Το αβγό του φιδιού

Μοιάζει με μεταμεσονύκτιο ριάλιτι της κακιάς ώρας, αλλά είναι η πολιτική πραγματικότητα. Ζήσαμε σε πανελλήνια μετάδοση την απίστευτη κατάντια «εκπρόσωπος του λαού» να παίζει με τους θεσμούς ισχυριζόμενος ότι δεν ψήφισε γιατί έπινε γκαζόζες και πήγε στην τουαλέτα, ενώ την επόμενη ημέρα διατυμπάνιζε στα μέσα ενημέρωσης ότι η απουσία του ήταν το σχέδιο του Καμμένου για να εκβιάσει την κυβέρνηση! Την ίδια ώρα, αδέσποτοι βουλευτές ξεκατινιάζονται με τον πρώην αρχηγό τους, άλλος παραιτείται τρεις φορές την ημέρα και μετά αναιρεί την παραίτησή του, άλλοι ψηφίζουν αντιφατικά μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα.

Στον δημόσιο διάλογο περισσεύουν οι παραδοξολογίες, οι απειλές, τα υπονοούμενα και οι τραμπουκισμοί, ενώ η κυβέρνηση που πρωταγωνιστεί διά πράξεων ή παραλείψεων φέρεται ότι διαθέτει τη δεδηλωμένη πλειοψηφία, μπορεί όμως και όχι… Στα ερτζιανά και στα τηλεοπτικά πάνελ γινόμαστε μάρτυρες απίστευτων διαλόγων, πληροφορούμεθα διαμάχες που θα ταίριαζαν σε μέλη πολιτιστικού συλλόγου μικρού χωριού που πλακώνονται για τη γιορτή της αποκριάς και όχι διαμάχες μελών του Κοινοβουλίου.

Το πάρτι των θεσμικών παρεκτροπών, της μισαλλοδοξίας και του διχασμού βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή του, είναι η ώρα που ανοίγει σαμπάνιες η Χρυσή Αυγή. Η μόνη ουσιαστικά κερδισμένη πολιτική δύναμη της τελευταίας περιόδου, όπως καταγράφεται και στη δημοσκόπηση που δημοσιεύει «Το Βήμα». Ο εθνικισμός, ο ξεπεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, οι «αντισυστημικές» συμπεριφορές δεν μπορεί να έχουν άλλον ωφελημένο από το κόμμα που καλώς ή κακώς θεωρείται το πρωτότυπο, το γνήσιο… Οσοι πρωταγωνιστούν στην έκπτωση του πολιτεύματος στρώνουν τον δρόμο στα ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα.

Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, το νέο επεισόδιο του υφυπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη με δημοσιογράφους, με αφορμή τους θανάτους δύο παιδιών σε δημόσιο νοσοκομείο, έχει ξεχωριστή σημασία. Αντιπαρέρχομαι το φολκλόρ της υπόθεσης, τις λεβέντικες αγριάδες «όλοι σας και μόνος μου, σας έχω», γιατί θολώνουν την ουσία του γεγονότος. Αρνήθηκε ο υπουργός να απαντήσει στους εκπροσώπους του Τύπου, επειδή δήθεν βρίσκονται σε διατεταγμένη αντικυβερνητική υπηρεσία! Ολοι… Χαρακτήρισε την πιθανή απάντησή του απολογία, άρα η ερώτηση του δημοσιογράφου δεν είναι ο έλεγχος, ακόμη και άστοχος, προς την εξουσία, αλλά κάποιου είδους ανάκριση! «Ποια είσαι εσύ για να σου απολογηθώ;» αυτό είπε, αυτό αισθάνεται το κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος για τη λειτουργία του Τύπου.

Αθελά του, θέλουμε όλοι να ελπίζουμε, ο υπουργός αμφισβήτησε, βαθύτερα από κάθε άλλη φορά, την αναγκαιότητα των μέσων ενημέρωσης. Ή τουλάχιστον αυτών που δεν είναι της αρεσκείας του. Αμφισβήτησε μία από τις βασικές συνιστώσες της αστικής δημοκρατίας. Ο κ. Πολάκης δεν αντιλαμβάνεται ότι με το θεσμικό του κύρος νομιμοποιεί απόψεις που λατρεύουν οι ακροδεξιοί, ότι ο αριστερός «αντισυστημισμός» του επωάζει το αβγό του φιδιού.