι φταίει όμως και η (δοκιμασμένη στον κινηματογράφο) συνταγή δεν λειτούργησε όπως θα περιμέναμε και το φιλόδοξο τηλεοπτικό ντεμπούτο του ογδοντάχρονου σταρ απογοήτευσε και τους πιο φανατικούς θαυμαστές του;

Πιθανώς η αδυναμία του (λόγω ηλικίας;) να καταλάβει και να ακολουθήσει τους (ταχύτατους) τηλεοπτικούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα αντί να κάνει ένα σίριαλ των έξι επεισοδίων να γυρίσει, όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε, μια πλαδαρή ταινία σπασμένη σε έξι μέρη επιχειρώντας να γεμίσει με ιδέες που επαρκούσαν οριακά για 90 λεπτά (όσο δηλαδή διαρκεί η ταινία) τις τρεις ώρες συνολικής διάρκειας της σειράς. Αυτό πάνω-κάτω έγραψε ο «Guardian» χαρακτηρίζοντας το αποτέλεσμα «αδέξια, μπερδεμένη και λειψή μονοκονδυλιά». «Μερικές σκηνές είναι αστείες, οι περισσότερες όμως διαθέτουν παρωχημένο χιούμορ» έγραψαν με τη σειρά τους οι «New York Times», ενώ ο «Economist» εξίσου αυστηρός έκανε λόγο για «έλλειψη ουσίας» επισημαίνοντας πως όλα δείχνουν ότι ο Αλεν ήταν απρόθυμος να «υιοθετήσει μια νέα φόρμα», γεγονός που οδήγησε σε ένα αποτέλεσμα-«σούπα».

Οπως και αν έχει, ο ίδιος ο σκηνοθέτης, αφοπλιστικά ειλικρινής, δεν κουράστηκε να δηλώνει ότι μετάνιωνε διαρκώς, ξανά και ξανά για την εμπλοκή του με την τηλεόραση. Η ανακοίνωση ότι το «Crisis in six scenes» δεν θα έχει δεύτερο κύκλο δεν εξέπληξε κανέναν. Οπότε ό,τι είδαμε είδαμε από τον τηλεοπτικό Γούντι, άλλο δεν έχει. Θα τον συναντήσουμε ξανά στον κινηματογράφο (ετοιμάζει ήδη τη νέα ταινία του με πρωταγωνίστρια την Κέιτ Γουίνσλετ), σε έναν χώρο όπου νιώθει οικεία και όπου μπορεί να δημιουργεί χωρίς τις ανασφάλειες που ως φαίνεται του προκάλεσε η μικρή (αλλά όχι άνευ μεγάλων κινδύνων ακόμη και για τους πιο έμπειρους) οθόνη.

Η σχέση του διάσημου σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού με τη μικρή οθόνη δεν ήταν ποτέ ιδιαιτέρως στενή, δεν ήταν «ερωτική» όπως η σχέση του με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε γράφοντας σκετσάκια στο «The Colgate Comedy Hour» το 1950. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε το 1960 στο «Candid Camera» ως Γούντι Αλεν. Εκτοτε έκανε πολύ λίγες εμφανίσεις σε εκπομπές όπως το «Tonight show», το (παιδικό) «Hot Dog» και το «Kraft Music Hall». Με το «Crisis in six scenes» έκανε ουσιαστικά το τηλεοπτικό ντεμπούτο του ως ηθοποιού καθώς για πρώτη φορά δεν υποδυόταν τον εαυτό του αλλά ερμήνευε έναν ρόλο.