Με πυρετώδεις ρυθμούς φαίνεται ότι συνεχίζονται οι αναζητήσεις ώστε να μπει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) πιο ενεργά στο παιχνίδι της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Σύμφωνα με πληροφορίες ευρωπαίων αξιωματούχων, που επικαλείται το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, ένα σχέδιο που έχει πέσει στο τραπέζι και εξετάζεται είναι να δανείσει η ΕΚΤ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και αυτό με τη σειρά του, έχοντας ενισχυμένα κονδύλια, να δανείσει εφόσον χρειαστεί χώρες της ευρωζώνης (π.χ Ιταλία).

«Ορισμένες συζητήσεις έχουν ήδη λάβει χώρα… Θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος να υπερκεραστούν οι νομικοί περιορισμοί της ΕΚΤ» τονίζει χαρακτηριστικά αξιωματούχος με γνώση των συζητήσεων. Πολλοί οικονομολόγοι έχουν αρχίσει να επισημαίνουν ότι αν η ΕΚΤ δεν αναλάβει ενεργότερο ρόλο, τότε ακόμη και η ενίσχυση του οπλοστασίου του προσωρινού μηχανισμού χρηματοοικονομικής σταθερότητας (EFSF) με ένα τρισεκατομμύριο ευρώ δεν θα είναι αρκετή σε περίπτωση που η κρίση χρέους ξεφύγει από την Ελλάδα και «χτυπήσει» την Ιταλία ή την Ισπανία.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα για έναν ενεργότερο ρόλο της ΕΚΤ είναι οι προβλέψεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ περί ανεξαρτησίας της ευρωτράπεζας και της απαγόρευσης να χρηματοδοτεί τον δανεισμό κρατών – μελών της ευρωζώνης. Από την ίδια τη Φραγκφούρτη, τ αμηνύματα είναι ότι η τράπεζα δεν θα μεταβληθεί σε έσχατο δανειστή (lender of last resort). Αυτό άλλωστε είναι κάτι που προς τον παρόν τουλάχιστον προκαλεί αλλεργία στο Βερολίνο, ενώ στο Παρίσι έχει προχωρήσει αρκετά η ιδέα να δοθεί στον EFSF τραπεζική άδεια ώστε να μπορεί να δανείζεται από την ΕΚΤ και στη συνέχεια να δανείζει τα κράτη που το χρειάζονται. Η άποψη αυτή έχει προκαλέσει διαμάχη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας.

Αλλος αξιωματούχος της ευρωζώνης τονίζει ότι τα δάνεια της ΕΚΤ προς το ΔΝΤ θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με διάφορους τρόποπυς, είτε χορηγώντας απευθείας οικονομική βοήθεια προς ένα κράτος της ευρωζώνης είτε μέσω του EFSF. Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό θα καταρριφθεί και η κριτική που προέρχεται από πολλές χώρες του ΔΝΤ ότι το Ταμείο χρησιμοποιεί χρήματα κρατών που δεν συμμετέχουν στην ευρωζώνη για να διασώσει πλούσια κράτη. Πρόκειται για μία κριτική που έχουν διατυπώσει αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες και νέες οικονομικές δυνάμεις, όπως η Βραζιλία.