Η Μόστρα υποκλίνεται στον Γουίλιαμ Φρίντκιν

Με έναν ειδικό Χρυσό Λέοντα για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο βραβεύεται σήμερα ο αμερικανός σκηνοθέτης Γουίλιαμ Φρίντκιν. Η επιλογή δεν έγινε τυχαία γιατί η 29η Αυγούστου είναι η ημερομηνία γέννησης του Φρίντκιν, ο οποίος εφέτος κλείνει τα 78, παραμένοντας ωστόσο δραστήριος. Μόλις πέρυσι στο ίδιο φεστιβάλ είχε παρουσιαστεί η τελευταία ως σήμερα ταινία του «Killer Joe» με τον Μάθιου Μακ Κόναχι.

Γνωστός για τις τεράστιες επιτυχίες που σημείωσε τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 με τον «Ανθρωπο από τη Γαλλία», τον «Εξορκιστή» και το «Ψωνιστήρι», ο Φρίντκιν συνέβαλε στην ανάπτυξη του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου και υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές του κινήματος που τη δεκαετία του 1970 έγραψε ιστορία ως «Νέο Χόλιγουντ».

«Τα στούντιο έχουν πρόβλημα σήμερα» είπε ο Γ. Φρίντκιν μιλώντας προς τους δημοσιογράφους την Πέμπτη το μεσημέρι (γνωστός πλακατζής, συστήθηκε μάλιστα ως… Τζορτζ Κλούνεϊ). «Καθετί έχει μια αρχή και ένα τέλος, ακόμη και η αρχαία Ρώμη κάποια στιγμή έπαψε να υπάρχει. Σήμερα τα στούντιο δεν έχουν όραμα, όπως συνέβαινε παλαιότερα. Σήμερα τα στούντιο είναι εταιρείες διανομής. Το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα της διανομής αλλάζει και καλό θα ήταν κάποια στιγμή να το καταλάβουν για να μπορέσουν να βρουν νέο σύστημα».

Η καριέρα του Γουίλιαμ Φρίντκιν άρχισε από την τηλεόραση, όπου δούλεψε αρκετά χρόνια στον τομέα του ντοκυμαντέρ.

Με στεγνό, σκληρό και ουσιαστικό βλέμμα εξερεύνησε ενδελεχώς τα όρια του ντοκυμαντέρ δίνοντας στο είδος νέες διαστάσεις. Ο κινηματογράφος ήρθε αργότερα στην καριέρα του και δεν χρειάστηκε πολύ για να τον κατακτήσει. Το 1971 ο Φρίντκιν παρουσίασε τον «Ανθρωπο από τη Γαλλία», ένα ρεαλιστικό αστυνομικό φιλμ γυρισμένο στους δρόμους του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Με πυρήνα έναν αδέκαστο και αποφασιστικό αστυνομικό ονόματι Τζίμι «Ποπάι» Ντόιλ, το φιλμ ξέφευγε από τα στενά όρια της αστυνομικής περιπέτειας. Η παθιασμένη ερμηνεία του πρωταγωνιστή της, του Τζιν Χάκμαν, του χάρισε ένα Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου. Οσκαρ επίσης κέρδισαν η ίδια η ταινία και ο Φρίντκιν. Ακολούθησε ο «Εξορκιστής», μια ταινία που διεύρυνε τους ορίζοντες στο είδος του κινηματογραφικού τρόμου επειδή αντιμετώπισε ζητήματα όπως ο δαιμονισμός και ο εξορκισμός με «επιστημονική» προσέγγιση. «Είναι μια ταινία για τη δύναμη του Ιησού Χριστού και το μυστήριο της πίστης» είπε ο Φρίντκιν, ο οποίος ανέκαθεν γοητευόταν και από τα δύο.

Ωστόσο η πιο προσωπική ταινία του αμερικανού σκηνοθέτη, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές αποτυχίες του. Γυρισμένο το 1976 σε φυσικούς χώρους της Νότιας Αμερικής, «Το μεροκάματο του φόβου» ήταν η αμερικανική απάντηση στην κλασική ταινία του Ανρί-Ζορζ Κλουζό «Το μεροκάματο του τρόμου».

Σε ερώτηση του «Βήματος» για το αν το ψυχολογικό φορτίο της απόφασής του να αγγίξει μια κλασική ταινία ήταν μέρος των δυσκολιών για τη δημιουργία της ταινίας, ο Φρίντκιν ήταν κάθετος. «Ποτέ δεν σκέφτηκα την ταινία μου ως ριμέικ» είπε. «Τα προβλήματά μου όταν την έφτιαχνα ήταν φυσικά και σωματικά και όχι ψυχολογικά» συνέχισε ο Φρίντκιν μιλώντας για τις ασθένειες που πέρασαν στη δημιουργία της οι ηθοποιοί, ο ίδιος και το συνεργείο. «Επαθαν όλοι ελονοσία και κάποιοι μολύνθηκαν από γάγγραινα». «Το μεροκάματο του φόβου» προβάλλεται εφέτος σε ρετουσαρισμένη κόπια στο πλαίσιο της κινηματογραφικής Μόστρα.

Δημοσιεύτηκε στο heliosPlus στις 29 Αυγούστου 2013