«Κι όμως, κάποια βεβαιότητα πρέπει να υπάρχει. Εάν όχι ότι αγαπάμε καλά, τουλάχιστον ότι δεν αγαπάμε». Αυτόν τον στίχο του Ντίλαν Τόμας ήθελε να χρησιμοποιήσει κάποτε ως προμετωπίδα στην ταινία του «Η έκλειψη» (1962) ο κινηματογραφιστής Μικελάντζελο Αντονιόνι. Ισως θα έπρεπε να λειτουργεί ως μια μικρή υπενθύμιση ότι η αστική αποξένωση δεν είναι φρούτο σημερινό, αλλά άρχισε να φύεται σε άλλες εποχές, αυτές που σήμερα θεωρούμε περισσότερο ανθρώπινες. Και η αλήθεια είναι ότι όντως έτσι ήταν, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα μια επιτυχημένη κοινωνική συναναστροφή αρχίζει με ένα ψηφιακό like και τελειώνει με το πιο εκδηλωτικό emoticon, την πανταχού παρούσα «καρδούλα».
Η Κατερίνα Γρέγου, γνωστή επιμελήτρια και επικρατέστερη υποψήφια για την ανάληψη της διεύθυνσης του πολύπαθου Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (από Δεκέμβριο λογικά αναμένονται εξελίξεις), αποφάσισε να κάνει μια εικαστική έκθεση για να θέσει ορισμένα καίρια ερωτήματα γύρω από τους τρόπους με τους οποίους βιώνουμε την αγάπη στην εποχή του Διαδικτύου, των κοινωνικών μέσων και της χρήσης τωνdating apps Tinder και Grindr. Μέχρι στιγμής είχε προσεγγίσει το «Καλοκαίρι της αγάπης» στο Ιδρυμα Schwarz στο Πυθαγόρειο της Σάμου το 2017, για να ενθαρρύνει τον προβληματισμό για τη συνέργεια αγάπης και πολιτικής, ενώ και η έκθεση που πρόκειται να επιμεληθεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Ελευσίνας ως πολιτιστικής πρωτεύουσας του 2023 (πλέον) εντάσσει και αυτή την αγάπη στον τίτλο της: Η «Elefsina Mon Αmour» είναι μια απρόσμενη αστική ιστορία αγάπης σε μια πόλη που εκ πρώτης όψεως δείχνει ανίκανη να προκαλέσει τέτοια τρυφερά συναισθήματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
