Στις ελληνικές καλένδες παραπέμπεται η μετεγκατάσταση της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, καθώς η δημοσιονομική κρίση καθιστά αδύνατη την εξεύρεση κεφαλαίων για τη μεταφορά του εκθεσιακού κέντρου στη Σίνδο.
Το θέμα επανήλθε στη συμπρωτεύουσα με αφορμή σύσκεψη μεταξύ του γραμματέα του εθνικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, κ. Μιχ. Καρχιμάκη, και εκπροσώπων των παραγωγικών φορέων της πόλης.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ετέθη από τον επιχειρηματικό κόσμο της πόλης ζήτημα παραμονής της ΔΕΘ στο κέντρο, καθώς η κρίση απομακρύνει de facto την εξεύρεση κεφαλαίων για τη μετεγκατάσταση στη Σίνδο, για την οποία μπορεί και να απαιτηθούν έως και ένα δισ. ευρώ.
Το ζήτημα έθεσε ορθά-κοφτά ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, κ. Δημ. Μπακατσέλος, ο οποίος τόνισε ότι το σενάριο μεταφοράς της στη Σίνδο είναι εκτός τόπου και χρόνου και πρότεινε την παραμονή της ΔΕΘ στο κέντρο ως το μόνο ρεαλιστικό σενάριο. Με αυτή την άποψη φαίνεται να συμφώνησε και η πλειονότητα των παραγωγικών φορέων της Θεσσαλονίκης.
Σε αυτή τη στάση ο κ. Καρχιμάκης απάντησε διά της σιωπής, γεγονός που πυροδότησε πλήθος ερμηνειών στην πόλη και οδήγησε, αργότερα στη γενικότερη επίθεση των στελεχών της ΝΔ κατά της κυβέρνησης.
Η πρώτη ΣΔΙΤ, η μελέτη Δοξιάδη και ο Καλατράβα
Καθώς η δημοσιονομική κρίση έχει καταστήσει τη χρηματοδότηση φιλόδοξων πρότζεκτ αδύνατη, το ενδεχόμενο παραμονής της ΔΕΘ στον κέντρο της πολης φαίνεται να αποκτά μόνιμο χαρακτήρα. Ωστόσο, βρίσκεται σε εξέλιξη διαγωνισμός από τη ΔΕΘ ΑΕ, προϋπολογισμού 1,5 εκατ. ευρώ, για τη μελέτη των νέων εκθεσιακών υποδομών στη Σίνδο, ο οποίος παρεμπιπτόντως, εάν προχωρήσει, θα δημιουργήσει και ταμειακό ζήτημα στην εταιρεία.
Ετσι, με τη ΔΕΘ ακόμη ακέφαλη, έπειτα από την αποπομπή της προηγούμενης διοίκησης, το μόνο χειροπιαστό που έχει η εταιρεία στα χέρια της είναι η χρηματοοικονομική μελέτη ανάπλασης της υπάρχουσας έκτασής της με σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) που εκπονήθηκε το 2005 από το γραφείο Δοξιάδη. Σημειωτέον ότι η μελέτη υποβλήθηκε στη συνέχεια στο υπουργείο Οικονομίας και έλαβε τον πρώτο αριθμό στην κατηγορία των ΣΔΙΤ.
Η μελέτη Δοξιάδη πρότεινε πέντε διαφορετικά σενάρια οικονομικής εκμετάλλευσης του χώρου της έκθεσης, με ριζικές αναπλάσεις και δημιουργία εμπορικών χώρων, χώρων εστίασης αλλά και ξενοδοχείου. Κατά τους μελετητές, το τέταρτο σενάριο ήταν το πλέον καλό και για τα δύο μέρη.
Ενας φορέας ΣΔΙΤ θα αναλάμβανε το κόστος των παρεμβάσεων, οι οποίες κατά μέγιστον θα έφταναν τα 144 εκατ. ευρώ εσωτερικά και συνολικά τα 200 εκατ. ευρώ , συμπεριλαμβάνοντας, δηλαδή, και τις εξωτερικές παρεμβάσεις.
Η μεικτή εταιρεία θα εκσυγχρόνιζε και θα δημιουργούσε νέες εκθεσιακές εγκαταστάσεις, θα δημιουργούσε χιλιάδες υπόγειες θέσεις στάθμευσης, υπόγεια σύνδεση με το μετρό με εμπορική χρήση, ελεύθερους χώρους και χώρους πρασίνου, πολυχώρο πολιτισμού κι εστίασης και μοντέρνο ξενοδοχείο.
Εγγυημένα έσοδα
Τα έσοδα του φορέα της σύμβασης θα προέρχονταν από την εκμίσθωση καταστημάτων, χώρων γραφείων και θέσεων στάθμευσης, καθώς και από την παραχώρηση του πολυχώρου και του ξενοδοχείου.
Η εφαρμογή της επένδυσης θα προχωρούσε στην επόμενη πενταετία και από το 2011 η εταιρεία θα άρχιζε να έχει έσοδα, ξεκινώντας από 12,9 εκατ. ευρώ, τα οποία σταδιακά αυξανόμενα θα έφταναν τα 29,2 εκατ. ευρώ το 2036. Ο εσωτερικός ρυθμός απόδοσης της επένδυσης θεωρήθηκε ίσως ο υψηλότερος στο είδος του τόσο για την ΔΕΘ ΑΕ (10,4%) όσο και για τον φορέα ΣΔΙΤ (11,8%).
Δηλαδή, χωρίς να «φαγωθεί» ελεύθερος χώρος για τη Θεσσαλονίκη και με τη ΔΕΘ ανοιχτή στο κοινό, η πόλη θα είχε ένα σύγχρονο εκθεσιακό κέντρο, ισάξιο αυτών του εξωτερικού, το δε κράτος θα έβαζε ελάχιστα κεφάλαια για την υλοποίηση του σχεδίου.
Μάλιστα, η μελέτη Δοξιάδη «ντύθηκε» με αρχιτεκτονική – πολεοδομική πρόταση του ισπανού αρχιτέκτονα, Σαντιάγκο Καλατράβα, η οποία θα έδινε προστιθέμενη αξία στη ΔΕΘ και στην πόλη, διαφημίζοντάς το εγχείρημα και στον υπόλοιπο κόσμο.
Ωστόσο, η πρωτοβουλία για τη νέα ΔΕΘ ξεσήκωσε κύμα διαμαρτυριών από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που υποχρέωσαν την τότε κυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή να αφήσει πολιτικά «ακάλυπτη» τη διοίκηση της ΔΕΘ ΑΕ.
Ο δε δήμαρχος Θεσσαλονίκης, εκείνη την εποχή, κ. Β. Παπαγεωργόπουλος «μπλόκαρε» στο υποθηκοφυλακείο 14 στρέμματα που είχε παραχωρήσει ο δήμος στη ΔΕΘ πριν από μισό αιώνα, προκειμένου να ακυρωθεί το σχέδιο, όπερ και εγένετο τελικά ελέω δημοσιονομικής κρίσης.
