««Φέτος το καλοκαίρι είχα αποφασίσει ότι θα αλλάξω στυλ στις διακοπές μου. Τέρμα πια οι Σαντορίνες και οι Υδρες. Αλλωστε, αυτά τα νησιά, έτσι όπως έχουν καταντήσει, είναι μόνο για τους ζνομπ. Αυτή τη φορά θα έπαιρνα την καλή μου και θα πηγαίναμε σε κάποιο από τα νησάκια της άγονης γραμμής, με ζλίπινγκ μπαγκ και με καρπούζι, που λέει και το τραγούδι. Διαλέξαμε λοιπόν τη Γαϊδουρούσα, που είχαμε ακούσει ότι είναι πολύ ήσυχη· μάλιστα, ένας γνωστός μάς έδειξε και ζλάιτς που είχε από μια παλιότερη εξόρμησή του εκεί, πριν από χρόνια. Ενθουσιαστήκαμε. Εβαλε, λοιπόν, η φίλη μου στο σάκο της δυο-τρία t-shirts (πουκάμισα με Τ επάνω, που έγραφε κι ένας παλιός μεταφραστής, Θεός σχωρέσ’ τον), ένα μπλουτζίν, το μαγιό της (αχρείαστο να ‘ναι) και ένα-δυο ζλιπάκια, που μάλιστα έπιαναν τον ελάχιστο δυνατό χώρο, μια και φοράει (ακόμα, ευτυχώς) το ζμολ. Το ταξίδι θα βαστούσε αρκετές ώρες, γι’ αυτό και είχαμε εφοδιαστεί με τα απαραίτητα ζνακς, αλλά και με κάθε είδους έντυπα για να περνάει η ώρα. Εγώ διάβαζα το βιβλίο κάποιου νέου αμερικανού συγγραφέα, ονόματι Ζμιθ, που μου είχαν συστήσει· εκείνη πάλι, ως λιγότερο διανοούμενη, την έβγαλε με τα γνωστά κόμικ, που έχουν πρωταγωνιστές τον Ζνούπι και τον Τσάρλι Μπράουν. Της αρέσει, μάλιστα, τόσο αυτή η σειρά, ώστε ορισμένες ατάκες τις έχει κάνει πια ζλόγκαν, και με την πρώτη ευκαιρία μού τις ξεφουρνίζει. Κάποια στιγμή δεν θα κρατηθώ και θα της πω να ξεστραβωθεί και να διαβάσει και τίποτε άλλο εκτός από Ζνούπι. Για να μην τα πολυλογώ, περιττόν να σας πω ότι ωραία είναι όλα αυτά, αλλά πήγα στη Γαϊδουρούσα, δύο φορές: πρώτη και… τελευταία. Καλός ο γυμνισμός, καλό το ψάρεμα, αλλά και δέκα μέρες χωρίς να κάνω ντουζ, πολλές μου πέσανε. Ασε που παραδίπλα ήταν κάτι τύποι με ταχύπλοο, και όλη μέρα έκαναν θαλάσσιο σκι· το τι ζλάλομ είδαν τα μάτια μου δεν περιγράφεται! Του χρόνου, είπα στη φίλη μου, πρώτα ο Θεός (δηλαδή, σε απλά νεοελληνικά, αν είμαστε μαζί, που δεν το πολυβλέπω), θα πάμε στην Ευρώπη. Φτάνουν τα πειράματα και οι εναλλακτικότητες. Οσο για το πού, θα το βρούμε. Μεταξύ μας, προκειμένου να γλυτώσω από τη Γαϊδουρούσα, ακόμη και στη Ζλοβενία πάω· για να μη σας πω, στη Ζλοβακία. Εκεί δεν θα μπορούμε, βέβαια, να κυκλοφορούμε γυμνοί, αλλά τουλάχιστον θα τρώμε και κανένα ζουμερό ζνίτσελ με ξινολάχανο· δεν αντέχω άλλες διακοπές με κρητικά παξιμάδια, ανθότυρο και γιαρμάδες».
Οπως είναι προφανές, δεν πρόκειται ούτε για έκθεση με θέμα «Πώς πέρασα τις διακοπές μου», ούτε για σελίδα από ημερολόγιο με ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Απλώς προσπάθησα να παραθέσω κάποιες ατυχείς προφορές λέξεων ξενικής προέλευσης, που ωστόσο έχουν γίνει πολύ κοινές στον καθημερινό μας λόγο. Υπάρχουν, βέβαια, στο κείμενο και λέξεις που θα μπορούσαν ίσως να αντικατασταθούν από άλλες με ελληνικές ρίζες (υπνόσακος αντί για σλίπινγκ μπαγκ, διαφάνειες αντί για σλάιντς, κ.λπ.), αλλά μάλλον το πρόβλημα δεν λύνεται έτσι. Ούτε, ασφαλώς, μπορώ να φανταστώ κάποιον να ρωτάει τον ξενοδόχο ή τη ρεντρουμού [εκ του rooms to rent] στο νησί αν το δωμάτιο έχει καταιονητήρα (ντους) ή όχι. Καλώς ή κακώς, ο σνομπ έχει μάλλον οριστικά και αμετάκλητα γίνει λέξη και της ελληνικής. Αντί να σπάμε, λοιπόν, το κεφάλι μας να τον αντικαταστήσουμε με κάποια τεχνητή νεοελληνική λέξη, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να τον λέμε σνομπ (από το λατινικό sine nobilitas) και όχι ζνομπ. Από τη στιγμή που έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτές τις λέξεις, όσο πιο γρήγορα το πάρουμε απόφαση και όσο πιο σωστά τις προφέρουμε, τόσο το καλύτερο και για εμάς και για… εκείνες.»
Ο κ. Ανδρέας Παππάς είναι επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής. Διδάσκει στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ). Οι αναγνώστες μπορούν να στέλνουν τις παρατηρήσεις τους, τις επισημάνσεις τους ή τις διαφωνίες τους στην ηλεκτρονική θυρίδα achpappas@hotmail.com
