Τα χρόνια της αθωότητας

Για ορισμένους εκλεκτούς όσο και εκλεκτικούς, η γαλλική Retromobile, η οποία φιλοξενήθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου στο Παρίσι, αποτελεί ένα πολύ πιο ενδιαφέρον… επίκεντρο σε σχέση με τις αντίστοιχες διοργανώσεις που φιλοξενούν την αφρόκρεμα της σύγχρονης αυτοκίνησης και την αιχμή της τεχνολογίας. Εκτός από τους 132.000 επισκέπτες που διάβηκαν την πύλη του εκθεσιακού κέντρου Porte de Versailles για τις μόλις πέντε ημέρες που διήρκεσε η έκθεση, καταγράφοντας ένα νέο ρεκόρ για τη διοργάνωση, ανά τη γαλλική επικράτεια υπάρχουν πάνω από 250.000 συλλέκτες ιστορικών τετράτροχων οι οποίοι μάλιστα σε ποσοστό 52% είναι υπερήφανοι ιδιοκτήτες δύο έως πέντε κλασικών αυτοκινήτων, στοιχείο που, σύμφωνα με τη σχετική στατιστική έρευνα, αυξάνει τον αριθμό των…  νοσταλγικών τροχοφόρων υπάρξεων απώτερων, αλλά και πιο πρόσφατων εποχών, σε περίπου 800.000. Και μπορεί ο συγκεκριμένος αριθμός να αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό των περίπου 52 εκατομμυρίων οχημάτων που κυκλοφορούν στη Γαλλία, ωστόσο, σύμφωνα με τους επαΐοντες, πρόκειται για μια τάση που ολοένα ενισχύεται και θα ενισχύεται ως αντιστάθμισμα ή και καταφύγιο απέναντι σε μια εποχή άκρατης τεχνολογικής εξέλιξης, μαζικής παραγωγής και παρεπόμενης συντριπτικής ομοιογένειας,  διανθισμένης με μπόλικες περιβαλλοντικές τύψεις.

Πέρα από τις εκατονταετηρίδες για τις Citroen και Bentley, τα εξηκοστά γενέθλια της MINI, επέτειοι που γιορτάστηκαν δεόντως με την παρουσία υπερπληθώρας εκπροσώπων τους στο εκθεσιακό κέντρο, αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως κάθε χρόνο, έτσι και η εφετινή Retromobile είχε το δικό της μερίδιο σε δημοπρασίες, κατά τις οποίες άλλαξαν χέρια 42.000.000 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που αφορά το «upper class» των συλλεκτικών αυτοκινήτων, μεταξύ των οποίων μια Alfa Romeo 8C 2900 N Touring Berlinetta του 1939 η οποία αριθμεί μόλις πέντε αντίτυπα παγκοσμίως, μια Serenissima Spyder του 1966 αλλά και η εξαιρετικά πρόσφατη Mercedes-Benz Stirling Moss Edition του 2009. Αυτό που ωστόσο αξίζει να συγκρατήσει περισσότερο κανείς από το υψηλό κασέ και το δεδομένο ενδιαφέρον για τα απαστράπτοντα σπάνια μέταλλα των ανωτέρω κυριών, είναι ότι στο πλαίσιο της έκθεσης διοργανώνονται και δημοπρασίες για πιο «ταπεινά» τετράτροχα τα οποία στην αργκό των συλλεκτών αποκαλούνται «youngtimers» και αποτελούν καλοδιατηρημένα δείγματα «καθημερινών» αυτοκινήτων ηλικίας 30-40 ετών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα Citroen AX Sport του 1989 το οποίο στο πλαίσιο της διοργάνωσης άλλαξε χέρια για το εντυπωσιακό ποσό των 14.000 ευρώ, αποτυπώνοντας μια ολοένα αυξανόμενη τάση κατά την οποία νεότεροι συλλέκτες με εισοδήματα που δεν ξεπερνούν τα 40.000 ευρώ επιλέγουν ένα πρώην… προσιτό αυτοκίνητο πρόσφατων δεκαετιών ως εφαλτήριο της πορείας τους στον κόσμο του ιστορικού αυτοκινήτου. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής είναι η συνεχής άνοδος στις τιμές, παραγνωρισμένων στην εποχή τους αυτοκινήτων τα οποία και εσχάτως καταγράφουν συνεχή limit-up στο χρηματιστήριο των τεσσάρων τροχών.

Ανεξαρτήτως ωστόσο των διακυμάνσεων και των τάσεων στις κλασικές τετράτροχες αξίες, αυτό που τελικώς μένει από διοργανώσεις όπως η Retromobile, είναι ο ενθουσιασμός που προκύπτει μόνο και μόνο από τη θέαση τετράτροχων και memorabilia άλλων εποχών σε παράταιρες όσο και παράκαιρες συνυπάρξεις. Από τις ελκυστικές αναλογίες της πρωτότυπης Bugatti Diato Avio 8C του 1919, στις γραμμές της κλασικής DS, και στο επιβλητικό παράστημα του Berliet T100, του φορτηγού των 700 ίππων της δεκαετίας του ’50 που με μήκος 15 μέτρα και ύψος 5 μ. πέρασε στην ιστορία ως το μεγαλύτερο γαλλικό παράδειγμα του είδους του ή ακόμα και τα Panzer IV και Sherman που βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η 44η Retromobile – και κάθε Retromobile – δείχνει να αποτελεί ένα πολύχρωμο πανηγύρι από λαμπερά μέταλλα που το καθένα άφησε το δικό του στίγμα σε μια δεδομένη καθημερινότητα, και πλέον αποτελούν ιδιότυπο «comfort zone» για πλάνητες εραστές… αλλοτινών πραγμάτων.