Κύμα γάλλων αυτοεξόριστων θα προκαλέσει η τυχόν εκλογή της Λεπέν

Είναι κι αυτή μια ιδέα –αν και προϋποθέτει να μείνουν ανοικτά τα ευρωπαϊκά σύνορα και να εξακολουθήσει να ισχύει η Συμφωνία του Σένγκεν: όποιος ευρωπαίος ψηφοφόρος δεν συμφωνεί με το αποτέλεσμα των εκλογών στη χώρα του, όποιος δεν αντέχει τους ηγέτες που ανέδειξαν οι συμπατριώτες του, τα μαζεύει και πάει να ζήσει στη γειτονική ή σε μια άλλη χώρα, τέλος πάντων, που θα έχει όμως πολιτικούς ηγέτες και κυβέρνηση της αρεσκείας του!

Η ιδέα προέκυψε με αφορμή δημοσκόπηση που διενήργησε στη Γαλλία η εταιρεία Yougov για λογαριασμό του δικτύου μεταφορών (μετακομίσεων) Démépool με αφορμή τις επικείμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στη χώρα. Το βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι ένας στους πέντε γάλλους ψηφοφόρους δεν θα διστάσει να μετεγκατασταθεί σε άλλη χώρα αν το αποτέλεσμα της κάλπης (της προεδρικής πρωτίστως) είναι τέτοιο που θα καθιστά… αβίωτο τον βίο στην πατρίδα του. Και το συμπληρωματικό συμπέρασμα είναι ότι εκείνο που θα λείψει στους Γάλλους αν εγκαταλείψουν τη χώρα τους είναι η κοινωνική ασφάλιση!

Η έρευνα διενεργήθηκε στις 22 και 23 Μαρτίου σε περισσότερους από 1.000 ψηφοφόρους. Στην ερώτηση «προσωπικά σε ποιον βαθμό σχεδιάζετε να μετακομίσετε εκτός Γαλλίας αν το αποτέλεσμα της προεδρικής εκλογής δεν σας ταιριάζει», το 8% των ερωτηθέντων απεφάνθη με βεβαιότητα ότι θα μεταναστεύσει, ενώ το 12% απάντησε ότι «μάλλον θα μεταναστεύσει»! Δεν αποτελεί έκπληξη ότι πιο έτοιμοι να ετοιμάσουν τις βαλίτσες τους δηλώνουν οι ευρισκόμενοι στις ηλικιακές κατηγορίες των 25-34 και 45-54 ετών, ενώ πιο διστακτικοί εμφανίζονται οι άνω των 55 ετών.

Οι δημοσκόποι για λόγους πολιτικής ουδετερότητας δεν ζήτησαν από τους ερωτηθέντες να αποκαλύψουν η εκλογή τίνος εκ των 11 υποψηφίων προέδρων θα ήταν τόσο αβάσταχτη για αυτούς που θα αυτοεξορίζονταν. Είναι προφανές, ωστόσο, ότι δεν θα προέκυπταν τα ποσοστά αυτά αν δεν προέβαλλε ως βέβαια διεκδικήτρια του προεδρικού χρίσματος στον δεύτερο γύρο η Μαρίν Λεπέν.

Και, τηρουμένων των αναλογιών, αν συνυπολογίσει κανείς τη θεαματική δημοσκοπική άνοδο που καταγράφει τις τελευταίες ημέρες ο υποψήφιος της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν, θα υπέθετε ότι αν διενεργείτο σήμερα η έρευνα της Yougouv και της Démépool, τα ποσοστά των Γάλλων που δηλώνουν υπ’ ατμόν να εγκαταλείψουν τη χώρα θα εμφανίζονταν ακόμη υψηλότερα! Διότι πλέον οι ειδικοί δεν αποκλείουν την προοπτική να έχουμε στον δεύτερο γύρο μια μετωπική σύγκρουση της Λεπέν (Front National) και του Μελανσόν (Front de gauche)!

Σημειωτέον ότι η πιθανότητα μιας μονομαχίας Λεπέν – Μελανσόν έχει πλήξει και τη γαλλική αγορά ομολόγων –το spread του 10ετούς γαλλικού ομολόγου σε σύγκριση με το γερμανικό αυξήθηκε από τις 60 στις 73 μονάδες βάσης μόλις οι αγορές συνειδητοποίησαν ότι το ποσοστό των Γάλλων που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τον Μελανσόν εκτινάχθηκε από το 10% στο 17%. Θα στοιχημάτιζε κανείς ότι, αν απειληθεί περισσότερο η εμφανιζόμενη ως βέβαια εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στον δεύτερο γύρο, πιέσεις θα αρχίσει να δέχεται και το ευρώ.

Ενδιαφέρουσες είναι και οι απαντήσεις στο ερώτημα τι θα έλειπε περισσότερο από τους 20 στους 100 γάλλους ψηφοφόρους που δηλώνουν απολύτως ή αρκετά πρόθυμοι να μετατραπούν σε… πολιτικούς εξόριστους. Το 23% των ερωτηθέντων απάντησε ότι θα τους έλειπαν το κρασί και η γαλλική κουζίνα. Πιο συναισθηματικό το 24% δηλώνει ότι θα του έλειπε η πολιτιστική κληρονομιά, οι παραλίες, τα βουνά και οι άλλες φυσικές ομορφιές της Γαλλίας. Αλλά για το 26% δεν υπάρχει αμφιβολία: εκείνο που θα αναπολούσε περισσότερο στα ξένα θα ήταν το γενναιόδωρο γαλλικό κράτος πρόνοιας!

Δεν αποτελεί βεβαίως έκπληξη ότι οι νεότερες ηλικίες (18-24 ετών) δηλώνουν ότι στο εξωτερικό θα τους λείψει περισσότερο από την κοινωνική ασφάλιση το γαλλικό κρασί.

Η έρευνα των Yougov και Démépool θυμίζει τη δήλωση που είχε κάνει παραμονές των βουλευτικών εκλογών του 2008 στην Ιταλία ο Ουμπέρτο Εκο ότι θα εγκατέλειπε το Μιλάνο για να ζήσει στο Παρίσι αν κέρδιζε τις εκλογές και σχημάτιζε πάλι (την τρίτη από το 1994) κυβέρνηση ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο φόβος του διάσημου σημειολόγου επαληθεύθηκε, αλλά ο ίδιος άντεξε και συνέχισε να ζει στην Ιταλία ως τον Νοέμβριο του 2011, που ο Σόιμπλε και η Μέρκελ έριξαν την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Το δράμα με τους Γάλλους είναι ότι η γειτονική τους Ιταλία δεν αποτελεί πλέον εναλλακτική! Διότι εκεί καραδοκεί ο Μπέπε Γκρίλο.