Ο μελωδός του Ταρ

Από το 1981 και τις «Προκατασκευασμένες σχέσεις», την πρώτη συνεργασία τους, ως το «Αλογο του Τορίνο», τελευταία μέχρι σήμερα ταινία του σπουδαίου μαγυάρου κινηματογραφιστή Μπέλα Τάρα, ο συμπατριώτης μελωδός του, ο Μιχάλι Βιγκ, εμφανίζεται στους τίτλους όλων των έργων του.

Ο Βιγκ ανήκει στον στενό δημιουργικό πυρήνα της «Ταρικής κινηματογραφίας». Πρόκειται για μια παρέα που περιλαμβάνει επίσης τον συγγραφέα Λάσλο Κρασναχόρκαϊ και τη σύζυγο του Ταρ, μοντέζ Αγκνες Χράνιτσκι.

Και τώρα ο «μελωδός του Ταρ», ο Μιχάλι Βιγκ, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και για δύο κονσέρτα. Οι παραστάσεις θα δοθούν στο Θέατρο Σφενδόνη στη Μακρυγιάννη την Παρασκευή 7 και το Σάββατο 8 Οκτωβρίου.

Οι ταινίες του Μπέλα Ταρ έκαναν γνωστό τον Βιγκ εκτός ουγγρικών συνόρων. Οι μελαγχολικές και απόλυτα εθιστικές μελωδίες ταινιών όπως το «Satantango» και «Οι αρμονίες Βερκμάιστερ» έχουν στοιχειώσει τη μνήμη μας γιατί έχουν καταφέρει να συνδεθούν οργανικά με τα μεγάλης διάρκειας πλάνα του σκηνοθέτη.

Ομως ο Μίχαλι Βιγκ αποτελεί γενικότερα μια ξεχωριστή προσωπικότητα της σύγχρονης ουγγρικής εναλλακτικής σκηνής. Ανήκει στους πολυγραφότερους και σημαντικότερους αυθεντικούς τραγουδοποιούς της Κεντρικής Ευρώπης.

Γεννήθηκε το 1957 στη Βουδαπέστη και ήταν γιος του κορυφαίου μουσικολόγου-εθνολόγου Ρούντολφ Βιγκ, πολυβραβευμένου μελετητή και καταγραφέα της μουσικής των τσιγγάνων. Ο μικρός Βιγκ μεγάλωσε ακούγοντας Μπαχ, τσιγγάνικους σκοπούς και κλασικούς του 20ού αιώνα. Εμαθε βιολί στα 6, κιθάρα στα 8, πιάνο και τσέλο στα 12. Και όλα αυτά χωρίς εγκύκλιες σπουδές, ένας πραγματικά μοναδικός αυτοδίδακτος μουσικός.

Από τα 20 του συμμετείχε ως τραγουδιστής και κιθαρίστας στους TRABANT, μια καλλιτεχνική κολεκτίβα με μη μόνιμο σχήμα, που ηχογραφούσε ηλεκτρικά κομμάτια επηρεασμένα από διάφορα είδη: ουγγρικούς σκοπούς του τάνγκο και της πόλκα, Velvet Underground αλλά και ρέγγε. To σχεδόν ημιπαράνομο ένεκα της θεματικής και του ύφους του γκρουπ ποτέ δεν δισκογραφήθηκε. Ηχογραφούσε όμως κασέτες γραμμένες ζωντανά στο στούντιο που μοιράζονταν χέρι με χέρι και αργότερα κυκλοφόρησε και μια σειρά βιντεοσκοπημένων συνεδριών σε VHS.

Εκείνη ακριβώς την εποχή ο επίσης περιθωριακός του ουγγρικού συστήματος παραγωγής Μπέλα Τάρ άκουσε τη μουσική του Βιγκ. Συναντήθηκαν και η συνέχεια είναι κινηματογραφική και μουσική ιστορία.

Από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980 ο Βιγκ σχημάτισε το γκρουπ BALATON, ένα πιο προσωπικό όχημα έκφρασης και πάλι με μη σταθερό σχήμα, μπάντα που σποραδικά εμφανίζεται ως τις μέρες μας. Με τους Balaton ο Βιγκ καθιερώθηκε στην τοπική σκηνή: εμφανίσεις σε μικρά κλαμπ της Βουδαπέστης και άλλων αστικών κέντρων, περφόρμανς που περιλάμβαναν απαγγελίες ποιημάτων δικών του ή κλασικών ούγγρων ποιητών, αυτοσχέδιες παρλάτες, ανέκδοτα, παλαιότερες και νεότερες συνθέσεις κ.ο.κ.

Στις επόμενες δεκαετίες ως τις μέρες μας ο Βιγκ συνεχίζει την «υπόγεια» διαδρομή του, με ποικιλότροπες σχεδόν καθημερινές περφόρμανς, σόλο ή σε συνεργασία με άλλους τραγουδοποιούς, γκρουπ ή και μικρά συμφωνικά σύνολα, κατά κανόνα στο κλαμπ Hunnia της Βουδαπέστης, με αραιότατη δισκογραφική παρουσία (τελευταία εξέδωσε ένα cd με τσιγγάνικα τραγούδια).

Στο θέατρο Σφενδόνη η περφόρμανς του κάθε βράδυ θα αποτελείται από δύο μέρη: στο πρώτο, ο Βιγκ με το keyboard θα αυτοσχεδιάζει πάνω σε εικόνες από το αγαπημένο του Satantango. Στο δεύτερο μέρος κάθε βραδιάς θα παρουσιάσει ένα compilation από παλαιότερα και σύγχρονα τραγούδια του, συνοδεία κιθάρας. Οι βραδιές είναι μια συνδιοργάνωση του θεάτρου Σφενδόνη και της Carousel Films.