Αν το αφτί μας μπορούσε να ζουμάρει σε μια περιοχή, θα άκουγε το ηχητικό της αποτύπωμα. Και αν μπορούσε να ζουμάρει περισσότερο, θα μπορούσε να ακούσει οικογένειες ήχων. Οπως οι οκτώ οικογένειες που αποτελούν το ηχητικό αποτύπωμα της Μεσογείου στην «Ηχογεωγραφία» της Γεωργίας Σπυροπούλου, την εγκατάσταση βίντεο και ήχου που η βραβευμένη μουσικός παρουσιάζει στη Μικρή Αποθήκη της Πειραιώς 260 «ως ένα φανταστικό ζουμ στη Μεσόγειο», όπως η ίδια λέει.
Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται στην Ελλάδα η «Ηχογεωγραφία», έργο που ανατέθηκε στη Γεωργία Σπυροπούλου για τη Μασσαλία 2013: Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα, ενώ από τον εφετινό Ιανουάριο ως τον Απρίλιο παρουσιάστηκε στο Μουσείο Granet της Aix-en-Provence. Η καλλιτέχνις άλλωστε έχει ζήσει για αρκετό καιρό στο εξωτερικό, ενώ σήμερα μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Παρισιού και Αθήνας.
Η Γεωργία Σπυροπούλου σήμερα ασχολείται αποκλειστικά με τη μουσική σύνθεση. «Για να κάνεις καλά κάτι πρέπει να αφιερωθείς σε αυτό, και εγώ προτιμώ να αφιερωθώ στη σύνθεση, που απαιτεί πολύ προσωπικό χρόνο» λέει. Η συνθέτρια σπούδασε πιάνο, αρμονία, αντίστιξη, φούγκα και τζαζ αυτοσχεδιασμό στην Αθήνα, ενώ στο Παρίσι σπούδασε σύνθεση, ηλεκτροακουστική μουσική και ανάλυση φόρμας.
Τι είναι όμως η «Ηχογεωγραφία»; «Είναι μια ποιητική ηχητική γεωγραφία» απαντά η δημιουργός της. «Δουλεύω και με το βίντεο και με τον ήχο –ως προς τον ήχο έχω φτιάξει έναν χάρτη ηχητικής πλοήγησης στη Μεσόγειο και στους ήχους της». Δεν της πήρε περισσότερο από ενάμιση χρόνο για να ολοκληρώσει αυτή τη συλλογή και καταγραφή ήχων. Η ίδια άνοιξε «παράθυρο» στο Internet για να της στείλει ο καθένας ενδιαφερόμενος «δωρητής» όποιον ήχο της Μεσογείου μπορούσε να συλλέξει, διαδικασία που παραμένει ακόμη ανοιχτή: «Το έργο μπορεί να ολοκληρώθηκε, έχει τη δυνατότητα όμως να εμπλουτιστεί με ένα σωρό διαφορετικούς συνδυασμούς ήχων. Η «Ηχογεωγραφία» είναι έργο συμμετοχικό όπου το ηχητικό υλικό μπορεί να εμπλουτίζεται για πάντα».
Εκτός από τον ήχο όμως υπάρχει και το βίντεο: μια θάλασσα σε συνεχή κίνηση που στραφταλίζει. Μια θάλασσα-ύλη που αλλάζει χρώμα, φωτεινότητα και πυκνότητα για να μεταμορφωθεί σε έναν αστερισμό από φώτα. Το ηχητικό τοπίο είναι οργανωμένο σαν ένα αρχιπέλαγος «ηχητικών νησιών».
Και για την Ελλάδα της κρίσης και του πολιτισμού τι έχει να πει η Γεωργία Σπυροπούλου; «Σε πρακτικό επίπεδο η κατάσταση είναι δύσκολη διότι η τέχνη χρειάζεται χρήματα. Επίσης, η κρίση εμποδίζει κάποιον να κάνει πλάνα μακράς διαρκείας. Αυτό για μένα είναι πιο ουσιαστικό και από την άμεση παραγωγή. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να σημειώσω ότι το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει αδιανόητα καλές παραστάσεις για την περίσταση. Στο πρόγραμμά του συναντά κανείς αληθινά διαμάντια».

πότε & πού:
«Ηχογεωγραφία». Από 1/6 ως 17/7. Πειραιώς 260 (Μικρή Αποθήκη), καθημερινώς από τις 19.00 ως τις 20.45. Είσοδος ελεύθερη

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ