Ο πρώτος… φιλολόγος

Τα μυστικά του ερωτικού ασπασμού διδάσκονται στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Ενας περίεργος καθηγητής συγκεντρώνει πλήθος φοιτητών οι οποίοι εντρυφούν στη θεωρία και στη συνέχεια εμπεδώνουν τις γνώσεις τους στην πρακτική εξάσκηση

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο δεν πέφτει καρφίτσα καθώς η φοιτητική ομήγυρις έχει τα μάτια καρφωμένα στην έδρα. Ηδη τέσσερις νέοι και ισάριθμες συμφοιτήτριές τους έχουν πάρει θέσεις αναμένοντας τις οδηγίες του καθηγητή τους. Εκείνος, με μιαν αδιόρατα πονηρή σπίθα στο βλέμμα, δίνει το σήμα. Και σχεδόν ταυτόχρονα τα τέσσερα ζεύγη αρχίζουν τα… φιλιά, κάπως ντροπαλά στην αρχή, όλο και πιο φλογερά όσο περνούν τα δευτερόλεπτα, καθώς δοκιμάζουν διάφορες τεχνικές και στάσεις, υπό τα χειροκροτήματα και συχνά τις επευφημίες και παροτρύνσεις των υπόλοιπων σπουδαστών, που σηκώνουν το χέρι ανυπομονώντας να εξεταστούν και αυτοί στο μάθημα.

Απίστευτο και όμως αληθινό: πρόκειται για το μάθημα του… φιλιού που καθιερώνεται στα αμερικανικά πανεπιστήμια με αθρόα προσέλευση της σπουδάζουσας νεολαίας. Την έδρα κατέχει ο Μάικλ Κρίστιαν, ο πρώτος φιλολόγος (σ.σ.: προσοχή στον τόνο, δεν πρόκειται για φιλόλογο!) στα εκπαιδευτικά χρονικά, που δεν προλαβαίνει να ταξιδεύει από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο, από το Σιάτλ ως το Μαϊάμι, για να διδάξει την τέχνη του φιλιού, στην οποία από χρόνια εντρυφεί με άριστα αποτελέσματα. Τις εμπειρίες του τις έχει αποκρυσταλλώσει στο σύγγραμμα «Η Τέχνη του Φιλιού» το οποίο έχει ήδη μεταφραστεί σε 18 γλώσσες, από τα ισλανδικά ως τα βουλγαρικά, και εξάγεται σε 20 χώρες με τρομερή επιτυχία και ζήτηση αυξανόμενη, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη δίψα για μάθηση.

Να, λοιπόν, που και το φιλί σηκώνει διδαχή. Διότι, όπως εξηγεί ο Μάικλ, ουδείς δικαιούται να διεκδικήσει εύσημα Καζανόβα (ή Κλεοπάτρας) αν γνωρίζει και κατά κόρον εφαρμόζει έναν και μοναδικό τρόπο φιλήματος. Διότι οι τρόποι είναι πολλοί ­ και εδώ έγκειται η συμβολή του διάσημου φιλολόγου: ξεχωρίζει, καταγράφει και περιγράφει διεξοδικά 25 διαφορετικούς τρόπους φιλήματος και στο σύγγραμμά του έχει αφιερώσει ένα κεφάλαιο στον καθένα.

Φιλί και κεφάλαιο λοιπόν ­ και κάθε κεφάλαιο θα μπορούσε να γίνει ολόκληρος τόμος από τις παραλλαγές στις οποίες μυούνται οι μαθητές του Μάικλ, καθώς εγκαίρως ο μοναδικός φιλολόγος έκρινε ότι δεν αρκεί το βιβλίο για τη διδαχή και γι’ αυτό αποφάσισε να προχωρήσει σε θεωρητική διδασκαλία από καθέδρας αλλά και σε πρακτική εξάσκηση υπό την μορφή σεμιναρίων για καθένα από τα οποία εισπράττει αμοιβή 2.000 δολαρίων, με αθρόα πάντοτε προσέλευση φοιτητών. Στην ουσία μεταβιβάζει στις νεότερες γενεές την εικοσαετή πείρα που απέκτησε, εμπνευσθείς και αυτός από κάποια κοπέλα στα νιάτα του, που του άνοιξε τα μάτια.

«Ημουν 20 χρόνων, φουλ ερωτευμένος. Μια μέρα, εκεί που φιλιόμασταν, εκείνη αντελήφθη ότι είχα ανοιχτά τα μάτια μου. «Μα τι κάνεις;» μου λέει με ύφος αυστηρό. «Οταν φιλιούνται οι άνθρωποι δεν κοιτάζονται. Δεν το ξέρεις;». Ενιωσα πολύ άσχημα αλλά δεν την πίστεψα. Και αποφάσισα να ανακαλύψω μόνος μου την αλήθεια. Πήγα στη βιβλιοθήκη, αλλά όσο κι αν έψαξα δεν κατάφερα να βρω ούτε ένα βιβλίο ούτε μία εργασία πάνω στο ζήτημα αυτό. Ετσι αποφάσισα να το γράψω εγώ το βιβλίο αυτό…».

Τον έσωσε η μεθοδικότητά του. Γιατί ο Μάικλ έστειλε γραπτά ερωτηματολόγια σε εκατοντάδες ανθρώπους και χρειάστηκε χρόνια για να επεξεργαστεί και να ταξινομήσει τις απαντήσεις στις οποίες στηρίζει το σύγγραμμά του, που δεν το θεωρεί τελειωμένο, αλλά συνεχίζει ακάματος την έρευνα ­ τώρα πια με πολύ σύγχρονες μεθόδους. Εχει στο Internet τη διεύθυνση http://www.kissing.com όπου ο καθένας μπορεί να υποβάλλει τις ερωτήσεις του αλλά και να υποβάλλει τις απόψεις του. Ετσι, μέσω του Internet, ο Μάικλ έκανε μια νεότερη έρευνα σε δείγμα 1.270 ατόμων από 23 χώρες, υλικό που του επέτρεψε να προχωρήσει σε δεύτερη έκδοση του συγγράμματός του, αναθεωρημένη και βελτιωμένη.

Με βάση τα νεότερα δεδομένα λοιπόν η θεωρία αποκρυσταλλώνεται σε 25 βασικά είδη φιλιού. Μπορεί ένα στόμα να εντρυφήσει σε τέτοια ποικιλία; «Μπορεί!» δηλώνει απτόητος ο Μάικλ, διαβεβαιώνοντας ότι και αυτός ο ίδιος προσωπικά έχει δοκιμάσει και τα 25 είδη φιλιού, με απόλυτη επιτυχία. Εδώ όμως προκύπτει το μέγα ερώτημα: Με τέτοιες εκπληκτικές ικανότητες, πώς και έμεινε γεροντοπαλίκαρο 44 ετών ο μαέστρος του φιλιού; Πώς και δεν κατάφερε ακόμη καμιά γυναίκα να τον τυλίξει;

Η απάντηση είναι απλή: «Δυστυχώς το βιβλίο ελάχιστα με ωφέλησε επί προσωπικού επιπέδου. Διότι κάθε γυναίκα που φιλάω, γνωρίζοντας τη θεωρητική μου κατάρτιση, περιμένει τον ουρανό με τ’ άστρα, δηλαδή επιδόσεις υπεράνθρωπες εκ μέρους μου. Οπότε μοιραία απογοητεύεται κα ασφαλώς μετά το φιλί θα σκέφτεται: «Σιγά τον μεγάλο καρδιοκατακτητή. Αυτό ήταν όλο;»».

Τα είδη του φιλιού και η τεχνική τους

Η θεωρία του φιλιού είναι άκρως εμπεριστατωμένη. Βεβαίως την πρωτοκαθεδρία έχει πάντα το φιλί στα χείλη, ως «βασική συνταγή» για κάθε άλλο είδος φιλιού. Συμβουλεύει λοιπόν ο φιλολόγος: «Ξεχάστε κάθε βιασύνη. Πλησιάστε αργά τη σύντροφό σας, μόλις αγγίζοντας τα χείλη και μετά, ξαφνικά κι απότομα εγκαταλείψτε το στόμα σας επάνω στο δικό της. Απολαύστε την απαλότητα και τη ζεστασιά. Προσπαθήστε να παρατείνετε το φιλί όσο το δυνατόν περισσότερο».

Δεύτερο στην ιεραρχία είναι το φιλί στον λαιμό, που έχει κι αυτό τα κόλπα του. Στατιστικά οι γυναίκες το θεωρούν πιο ερεθιστικό από το πρώτο, σε ποσοστό 97%. Είναι σχεδόν φυσική συνέχεια του φιλιού στα χείλη, με «κατάληξη» τη λακκουβίτσα στη βάση του λαιμού. Ιδιαιτέρως συνιστάται το φιλί σε στυλ Δράκουλα, κατά το οποίο ο άνδρας βρίσκεται πίσω από τη γυναίκα και σκύβει απαλά στον ώμο της.

Εξίσου αποτελεσματικό είναι το φιλί στ’ αφτί, όπου συνιστώνται τα ελαφρά δαγκωματάκια (υπό την προϋπόθεση ότι «αρέσουν» στο θύμα). Λιγότερο σεξουαλικό αλλά πολύ πιο τρυφερό είναι το φιλί στα μάτια: περιμένουμε να τα κλείσει η παρτενέρ και μετά αποθέτουμε απαλά τα χείλη μία φορά στο καθένα.

Ασύνηθες και συνεπώς εξαιρετικά πρωτότυπο θεωρείται το «ηλεκτρικό φιλί». «Οπωσδήποτε πρέπει να επικρατεί σκοτάδι και να πατάμε σε μοκέτα ή παχύ χαλί. Ο άνδρας ή η γυναίκα τρίβει τις σόλες των παπουτσιών του/της έτσι ώστε να συγκεντρώσει αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο. Στη συνέχεια πλησιάζει τη/τον σύντροφο φροντίζοντας να μην αγγίξει κανένα σημείο του σώματος παρά μόνο τα χείλη, στα οποία πλησιάζει απαλά. Τη στιγμή της επαφής γίνεται εκκένωση του ηλεκτρικού φορτίου και μέσα στο σκοτάδι δημιουργείται ελαφρός σπινθήρας». Ακολουθεί φιλί στα χείλη, που μυρμηγκιάζουν λόγω της ηλεκτρικής εκκένωσης.

Αντιθέτως πολύ συνηθισμένα είναι τα φιλιά με αλλεπάλληλες απαλές δαγκωματιές, που πάντα πρέπει να δίνονται με ανάλογη προσοχή και μέτρο προκειμένου να αποφευχθεί ενδεχόμενος τραυματισμός του συντρόφου ­ ιδίως αν απεχθάνεται τα σημάδια. Με τα δόντια ανασηκώνουμε απαλά το δέρμα, το αφήνουμε και προχωρούμε σε άλλο σημείο.

Στο λεγόμενο «φιλί διολίσθησης» το στόμα γλιστράει σε όλο το μήκος του βραχίονα, του ποδιού ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή του σώματος ­ εξαρτάται από το θάρρος εκείνου που φιλάει. Εντυπωσιακό χαρακτηρίζεται το θορυβώδες φιλί που προσφέρει και… ακουστική απόλαυση, ενώ το «ρυθμικό φιλί» απαιτεί κάποια δεξιοτεχνία καθώς τα χείλη πλησιάζουν και απομακρύνονται στον ρυθμό της μουσικής που απαραιτήτως πρέπει να ακούγεται ­ ειδάλλως δεν έχει νόημα.

Αυτά είναι τα απολύτως βασικά. Από εκεί και πέρα, στο σύγγραμμα αναφέρονται τα δημόσια φιλιά που σημαίνουν «σ’ αγαπώ κι ας το μάθει ο κόσμος όλος», τα «φιλιά της πεταλούδας» όπου πλησιάζει ο ερωτοχτυπημένος το βλέφαρό του στο μάγουλο της αγαπημένης και το ανοιγοκλείνει αγγίζοντας ελαφρά το μάγουλό του, το «ανάποδο φιλί» όπου η γυναίκα είναι ξαπλωμένη ανάσκελα και ο άνδρας γονατιστός επάνω από τον ώμο της πλησιάζει ανάποδα με τη μύτη του στο σαγόνι της. Ακολουθούν τα λεγόμενα «αθλητικά φιλιά», όπως το «υποβρύχιο» που απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες και μεγάλη προσοχή διότι υπάρχει ο κίνδυνος πνιγμού. Παραλλαγή είναι το φιλί στη βροχή ή στο ντους του σπιτιού, όπου σημαίνοντα ρόλο παίζει το υγρό στοιχείο που χαρίζει ιδιαίτερη αίσθηση. Πιο προχωρημένο είναι το «φιλί ασφυξίας», εξαιρετικά παρατεταμένο, στη διάρκεια του οποίου η αναπνοή γίνεται από τη μύτη για να μη σκάσουν τα θύματα. Επίσης το «φιλί εν κενώ» ή «βεντούζα», κατά το οποίο αναρροφάται ο αέρας μέσα από τους πνεύμονες της συντρόφου ή εμφυσάται αέρας για να μη σας μείνει η γυναίκα στα χέρια ξερή.

Τέλος, μεταξύ των ασυνήθιστων φιλιών συγκαταλέγονται τα λεγόμενα «γλυκά», στη διάρκεια των οποίων μεταβιβάζεται από στόμα σε στόμα κάποια καραμέλα, κεράσι, φιστίκι ή οποιοδήποτε άλλο φαγώσιμο ­ κατάλοιπο αυτό της προϊστορικής εποχής κατά την οποία η μάνα τάιζε με αυτόν τον τρόπο το παιδί της σε πολύ νεαρή ηλικία. Υπάρχει όμως και το πιο σύγχρονο «φιλί σάντουιτς», με το οποίο εκείνος πιπιλίζει το άνω χείλος της αγαπημένης του που ταυτόχρονα πιπιλίζει το δικό του κάτω χείλος. Ετσι τα στόματα βρίσκονται σε θέση σάντουιτς. Οσο γι’ αυτούς που προτιμούν πιο εξωτικές εμπειρίες, υπάρχει το «φιλί των Εσκιμώων», όπου ακουμπούν μόνον οι μύτες μεταξύ τους, ή το «γιαπωνέζικο», όπου απλώς ακουμπούν τα χείλη σφιγμένα και ακίνητα.

Αυτός λοιπόν είναι ο κόσμος του φιλιού, όπως λεπτομερώς τον περιγράφει ένας καθηγητής πεπειραμένος. Δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε. Μέχρι στιγμής όλοι οι μαθητές του Μάικλ (που είναι Ιταλός την καταγωγή, από τη Νάπολι, και το πραγματικό του όνομα είναι Μικέλε Κριζαντιέλο) είναι κατενθουσιασμένοι. Και το σπουδαιότερο: «κουμπούρες» δεν υπάρχουν. Η τέχνη του φιλιού είναι εύληπτη και η εμπειρία άκρως μεταδοτική!